zondag 31 mei 2009

Voilà

de maand mei is officieel voorbij.
De laatste maand die ik moest herbeleven in m'n tocht naar herstel.
Bon, goed... niet helemààl waar... er gebeurden sindsdien nog dingen die een plaats nodige hebben in Olijf's memorie... maar grosso modo is de hele cyclus doorlopen.
Nu nog die laatste eerste dag van Juni passeren en de cirkel is rond.

Nog twee dagen vrij. Tot en met 2 juni, om te eindigen in concertgedruis.
En daarna gaat het leven weer z'n gewone gangetje.

Mei is relatief goed geweest voor Olijf, u mag dat gerust weten.
En het lijkt me - laat me voorzichtig blijven - dat dat een goed teken is.

drie minuten in de nieuwe maand: tijd voor nachtrust.
Ik wens u allen een mooie zomer toe :)

en dan...

zijn er van die dagen waarop alles weer even kan en mag, zonder veel gezever.

en dan...
is Olijf content :)

vrijdag 29 mei 2009

Geschiedenis

Vandaag werd geschiedenis geschreven, in meer dan één opzicht.

Voornaamste gebeurtenis: opening TemseBrug, de nieuwe dan.
Had met Ils afgesproken om me te vergezellen naar de plechtige opening.
Eerst terrasje bij me thuis, beetje bijkletsen en daarna te voet naar "the place to be".
Er waren nóg mensen, nogal wiedes. Meer dan op een gewone vrijdag, minder echter dan ik er had verwacht voor zo'n evenement.
Ook op de kaaien bleef de sfeer erg ingetogen. Geen braderij-toestanden, zelfs geen hot-dogkraam... Temse moet voor de "stijlvolle" aanpak geopteerd hebben, bedacht ik.

Vlaams Minister President Kris Peeters zou de brug plechtig openen, maar dààrvoor waren wij te laat vertrokken bij me thuis. We kregen hem tóch nog even te zien, in de vlucht... net op het moment dat Olijf ontdekte dat de knoop van haar broek open stond... en dat euvel heel demonstratief verhielp, nèt op het ogenblik dat meneer Peeters (misschien?) de ogen opsloeg richting ons :)
M'n eerste close encounter met een hoogwaardigheidsbekleder en IK moet net dàn m'n uiterlijke verschijning op orde brengen.... ach ja....

Een dik half uur vóór de voorziene vuurwerken zouden we nog iets te eten zoeken. Een restootje was uitgesloten: alles volzet en op dat halve uur verwachtten we geen snelle bediening. Op naar de kermis om oliebollen. Die had ik alweer een jaar lang niet meer gehad, dus het was tijd.

en dan... vuurwerk! Foto's genomen, gekeken en bewonderd. Het was pe-ràchtig! Bij vuurwerk voelt Olijf zich even weer een klein meisje. Voeg daarbij de zwemen zilte Scheldelucht die af en toe onze neuzen beroerde.... het plaatje was compleet.
De foto's zijn niet echt geweldig... die van Ils leken op het kleine scherm heel wat beter... ik hoop dat ze er enkele op haar blog plaatst.

(oud en nieuw naast elkaar)

(enkele auto's alvast klaar geparkeerd om als eerste over de nieuwe brug te kunnen rijden... waar een mens zich zoal niet mee bezig houdt...)

(skyline Yemse bij valavond)
Zèlf schreef Olijf vandaag ook een stukje persoonlijke geschiedenis, met haar lange leren jas. Een soort Matrix-achtige jas, zeg maar.

't Was geleden van voorjaar 2007 dat ik hem had aangedaan...
Reden?
Ooit "gespot" door een mij onbekend en verder onbetekend individu die bij de aanblik van die jas het nodig vond me tot "latex hoertje" te bombarderen.
Hoewel Olijf niet de gewoonte heeft zich door zulke onbenullige commentaren te laten beïnvloeden, verdween de jas voor onbepaalde tijd de kleerkast in.
Vandaag kwam hij er weer uit... en ik vond dat hij me goed stond, Latex Hoer of niet.
F*ck de nitwit die het ooit nodig vond z'n gratuit oordeel te vellen zonder me te kennen!

Laatste bedenking voor deze dag... een tafereeltje dat me roerde.
Een grootvader met wit blindenstokje die aan de hand van z'n pakweg 5-6-jaar oude kleindochter een wandelingetje maakte over de kaai.
Hij was nog niet helemaal blind, merkte ik. Z'n stok tikte nog niet ècht langs de grond en hij liet zich rustig leiden door z'n beeldig blonde kleinkind.
Ik hoorde hem iets zeggen over z'n ogen die niet meer werkten... Ik vond het "lieftallig".
Toen ze een tweede keer langskwamen, keek ik hem recht in het gezicht aan en zag de wazige blik in z'n ogen... ze keken overal en nergens naar... dat kon je zien.
Olijf kreeg een krop in de keel en tranen in de ogen. "Lieftallig" was het plots niet meer.
Die bijna blinde opa op wandel met z'n kleinkind... het was vredig, maar triest...
Hèn heb ik niet gefotografeerd... het leek me niet juist.

donderdag 28 mei 2009

G-spot

er is iets mis met de G-spot
van de laptop.

Vandaag viel een kaft op het toetsenbord en poef, de G lag los, een beetje verwrongen.
Olijf zette de leesbril op het reukorgaan, bekeek het ding grondig, constateerde dat er toch "iets" stuk is, maar wriemelde de G terug min of meer op z'n plek.

Maar de laptop is niet meer wat ie 'eweest is.
De G heeft een extra harde aansla nodi' .

of herlees bovenstaande no' eens.

Vandaa' viel een kaft op het toetsenbord en poef, de ' la' los, een beetje verwron'en.
Olijf zette de leesbril op het reukor'aan, bekeek het din' 'rondi', constateerde dat er toch "iets" stuk is, maar wriemelde de ' teru' min of meer op z'n plek.

Ik wil u maar verwitti'en. Als u in de toekomst 'ekke teksten teru'vindt op deze blo', dan is dat omdat m'n laptop problemen heeft met z'n '-spot.
Ver'eef mij :)(akkoord, de toetsen zijn niet vlekkeloos wit. Hebt u ùw toetsenbord ooit al in close-up gefotografeerd? Hoe dan ook... hij staat wat scheef en is weerbarstig...)

JUUUuuuiiiiiii :)

'k heb 'em, 'k heb 'em!

Ils gaat es hard lachen (of me afschieten), Mistsluier gaat 'em willen beluisteren en anderen gaan de wenkbrauwen misschien fronsen....

maar IK heb 'em!

Euh...?
De nieuwe van den Eros natuurlijk (brede smile van linker- naar rechteroor)

Gebruik gemaakt van de middagpauze om de plaatselijke cd-shop te bezoeken, Eros onmiddellijk gevonden en meteen nog wat Zucchero meegepikt ook. Bon "pikken" in de zin van OPpikken, niet stelen, beste mensen.

Olijf is blij, met cd in laptop en oortje in oor.
Vandaag kan nie meer kapot.

:):):):):):):):):):):):):):):):):):):):):):):):):):):)

woensdag 27 mei 2009

Bijleren

Olijf leert bij, alle dagen.
Enkele dagen geleden, na die bubbels, kreeg ik een mooie insider's tip en ik wil hem u niet onthouden.
Met "u" bedoel ik deze keer specifiek het zwakkere geslacht.
Zet uw leesbrillen op, spits uw oren en leer :)

'k Heb hier al enkele boompjes opgezet over dansen en hoe fijn ik dat vind. Ergens in februari werd ik zelfs eens lyrisch over het leiderschap van heren op de dansvloer.
Tot mijn verbazing heb ik de laatste maanden vastgesteld dat er zelfs méér heren zich aan het heupwiegen wagen dan ik voor mogelijk hield.
Ok, toegegeven, soms doen ze het onder lichte dwang, misschien wordt hen zelfs een maand (of langer) huwelijksgeluk ontzegd als ze niet meegaan. Maar tóch, er zijn ook ongebonden mannen die zich vrijwillig op de dansvloer smijten.
Laat nu zelfs dat laatste een bijbedoeling hebben... u wéét wat ik bedoel!

Maar goed. Afgelopen maandag rees bij mij de vraag: hoe komt het toch dat zo weinig gebonden mannen vrijwillig de hand van hun vrouwtje vastgrijpen om hen in vervoering te brengen op de dansvloer? Waarom is "lichte dwang" nodig?
Vanuit mijn standpunt als dansgrage vrouw smijt ik m'n theorietje op tafel.
Als mannen eens wisten wat ze van hun vrouwtje gedaan kunnen krijgen door hen een uurtje of wat dansgenot te schenken... een keertje per week (of per maand zelfs!)...

Daartegenover staat de mannelijke uitspraak "Dansen is voor jeanetten" :)

Het ene lijnrecht tegenover het andere dus (een beetje Mars en Venus).

"Goed" zegt N, "ik zal je een geheimpje verklappen".
De meest mannen die met het jeanetten-excuus schermen, ... sterven vanbinnen gewoon van de schrik. Ze zouden dolgraag dansen, maar willen niet het risico lopen om af te gaan op de dansvloer. Dàt toegeven, behoort niet tot de mogelijkheden, ... dus zeggen ze stoer-gaweg dat het voor mietjes is. Probleem opgelost :)

Nix opgelost, denk ik dan.
Als er nog dames rondlopen die maar een fráctie voelen van wat ik ervaar als ik in het rond word gekatapulteerd op de dansvloer (op gecontroleerde wijze, uiterààrd), dan zouden mannen rechtvéren om de benen te laten wapperen.

Vergeet lullige pickup-lines, vergeet ingestudeerde zwoele blikken, vergeet de stoere macho-look!
Vraag een vrouw ten dans, pak haar gedecideerd (doch galant) vast en toon haar wat je kan. Die vrouw, beste heren, is al half verkocht. Uw strijd is al half gestreden :)

Om de andere helft van uw strijd niet te ruïneren, nog een extra tip.

U danst, vergeet dat niet, in het openbaar. Ga dus niet denken "ik heb da mokke nu al vast, ik ga dat kontje maar es voelen" of "effe diep hijgen in haar nek en ze is van mij"....
Fout fout fout!
Blijf beslist, geef haar aandacht zonder te veranderen in een kwijlend hondje en behoud uw galante pose.

Al de rest (het meeste werk is al verricht) is .... chemie. Geen klein detail, ik geef het toe.
Een béétje toeval komt er altijd nog bij kijken.
En als de chemie uitblijft, dan hebt u toch een leuke tijd gehad. En wie weet.... aan de kant stond een andere vrouw u misschien stilletjes te bewonderen... smachtend naar het moment dat u hààr ten dans vraagt... ;)

Even herlezen (schrijffoutjes uitwieden) en ontdekt dat het sterke geslacht hier méér aan heeft dan hun zwakkere tegenhelft.
Ach wat... iémand kan er maar mee geholpen zijn.... hoop ik :)

Oh ja, dames....
Als u vermoedt dat u een faalangstige man hebt ("nààààà, da's voor watjes" is een stevige hint), stel hem dan voorzichtig voor om de pasjes alvast in de beslotenheid van uw huis te oefenen... tot hij zich zeker genoeg voelt om zijn kundes openbaar te maken. Het schijnt het proberen waard te zijn.
Verder wens ik u een ritme-bewust individu toe. Enjoy :)

Al surfend op zoek naar iets...

vond ik iets wat ik niet zocht.
...
Freek de Jonge (wie had dàt ooit gedacht?)

Wees niet bang

Wees niet bang
Je mag opnieuw beginnen

Vastberaden, doelgericht
of aarzelend op de tast

Houd je aan de regels
of volg je eigen zinnen

Laat die hand maar los
of pak er juist één vast

Wees niet bang
voor al te grote dromen

Ga als je het zeker weet
en als je aarzelt wacht

Hoe ijdel zijn de dingen
die je je hebt voorgenomen

Het mooiste overkomt je
het minste is bedacht

Wees niet bang
voor wat ze van je vinden

Wat weet je van de ander
als je jezelf niet kent

Verlies je oorsprong niet
Door je snel te binden

Het leven lijkt afwisselend
maar zelfs de liefde went

Wees niet bang
je bent één van de velen

en tegelijk
is er maar één als jij

Dat betekent dat
je vaak zal moeten delen

en soms zal moeten zeggen:
laat me vrij!


Genieten

met Degroote G... dat was m'n deel vandaag.
en dat heb ik gedaan.

Laat me het eenvoudigweg hebben over dansen, later dan verwacht maar de tijd in "afwachting" ervan heb ik mooi en aangenaam doorgebracht.
Alle dagen leer ik bij en dat heb ik niet aan mezelf te danken.
Op de dansvloer even alles vergeten, gevoeld dat geluk ook in kleine porties kan terugkeren.
Iedere dag een stapje, letterlijk of figuurlijk, maar hoe dan ook een stapje...

dinsdag 26 mei 2009

vreugde en verdriet

Complimentjes... ik train mezelf om ze te leren aanvaarden. Gek hoe je dat moet léren. En toch...

De voorbije dagen kreeg ik er enkele, méér dan énkele zelfs.
Een minder cynisch mens dan ikzelf zou er eens goed mee lachen. "Je wéét toch waar complimentjes goed voor zijn? Dat individu wil iets van je en zal dat bereiken via complimentjes. Maak het jezelf maar niet gewoon. Ze zullen snel genoeg verdwijnen." ... en nog van dat moois.

'k Probeer de complimentjes LOS te zien van de gever ervan. Ieder mens is anders. Ieder persoon doet dingen om zijn/haar eigen redenen. Het is aan mij om in te schatten of ze simpelweg gemeend zijn ofwel gebruikt worden om een "hoger" doel te bereiken. Mensenkennis in een notedop.

De voorbije dagen liet ik ze me dus welgevallen, zonder meer.
Ze deden deugd... en tegelijk een beetje pijn. Omwille van dat verleden dat nog steeds niet los staat van me.
Waarom hield de ex ermee op? Sterker nog, waarom vond hij het nodig me gaandeweg vaker attent te maken op wat er allemaal mis was met me? Ze blijven hangen, die opmerkingen, hoe onzinnig of fout dat ook is. Ze bezorgden me twijfel om wat en wie ik was.
Oftewel: hoe slaat bewondering om in misprijzen? En waar gaat de liefde naartoe wanneer dat gebeurt?

Ik weet dat ik die vragen moet loslaten. Het verleden moet laten voor wat het was.
Ooit zal ik daarin slagen. En intussen blijf ik gewoon proberen.


Deze winter heb ik een blog gecreëerd. Daar komt in wat ik zie en voel. De ene dag goed, de andere dag minder, soms alle mogelijke gevoelens in één enkele dag.
Er schuilt een risico in. Anderen leren me kennen en kunnen die info gebruiken zoals het hen juist lijkt.
Voor mezelf heb ik uitgemaakt dat "eerlijk het langste duurt". U "krijgt" me dus zoals ik ben.
Mooi en lelijk, vrolijk, triest, boos, opstandig, uitbundig of gelaten. Nuchter observerend of zwelgend in zelfmedelijden. Iedere dag zoals hij aanvoelt.
U kan daarmee doen wat u wil.
Maar misprijs het niet. Zolang u uzelf niet blootgeeft in een blog, weet u niet welke moed het vergt om het wél te doen....

maandag 25 mei 2009

nog maar eens wat over "aantrekking"

Het overkomt me steeds vaker. Of misschien ben ik me er méér van bewust en merk ik het daardoor op.
Er is iets dat ik graag zou willen, steek het even in m'n hoofd en laat het dan ook weer los.
...
en dan
...
komt het naar me toe. Op de meest stomme (lees: onverwachte) momenten en manieren.

Mistsluier had het er onlangs over: een boek over Mindfulness van Marisa Garau. Ze was er tamelijk wild van (mag ik dat zeggen, Mistsluier?).
Kort nadien ging ik het boek zoeken in de plaatselijke bib. Twee exemplaren moesten ze ervan hebben, maar er was er niet één te vinden. De vriendelijke bibliothecaresse (zelf iemand met sterke mindfulness-interesses) hielp me nog zoeken, maar kon me helaas niet verder helpen. Waarschijnlijk enkele oneerlijke uitleners die het gewoon niet terug hadden gebracht...

"Dat wordt dus een aankoop" dacht ik, maar deed er verder nix mee.
En zie: ontmoet dan een man die, behalve een begenadigd danser te zijn, ook nog eens met "dit soort dingen" bezig is (zo vind je er niet veel...) en die me wel eens een goed boek zou laten lezen...
Wie raadt het?
Welk boek werd me vandaag overhandigd? Juist ja!

Of ik het, net als Mistsluier, in één ruk zal uitlezen, valt nog te bezien. De eerste pagina's spraken me alvast erg aan.
Maar dàt trok ik dus weer aan in m'n leven. En als het ene lukt, zal de rest ook wel rustig aan volgen.... als ik alles maar kan loslaten en dààr zit 'em de uitdaging :)


Ik kan hem ook een pleziertje terug doen, in de vorm van een streepje muziek... en daar ben ik nu mee bezig :)

25 mei 2009

Even zag het ernaar uit dat de bubbels in het water zouden vallen, bijna letterlijk.
Zon weg, wind alom en grijze lucht. Ging die "kans op onweer" dan tóch eerder komen dan maandagavond?...

Gelukkig... van zodra N. arriveerde, trok de hemel stilaan open, letterlijk en figuurlijk.
Lekker thuisterrasje (parasolletje geïmproviseerd), nog lekkerder bubbels én een paar hapjes maakten alvast een gezellige namiddag.

Olijf kreeg nog een fijn extraatje, maar dat vertel ik hier lekker niet om niemand jaloers te maken :)
Eigenlijk was het niet helemaal fair: we vierden zíjn geslaagd examen, Olijf had nix gedaan om dit te verdienen. 'k Heb alvast ontdekt dat er een cursus is die ik nog zou kunnen volgen om het pleziertje terug te doen. Ooit misschien in een later stadium meer hierover.

Kan nu wel duizend keer zeggen: 't was een gezellige namiddag/avond... maar die woorden dekken de lading niet.
Ben blij dat dit een àndere maandag was dan alle maandagen het voorbije jaar.
Mama uit het ziekenhuis, ze zag er goed uit vandaag.
Goed gezelschap en total relax.... wat kan een mens zich meer wensen?

(foto van vorige blog nog was wishful thinking. Déze is the real deal)

bubbels

Er is er eentje geslaagd in z'n examen... glansrijk dan nog wel!
Zet de bubbels klaar, ik heb alvast de glazen ;)

Proficiat, N. !!!

zondag 24 mei 2009

nieuw volk - goe volk

Een zonnige zondag is het geweest. Eindelijk nog eens écht goed weer op m'n vrije dag.
En aangenaam gezelschap was er ook.
Doorheen de dag virtueel een praatje hier, een praatje daar.

Om tot de conclusie te komen dat een praatje "irl" eigenlijk ook wel fijn zou zijn als jij-als ik geen andere plannen hadden.
Zondagavond terrassen in Antwerpen in fijn gezelschap, een beetje op het water, een beetje aan het water, wat praten over de dingen des levens, niet te zwaar en niet te licht... gewoon.

Ontdekken dat er misschien dan tóch nog "normale" mensen bestaan (voor zover normaal bestaat) en hopen dat het fijn kan blijven, welke richting deze nieuwe tocht ook uit gaat.

Olijf had een leuke ontspannen avond en wou dat even laten weten.
Dank u, N. ;)

vrijdag 22 mei 2009

Poooosjietief

'k had het beloofd, dus ik moet het doen. Iets Pooooosjietiefs schrijven.

'k Heb nog even tijd, binnen enkele uurtjes begeef ik me nl. naar een dansavond waar ik best wel zin in heb, maar ondertussen kan Olijf zich dus onledig houden met het waarmaken van haar belofte.

Here goes.

Gisteren was het een Officiële Feestdag zoals den werkende mensch dat pleegt te noemen (Jezuke Klimop, weetjewel?). De niet-werkende mensch zal dat waarschijnlijk evenzeer met dezelfde naam benoemen (what's in a name?) maar het verschil met andere niet-werkende dagen zal vermoedelijk miniem zijn. Dat terzijde.

Wegens de feestdag ging de salsales niet op de gebruikelijke plaats door. Olijf diende zich nog maar eens naar de locatie te begeven alwaar ze de allereerste keer heen reed... in 't midden van 't Stàd. (in de kantlijn, ieder welopgevoed individu weet dat er maar één stad 't Stàd is en kent derhalve de daarmee gepaard gaande parkeermoeilijkheden)
Swat... 't Stad.

Behalve het verschil in locatie, verwachtte ik dezelfde mensen uit m'n dansgroep te zien. Niets aan de hand dus.
Edoch... naast een drietal bekende gezichten kende ik daar niemand. Oók alweer geen probleem.
Integendeel zelfs, het gaf me de (unieke?) kans om ook eens met andere mannen te dansen, hetgeen voor de volop lerende Olijf alleen maar een goede zaak kan zijn. Als je met de "rhythmically challenged" kan dansen, dan kan je dat met iedereen :)

Op een gegeven ogenblik komt Olijf dus tegenover een danspartner te staan en na de verlegen geplogenheden ("als ik niet kan volgen, is het omdat ik een les heb gemist" en "maak je geen zorgen, ik ben nog maar aan m'n derde les toe"), wordt de dans ingezet.
...
...
...
Wow!
Driewerf Wow!
...
Drie lessen? No way!
...
"Bon, goed... vroeger heb ik dat nog gedaan, maar ik heb een paar jaar stil gelegen"
...
Van dat stilliggen, beste lezer, was dus weinig of niets te merken. Olijf moest zo goed als niets doen, behalve voeten ten gepaste tijde opheffen en zich af en toe verontschuldigen voor gebeurlijke foutjes (hoewel me is gezegd dat ik dat niet meer moet doen).
Het werd een aaneenschakeling van schaamteloos genieten, veel lachen als de nieuwe figuur niet van de eerste keer wilde lukken en proberen, blijven proberen.

De danspartner in kwestie bleek bovendien van het aangename-mensen-soort, waardoor ik NU kan zeggen dat het een biezonder leuke dansles was.

De avond werd afgesloten met een drankje in een naburig café (terras was uitgesloten wegens bezwete kledij - jàhàà, salsa is een inspannende sport - en geen truien bij) èn de afspraak om morgen (vandaag dus) verder te oefenen op een dansavond hier niet zo ver uit de buurt.

Olijf moet morgen werken, maar dat kan me geen ene barst schelen. Vanavond wordt er terug gedanst en alleen dàt maakt me al vrolijk.

Vond u dit leuk? Ikke wel :)

(Kijk...dit krijg je dus óók als je trefwoord "salsa" google-t... beide zijn "hot"... en de dans ook ;))

de volgende


gaat een positieve blog worden,
dat beloof ik mezelf
en ook de arme lezers die hier (met opzet of per toeval) terecht komen.

maar nu eerst: middagpauze in de zon :)

donderdag 21 mei 2009

(ironie)²

nog maar eens een kwadraat.
Noem het maar een derde macht...

' k Zou wat minder schrijven vandaag, maar de krant en wat ongeopende post denken daar anders over.
Niet dat ik het niet wist... het gaat meer om een kwestie van "er met de neus ingewreven worden".

Zelden of nooit sla ik de lokale reclamekrant open. Waarom vandaag wel? Geen idee. Vrije dag, plaatsje in de (water)zon, wie zal het zeggen?

De krant gaat dus open.
Programma van Gemeente: 29 mei officiële inhuldiging van de Nieuwe Brug. Joehoe! Eindelijk een einde aan die pokkefiles in m'n gemeente die je bezwaarlijk een metropool kan noemen.
Diezelfde dag: Aankomst 3de Rit Tempo Team Ronde Van België... Knokke-Heist---Temse.
"Verdorie", denk ik ... "laat me toch met rust". Waarom Knokke-Heist---Temse? Laat het ergens anders vertrekken of elders toekomen... maar niet díe twee.
Toeval wil dat ik net die dag had uitgekozen om naar de kust te rijden voor onderhoudjes allerhande (tanden, kapsel en nog van dat).
Het kan me niet schelen, ik kies wel een andere dag uit.
Niet omdat ik thuis wil zijn, maar omdat ik lees dat er 's avonds vuurwerk is omwille van de brug, neem ik aan.
En omdat ik van vuurwerk hou, blijf ik hier. ... Ook al...

Dat was nummer één.

Nummer twee, de achterstallige post gaat open: concerttickets.
2 juni: ik zal het mogen vieren... de dag dat hij me, na een dronken avond, zei dat "wij" niet voor elkaar gemaakt waren. Dat ik beter kon gaan... "dus".
2 juni een jaar later: concert Jarabe De Palo in de AB. ... een concert waar "wij" in beter tijden nog samen van genoten.
tot bleek dat "wij" een forse illusie waren geweest.
...
Ach, laat me het maar zeggen... Illusie is een eufemisme. Een RAMP (jewél, in hoofdletters!) heeft hij onze relatie genoemd... tijdens een smeekbede aan zijn nieuwe madam...
Hij liet het me lezen, zich onbewust (in zijn kinderlijke onschuld...?) van het feit dat die definitie in het stukje tekst stond dat ik moest beoordelen...
Excuses excuses... het was niet de bedoeling dat ik dat las... (het was wél gezegd, lieve M!)... en dàt, naast alle rotzooi die eraan was voorafgegaan èn daarop volgde, heeft méér schade aangericht dan hij zich ooit zal kunnen voorstellen.
Volstond het niet dat ik niet begreep waarom er in zijn hoofd zoveel was veranderd waardoor "wij" niet meer konden bestaan? Was het absoluut noodzakelijk dat ik vernam dat hij het een regelrechte RAMP had gevonden?

Ik ben boos en gekwetst, dat geef ik toe.
En vandaag vooral, omdat het universum toekijkt, de vinger naar me uitsteekt en iedereen uitnodigt om eens flink met me te lachen...

(de tickets liggen voor me... en het wordt tijd dat ik me NU voorneem om er DAN een gewéldige avond van te maken, wat er ook gebeurt)

OP naar de hemel

Vandaag is er eentje ten hemel gegaan... niet iets wat me bezighoudt, als ik eerlijk moet zijn. 't Is gewoon een extra vrije dag en daar doe ik het mee.

Niets gepland vandaag en zelfs weinig zin om wat te schrijven,
maar er zijn mensen die hier dagelijks eens komen kijken of er wat nieuws staat
én gisteravond zag ik zóveel wat me deed denken: "had ik nu m'n laptop maar bij om het allemaal neer te schrijven".

De zon schijnt nog even buiten en ik ben laat opgestaan vandaag, dus ik denk dat ik het maar eens kort zal houden.

Gisteren:
mama geopereerd en ze wou niemand zien wegens te veel pijn. Dus dochterslief bleven braaf thuis.
's Avonds was er een Amnesty International Concert op de Groenplaats in Antwerpen. I. had ik al een poosje niet meer gezien en ze zou er zijn, dus goed excuus om nog eens uit "m'n kot" te komen.

Wat ik op het concert zoal zag en wat ik daar allemaal bij bedacht, komt misschien later nog eens op de blog. Vandaag niet.
Een grote meute was het wel, het bier vloeide rijkelijk, sommigen hadden zich voorzien van grote hoeveelheden privé-alcohol en drugs (zowel soft als hard, naar ik van I. hoorde... het softe soort doordrong de avondlucht zonder ophouden, dàt kon ik zèlf proefondervindelijk constateren) en die combinatie verzekerde alvast alle "gebruikers" van een amusante avond. Hun eigen hemeltje op aarde vandaag...
Olijf heeft op dat vlak een (misschien overdreven) lage tolerantiedrempel... maar zoals gezegd: daarover later misschien eens wat meer.

Ik bleef in alle geval niet thuis en genoot, zoveel ik kon, van de warme avond.
Auto op Linkeroever geparkeerd, Voetgangerstunnel genomen (heen én weer) en dat overleefd, vastgesteld dat Stadsdichter Joke van Leeuwen de muren van de tunnel verfraaid heeft met één van haar gedichten, een paar gezichten kunnen plakken op namen die ik kende uit I.'s verhalen en enkele foto's genomen. Twee ervan vindt u nu hier.

Andere gedachten zijn voor later.

(u kent intussen de dril: zonder expliciete toestemming komen onbekenden niet herkenbaar op de blog. Photoshop-remedie dus... met excuses aan de heer rechtsonderaan wiens trekken net iets te speciefiek zijn om hem helemààl incognito te maken)

dinsdag 19 mei 2009

nog wat verandering

Morgen gaat mama onder het mes. Op zich niet iets wat we al niet eerder hebben meegemaakt.
Mama is de spreekwoordelijke krakende wagen: heeft haar hele volwassen leven gekampt met organen die het maar half doen en tóch heeft haar lijf het al 70 jaar volgehouden.

Nu is er een orgaan dat bijna volledig is opgehouden met werken. De nieren gingen na jaren sukkelen definitief in staking. Dus moet de wetenschap ingrijpen, met een sondetje in haar buik. Peritoneale dialyse heet dat.

En dat houdt in: een grote verandering in levenswijze. Alle nachten steriel aan een machine hangen die doet wat je nieren hadden moeten doen, niet meer kunnen gaan zwemmen (één van mama's favoriete bezigheden), vakanties goed voorbereiden om alle benodigdheden ter plaatse te laten leveren, ... 't Is niet min... maar het kan niet anders.

Vandaag was haar eerste dag in het ziekenhuis. Tegen al m'n verwachtingen in was ze redelijk monter. Dat ben ik al jaren niet meer van haar gewoon. Met alle kwalen en kwaaltjes die ze al heeft gehad, ontaardde ieder bezoek bij m'n ouders meestal in een lange litanie van wat welke dokter gezegd had (woord voor woord), welke medicatie diende te worden aangepast (en ik weet begot niet wat waarvoor dient!) enz enz.

Het kan egoïstisch klinken, maar soms werd het wat teveel van het "goede". Je wil wel luisteren, maar je kan er niets aan veranderen, ...hoe graag je ook zou willen..., waardoor enkel het aanhoren van die gedetailleerde gezondheidsrapporten niet altijd even gemakkelijk was.

Ik hoop heel hard voor mama dat de dialyse een aantal van haar problemen gaat verzachten. Per slot van rekening werd haar lichaam langzaamaan van binnen uit vergiftigd.
Ik wéét uit eerste hand dat met die PD te leven valt, nu kan ik enkel heel hard wensen dat sommige dingen voor haar "gemakkelijker" zullen gaan.

Snel wat positief denken mama's richting uit sturen.

Change

Ik had eens zin in iets anders... niets té drastisch, niets té flamboyants, maar tóch een beeeeetje anders.

Voilà, enkele kleurtjes op de blog zijn een beetje aangepast. Een beetje minder donker, maar nog niet echt roze (al was het maar omdat Olijf RRRrrrróze nét iets te girly vindt voor haar persoonlijkheid).
Ik hau van blouw :) ... dus blauw is het gebleven, maar er mocht wat meer licht in. Het botten van 't blad zeg maar...
Zodoende.

Eerlijk is eerlijk. 'k Heb ervoor proberen zorgen dat de tekstjes nog leesbaar bleven maar heb niet de hele blog doorzocht om te zien of er geen dingen zijn die nu vloeken op die nieuwe achtergrond.
Mochten er leesgierigen zijn die toch nog wat vinden dat clasht, dan verneem ik dat graag :)

maandag 18 mei 2009

(therapie)²

maandag 18 mei

10u:
Gesprek met "madam". Zoeken (alweer en waarschijnlijk ook niet de laatste keer) naar wat me beweegt. Heel wat, zo blijkt. Ontdekken dat wat ik me gisteren nog voornam (niet boos zijn op wat me overkwam).... eigenlijk net wél moet gebeuren. M'n boosheid is - volgens madam - niet alleen terecht, maar ook nodig om pijn stapsgewijs weg te werken.
Olijf zal daar dus aan moeten werken. Pure boosheid, zonder verbloemen.

20u:
Laatste kans op filmavond en tweede stukje autotherapie - zij het van het Amerikaanse soort: "He's just not that into you"
Noteer:
Als een man je niet belt: he's just not that into you.
Als een man je wil zien, zal hij alles doen wat nodig is om jou te zien. Zoniet: he's just not that into you.
Voeg daaraan toe (nota van Olijf): Als een man herhaaldelijk tegen je liegt alsof het gedrukt staat: he's definetely not that into you. (ik weet het: tweemaal dubbele punt in één zin is eróver)

Ik citeer één van de personnages (even kijken of ik het me correct kan herinneren...Oh ja...)
"Run!"

waarvan akte.

zondag 17 mei 2009

Rozemarijn

thijm, marjolein,salvia, bieslook, munt en lavendel.
Straks ook basilicum en rucola.

allemaal plantjes die ergens ten velde in mijn tuintje staan.
Planten met geurtjes: Olijf vindt dat zàààlig.

De meeste geuren doen me denken aan de Mediterrannée, chauvinist die ik ben :)
Ze herinneren me niet aan één specifieke situatie, voor één keer zijn ze eens niet aan een persoon gebonden.

De plantjes staan daar, groeien dat het een lieve lust is en laten hun heerlijke geuren los bij de minste beroering. Dus Olijf beroert af en toe :)

Vandaag beroerde ik uit noodzaak. De tuin moest gewied en gesnoeid. Zo ook de Rozemarijn, waardoor m'n werkplunje nu doordrenkt is van een heerlijk aroma.
In gedachten zit ik even op m'n rotsje aan de helderblauwe zee in een zacht avondzonnetje.

Dàt doen m'n planten met mij.

(Foto's geven tot nader order geen geur af, dus deze keer geen beeldmateriaal)

even herpakken!

en dan besef je wat je wél hebt om blij om te zijn.
Een 7-jarig nichtje dat ondanks haar beperkingen, met het hoofd omhoog door het leven stapt.
Twee neefjes die zonder nadenken de stuurcabine van een boot beklimmen, gewoon omdat dat in hen opkwam en ze dat avontuurlijk vinden.
Een 6-jarig nichtje dat zelf een zoektocht in elkaar bokste om haar genodigden te entertainen... en dan enthousiast zélf de schat "vindt"... Snoepjes op een blad :)


en een bedankje van zelfde nichtje omdat Tante Olijf een beetje geholpen heeft voor haar feestje... (nog een snoepje op een bladje :))

Kinderlijke onschuld kan me roeren.

boek uit bib


Twee weken geleden een aantal boeken uit bib gehaald.
Eentje is gewoon een bundeling van quotes allerhande over ... Liefde (yep!)

Er staat veel in.
Dingen die ik herken en andere waarvan ik denk...pfff.

In de bib sloeg ik het open op pagina 161. M'n oog viel op deze zin.

De leegte die liefde achterlaat als ze sterft, is groter dan de leegte die er was voordat ze kwam.
...
en ik nam het boekje mee.

Het voorbije jaar ervoer ik dit... ben bijna beschaamd om het toe te geven.... voor de eerste keer.
'k Herkende het dus. En iets zegt me dat ik niet alleen ben in dat herkennen.
Juist?

En toch, met al die leegte zoek je dingen om die op te vullen. De ene keer met succes, de andere al wat minder.
DINGEN voegen niets toe aan m'n leven, en toch zoek ik ze, bij wijze van "instant gratification". Méér dan dat zijn ze ook niet, je wéét dat op voorhand. Op het moment van aanschaf ben je even blij... en dat duurt dan maximum een uur.

Mensen, vrienden, familie.... daar haal je alvast wat meer en langduriger blijheid uit. Dat zien en erkennen is alvast een stap in de goeie richting. Echt geaarde mensen distilleren daar zelfs Geluk uit.
Zóver ben ik nog niet.

Geluk heb ik - dat weet ik nu - pas laat in m'n leven ontdekt. Daarvóór was het content zijn, blij zijn. En ik ben veel en dikwijls blij geweest. Maar Geluk is nog wat ànders.

De uitdaging nu, elke dag opnieuw, is om niet boos te zijn/blijven op de gebeurtenis(sen) die dat geluk weer deden verdwijnen.
Meestal komt dat neer op simpel overleven, een beetje zoals in een winterslaap. Overleven totdat Leven met hoofdletter L weer helemaal mogelijk is.

In de tussentijd lees ik boeken, probeer ik mezelf te doorgronden en neig ik naar literatuur die me erop wijst dat alles wat met me gebeurt, door mezelf werd aangetrokken.
Dat Liefde en Geluk uit m'n leven verdwenen, interpreteer ik dan, dat heb ik zèlf "gewild"...

...
Still trying to get my head around that one...

en nu: terug naar overleven in de vorm van Onkruid Wieden In De Tuin! Hupla!

met dank aan Mistsluier

gelezen op een oude blog van haar. Van Rumi, Soefi dichter.
Zonder Mistsluier had ik het nooit gevonden.
Met haar toestemming:

By day I praised you
and never knew it.
By night I stayed with you
and never knew it.
I always thought that
I was me - but no,
I was you
and never knew it.

Soms kom je jezelf tegen in andermans woorden.
En dan mag U dat weten.

en dan nu.... de taart

DE taart!
Het heeft wat voeten in de aarde gehad, dat ding. Meer dan ik aanvankelijk had gehoopt/gedacht.
Maar nichtje droomde van die taart, dus nichtje kreeg ze.

Vanochtend contempleerde ik even een kattewasje voor de auto... zodat ik tenminste "proper" aan de kerk kon voorrijden. Gelukkig besliste ik om alvast éérst het roze glazuur op m'n kasteel te smeren.
Good thinking... deed er een kleine 2 uur over om het ding te plamuren. Daarna snoepjes plakken, afwasje doen, taart "rustig" naar zusje thuis rijden en snel de douche in. De auto bleef lekker vuil :)

Hieronder het resultaat. Nichtje was er erg blij om.
Veel Oh's en Ah's van de genodigden (alleen dààrom zou een mens nog eens een kleine werkdag aan zo'n baksel wijden... Olive's 5 minutes of fame)

EN! Tegen alle verwachtingen in, bleek het roze gedrocht nog lekker te zijn ook! Olé :)

(gewicht: zo'n kleine 4 kilo, schat ik)

laatste eerste communicant


Voilà, het zit erop. De laatste eerste communicant heeft haar eerste echt hostie tot zich genomen.
In alle plechtigheid.
Tante Olijf heeft er nix maar dan ook nix van gezien.
Over de algemene choreografie was niet echt nagedacht. Eerste-leerjaar-kindjes die maar een duim hoog zijn verbergen achter afgespannen stellingen zodat enkel de eerste rijen (ouders en zusjes/broertjes) iets konden zien, is niet mijn idee van een weldoordacht plan.
Nochtans beschikte de kerk over een mooi "verhoogje" in de vorm van trappen alwaar het immense altaar op staat. Maar blijkbaar mocht geen kind daar gebruik van maken, ook niet tijdens hun lezingen, liedjes en toneelstukje.

Filmen of foto's maken mocht ook niet. Dat is een trend van de laatste jaren. De fotograaf van dienst wil blijkbaar verzekerd zijn van een vast inkomen, want iedereen "mag" nadien een filmpje op dvd kopen. De commerce is ook het kerkwezen binnen geslopen ( nix nieuws onder de zon, dus)

De kerk zat stampensvol. De dag van vandaag, voor zover ik weet, gebeurt dat nog enkel bij zulke gelegenheden. Communiefeesten, huwelijken en begrafenissen.
Voor de rest vinden de meesten hun weg naar de kerk niet meer.
Ik treur daar niet om, ben zelf ook nog enkel katholiek via erfrecht.

De (katholieke) kerk kan me niet boeien. Daar was ik als jonge tiener al lang achter gekomen, maar in die tijd was er nog steeds de obligate zaterdagavondmis. Nét op het ogenblik dat wij liever naar Battlestar Galactica (of iets van die aard) wilden kijken.
Alle protestkreten ten spijt moesten en zouden we naar de kerk gaan met onze mama. Verder lieten onze ouders ons redelijk "gerust" wat christelijkheid betrof.

Ook in de lagere school had ik een bloedhekel aan de regelmatig terugkerende biechtsessies. Met de hele klas naar de kerk en snel wat zondetjes oprakelen of desnoods verzinnen om er vervolgens met 10 weesgegroetjes en een onzevader vanaf te geraken. Absolutie en we konden er weer een tijdje tegen.
Zinloos vond ik dat, zelfs als kind.

Vandaag zag ik iets gelijkaardigs.
Omdat de mis zo volgepakt zat, werd de hostie overal ten velde uitgedeeld. Olijf zat ergens achteraan en mocht (als dat al m'n wens zou geweest zijn) niet vooraan ten communie gaan.
Ik bleef dus lekker zitten... een uitgelezen kans, zo bleek nadien, om alle communiegangers eens in het gezicht te zien terwijl ze hun handjes correct positioneerden om het lichaam van Christus - Amen te ontvangen.
Het viel me op hoe de meeste mensen - althans kwa gezichtsuitdrukking (gedachten kan ik nog niet lezen) - geen idee hebben van de betekenis van die communie.
Afwezige blikken, uitdrukkingsloze blikken, blikken die snel knipogen naar een bekende terwijl "Amen" over hun lippen rolt.... niet ene devote, geconcentreerde mens kon ik vinden.

Het lijkt eerder een verplicht nummertje. Het logische einde van de mis. "Hierna mogen we naar huis", amen en uit.
Het is ook niet verwonderlijk, na de afgerammelde evangelies van meneer pastoor en uit het hoofd geleerde gebeden waarvan geen mens zich nog de vraag stelt "wat spreek ik hier nu eigenlijk allemaal uit?".

Olijf gaat normaliter nooit naar een mis. Ik maak geen kruistekens, rammel de (nochtans nog steeds in m'n hoofd aanwezig zijnde) gebeden niet af en beslis dan ook consequent NIET ten communie te gaan.

De intonatieloze stem van meneer pastoor ergerde me van begin tot einde. Wat "begrijpend" lezen betreft, brachten de 6-jarigen het er heel wat beter vanaf dan het hoogbejaard individu achter het grote altaar.
Het deed me meteen denken aan onze nobele paus. Gisteravond bij de nieuwsbeelden bedacht ik nog: "Wat zou het fijn zijn als diene mens eens één keer oprecht in de camera (of naar het publiek) zou kijken terwijl hij zijn speech brengt" Ik kan me geen paus herinneren die één keer z'n ogen van de pupiter losrukte om zijn boodschap echt en oprecht over te brengen. Hoe het mogelijk is dat er nog mensen naar onze geestelijke leiders luisteren, is mij een compleet raadsel.
Het komt eenvoudigweg niet gemeend over, wat ze daar menen te moeten verkondigen.

Kortom, het stoort me, ons kerkelijk gebeuren.

En dat gezegd zijnde, besef ik dat er niets overblijft van m'n eerste communicant-verhaal.

donderdag 14 mei 2009

Woman

nóg zo'n nummer dat z'n weg terug zocht naar mij. Vanavond tijdens het ophangen van slingers, meer bepaald.
Wat mij betreft, kan het in m'n foute-muzieklijst: John Lennon's "Woman" (vergeet de link maar... ze schijnen mysterieus op te lossen nadat ik ze hier op de blog plaats :))

Alweer ene die z'n bewondering voor zijn madam bezingt.

Eigenlijk is het niet moeilijk. U had het misschien al in het oog...
In m'n dromen zou het leuk zijn ooit iemand te ontmoeten die de onweerstaanbare drang voelt om zijn liefde voor Olijf in een lied te bezingen.
Maar omdat een droom meestal precies dàt blijft, neem ik genoegen met iemand die het gewoon af en toe zègt (en niet alleen in de vlinderige beginfase...).
Als vanzelfsprekend gezien worden is niet goed genoeg meer... had het ook nooit mogen zijn.

allez, als ik het goed en wel bekijk, moet de volgende een muzikant zijn ;) ;) ;)

nog twee nachtjes slapen

... en de jongste telg uit de familie doet haar eerste communie... oftwel, dit is de laatste eerste communie die tante Olijf in haar naaste omgeving zal meemaken.

Beetje vroeger gestopt met werken om zus te helpen met voorbereidselen. Morgen gaat dat van 't zelfde zijn. Met meer dan 100 overuren op m'n palmares mag het al eens gebeuren dat ik hier en daar een snipperuur afsnoep.

Snoepen... nog zoiets!
Heb het uitdrukkelijke verzoek van zus om een Kasteeltaart te bakken voor nichtje. Een poos geleden, op rommelmarkt (zie oudere blog) kocht ik voor het kind een Barbie Knutselboek. Daarin staat een roze taart in de vorm van een kasteel en ze had tóen al gezegd dat ze er graag zo eens eentje zou hebben.
Vrees dat de taart niet te vreten zal zijn, maar ze gaat (hopelijk) mooi ogen, met veel snoepjes erop en errond, precies zoals nichtje wenst.

Vandaag alvast twee biscuits gebakken, morgenavond volgen er nog twee.
Wanneer (of... als?) de taart af is, volgt uiterààrd een foto op blog.
Misschien ook als ze mislukt... ne mens moet ook eens kunnen lachen met zichzelf niewaar?
Of nichtje dan even hard zal kunnen lachen, blijft nog de vraag.

Binnen een tiental minuten is biscuit nr. 2 klaar... denk ik (de kookwekker is blijven hangen, rot-digitaal-klokje ;))

woensdag 13 mei 2009

Woensdag 13 mei

Dinsdag 13 mei 2008 was Olijf nog bezig met het krampachtig proberen redden van iets wat al een tijdje ziek was... om niet te zeggen dood...
Uitgesteld verjaardagsetentje met M, z'n beste maat Z en diens vrouwtje B.
'k Herinner me dat ze een witte regenjas droeg, iets halflangs en dat ik dacht: dàt zou ik graag ook es vinden. 'k Vond het een prachtjas, maar gezien haar status en de mijne (financieel gezien dan), wist ik ook dat ik nèt iets inventiever ging moeten zijn dan de eerste de beste dure kledingzaak binnenwandelen op zoek naar een fac-simile...

Ondanks het nodige zoekwerk naar iets wat me kon bekoren, vond ik niets, een hele zomer lang.
Intussen was de man die ik ermee hoopte te verblijden (in mijn hoedanigheid als goed geklede vrouw) al uit m'n leven gestapt.
Het werd winter en dus te koud voor zo'n wit niemendalletje. De idee ooit nog zo'n leuk jasje te vinden liet ik varen.

En zie. Een jaar later, exàct een jaar nadat ik dat verrukkelijke witte jasje zag, sluipt een prachtjas m'n leven binnen. Wit, mooi, ànders... maar niettemin èr-rug mooi. En voor een fractie van de prijs die B er destijds ongetwijfeld voor betaald heeft... niet dat dat wat uitmaakt, maar een leuke vondst voor een zachte prijs geeft me nèt dat beetje meer voldoening.

Being in the right place at the right time... 't was iets van die strekking, zeg maar.

Woensdag 13 mei 2009. Olijf is een lief en een illusie armer maar een pracht van een witte regenjas rijker.

Blijkt dat die regenjas nog van pas gaat komen.
Een klein uurtje geleden wandelde ik even de tuin in. De hele dag is het droog gebleven. Af en toe brak de zon zelfs even door de wolken heen. En dat terwijl het had moeten regenen en donderen.
Bij 20°C om halfnegen 's avonds en volledige windstilte, vroeg ik me af waar dat onweer bleef.
Het was muisstil in m'n roze verlichte tuintje, ... een bijzonder licht was dat.
Foto-apparasie boven gehaald en snel wat kiekjes geschoten.
De dingen waren nog niet gedownload of ik hoorde de eerste regendruppels vallen. Nog even later een bliksemschicht in de verte.
Dààr was dat onweer dus :)
Als het morgen regent, doet Olijf haar nieuwe regenjas aan.

dinsdag 12 mei 2009

Mijn sentimentele ziel

... is (ook) de schuld van mijn muziekkeuze.
Ziehier de reden.

Ik hou van zachte piano-intro's, licht tokkelende akoestische gitaren, welgeplaatste drumdreuntjes, langgerokken (is dat een woord?) jengelende klaagzangen van sax of elektrische gitaar...
Gooi dat tezamen en je krijgt muziek waar Olijf van houdt.

Als ik helemààl sentimenteel wil doen, dan luister ik naar trage nummertjes, liefst licht tot zwaar dramatisch. Om te eindigen bij m'n persoonlijk summum: nummers die een geliefde bezingen als ware hij/zij een goddelijk geschenk uit de hemel. Misschien, héél misschien is dat omdat het een zeer herkenbaar sentiment bij me losmaakt: je lief iedere ochtend opnieuw bekijken met een gevoel van verwondering, weten dat hij/zij niet perfect is maar telkens weer intens dankbaar zijn dat hij/zij in je leven is gestapt...

Muzikanten bezingen dat gevoel, Olijf kan het alleen maar beluisteren.
Sterker nog... Olijf besteedt een uitgebreide blog aan eindeloze gedachtenspinsels... terwijl een ander dat in een liedje van pakweg 4-5 minuten samenperst en het zo vele keren beter verwoordt...

Persoonlijke favorieten in dat genre zijn (neem uw kwijldoekje klaar!)...

Three Times A Lady (jewèl, van The Commodores, hoe raadt u het?)
Zij (Marco Borsato - concert op m'n verjaardag gemist.... wegens uitverkocht)
A Te (Jovanotti - wat een eerlijke ogen en heerlijke lispel heeft die man toch... Wat zou ik graag een concert van hem mogen zien!)
I Don't Wanna Miss A Thing (Aerosmith - "beetje" ruige band... en toch zo'n nummer zingen...)

Nah, nu weet iedereen het. Olijf is een onvervalste sentimental fool, maar dat wist u al :)

Eurosong, eerste halve finale

..... I feel a blogske coming on :)

't Is minstens 10 jaar geleden dat ik nog IETS van Eurovisionsongfestival heb gevolgd.
Waarom ik vandaag doe? Geen idee...
Misschien omdat ik geïntrigeerd was nadat ik ons aller Anja Daems op de radio hoorde berichten over de mankerende organisatie van het festival...
Wist op dat moment zelfs nog niet waar het eigenlijk plaatsvond.

Even snel bij zusje een dingetje gaan doen ter voorbereiding van het communiefeest van haar dochtertje en op weg naar huis hoorde ik op de radio "we zien een breed podium"... "en hier zien we...."
Ohla, dacht ik.... zij geven commentaren over iets wat we moeten ZIEN, dus dat zal ook wel op TV uitgezonden worden.

Mijn onfeilbare (ahum) vrouwelijke intuïtie liet me duidelijk niet in de steek: er wàs inderdaad beeld bij het geluid op de TV.

Nu de eerste selectie wordt bekend gemaakt, weet ik niet of ik blij moet zijn dat ik (delen van) de uitzending heb gezien...
De outfits, wat zullen we daarover zeggen? Carnaval in het kwadraat? Supermannen, schaars geklede rondborstige blondines die zelfs m'n (tot voor kort) zeer geëerde ex-collega aanzetten tot hoog-hormonale uitspraken, portugezen in traditionele klederdracht met heuse ukelele's.... het kon niet op.
Ook België deed zijn duit in het zakje met fluo pruiken en verder geen talent :)

U wéét dat mijn muziekvoorkeuren niet altijd (tweemaal ahum) van de bovenste plank zijn.
Maar dit tart alle verbeelding.

Ook "respect" voor het presentatorduo, helaas op deze wereld gezet als Siamese tweelingen... ze kwamen de hele avond niet van elkaar los. Van pure consternatie spraken ze ook een Engels dat voor menig taalliefhebber je reinste marteling was voor het oor...

Ik hoefde gelukkig niet de hele tijd te kijken en te luisteren. De hele affaire werd grondig besproken op msn met eerder genoemde ex-collega, die helaas tekenen van 'oude bok lust wel fris groen bladje' begon te vertonen bij al dat vrouwelijk schoon. Kan u zeggen dat hij de kwelling echter glansrijk heeft doorstaan ... en dat hij uitkijkt naar donderdag: deel twee!
Olijf zal op dat ogenblik bezig zijn met het versleuren van meubilair en aanverwanten, ter voorbereiding van communiefeestje van nichtje. Misschien vraag ik dan aan zus of de TV op mag :)

Nu... deze blog ging sowieso van muzikale inslag zijn... en dat hoop ik bij deze te doen. Eindelijk nog eens MUZIEK :)

Op m'n nieuwe mp4-spelertje staan een boel nummers die anderen als "brol" zouden bestempelen... en ze mogen dat van mij doen... als ik er maar van geniet.
Vandaag begon ik bij The Commodores (yep, shoot me!)... en ik bleef daar hangen.
"Sail On" was het thema van (het einde van) de dag.

ziehier de link.

Voor mij is dat lekker laid back.
De tekst is niet noodzakelijk hoogstaand, maar Lionel Richie mag voor mijn part russisch zingen... ik hou wel van 's mans stem.
Zelfs al doet het muziekje je niets, je kàn niet anders dan ab-so-luut houden van het haar (you gotta love the hair), de pakjes met glitters en franjes, de overacting en het onmiskenbaar American (yes we can!) accent, toch? (herlezen van deze tekst doet me beseffen dat er bijzonder weinig verschil is tussen de act van de Commodores en die van de Songfestival"artiesten"...)

Hoe oncultureel het ook mag zijn, ik heb het gevoel dat ik wat moet doen met die tekst...doen wat hij zingt misschien? Verder zeilen?
Hier issie.

SAIL ON - The Commodores

Sail on down the line

Bout a half a mile or so

And don't really wanna know

Where you're goin

Maybe once or twice you see

Time after time I tried to,

To hold on to what we got

But now you're goin


And I don't mind

About the things you're gonna say Lord,
I gave all my money, and my time

I know it's a shame

But I'm givin you back your name
Yeah, yeah.
Yes I'll be on my way

I won't be back to stay

I guess I'll move along

I'm lookin for a good time.


Sail on down the line,

Ain't it funny how time can go on

friends say they told me so,

But it doesn't matter.

It was plain to see that a
small town bo
y like me
Just wasn't your cup of tea,

I was wishful thinkin.

I gave you my heart
and I tried to make you happy,

And you gave me nothin in return.

You know, it ain't so hard to say,
Would you please just go away.
Yeah, yeah.
I've thrown away the blues

I'm tired of being used,

I want everyone to know

I'm lookin for a good time.

Good time, yeah.


Sail on, honey

Good times never felt so good.

Sail on sugar,

Good times never felt so good.

Sail on.


OK, OK, ik geef het toe: de tekst is maar "gewoontjes". Toch lees ik hier en daar herkenbare dingen... en bedenk dat Sail Onnen iets is wat ik moet doen.
' t Zal er wel eens van komen. En intussen er "gewoon" aan werken.

Sail On , Sugar...

maandag 11 mei 2009

linkeroog



voor en na.
Kunstig afgeplakt met plastic nà het ongeluk en hersteld... vandaag.

De bedoeling was geweest om het linkeroog samen met "de papa" te demonteren en weer te monteren, maar de fabrikanten zijn ons te snel af geweest. Tegenwoordig moet de hele bumper er mee af en ondanks enkele uurtjes gelegen onder m'n wagen, bleken onze armen te weinig flexibel om overal bij te kunnen.
Dan maar de vakman erbij gehaald en hij was zo vriendelijk me vandaag nog verder te helpen.

Blutsjes in de motorkap en op de bumper laat ik nog even voor wat ze zijn. Al was het maar om me eraan te herinneren dat ik beter moet uitkijken op de weg.
Was alle schade maar zo gemakkelijk te herstellen :)

Van een zekere Michele Naylis

via moeders vriendin aan m'n moeder, van mijn moeder in mijn handen gestopt.
Ze moest en zou het me vanavond geven, vroeg me om aub niet naar huis te gaan voor ze het gevonden had.

Ik vond het mooi en zet het "dus" op blog.

Wanneer alles diep van binnen pijn doet
en je alleen, tegenover je eigen beeld,
ziet dat het vervormd is door onbekende spiegels
wanneer de dingen voor je schaduw wijken
wanneer je woord dat van een ander lijkt
en je hartslag uit je lichaam vlucht
wanneer je handen ver van je weg zijn
en je de afdruk van je voeten niet herkent
wanneer je het gezicht dat nadert bent vergeten
wanneer je niets meer waarneemt dan dode buitenkanten

ga dan
als de zalm
tegen de stroom in
met de razernij van je woede
wanhoop niet
het water zal de stenen breken

Dromenreeks... een week samengevat


Deze week word ik achtervolgd door dromen die ik me herinner. ‘k Heb niet de gewoonte me dromen te herinneren… vandaar.

Begin deze week.
Ben aan zee, op het territorium van de ex. Het is dag. Ben binnen, zie hem nergens. Gemoedelijk gesprekje met z’n zakenpartner en verneem tussen de soep en de patatten dat hij overleden is. Geen zwaarwichtige gevoelens daaromtrent (in de droom). In ongeloof ga ik naar buiten. Het is nu plots nacht. Ik verberg me even in een donker hoekje en merk dat ex toch nog tevoorschijn komt. Hij is niet dood, het was enkel de bedoeling dat ik dat zou geloven.
Droom voorbij.

Deze week, in de boekenhandel (alwaar ik mijn boek bestelde) neem ik snel even een dromenboek ter hand. De dood. Teken dat je een periode in je leven moet afsluiten…. Bon, daar hoef je dus geen groot dromenanalist voor te zijn om zoiets te bedenken….

Dag nadien.
Alweer ex, deze keer enkel z’n stem, geen gezicht. “ik mis je, ik mis je, ik mis je”…
‘k word wakker, neem deze keer geen toevlucht tot dromenboek maar ik zou denken dat het hier om wishful thinking gaat.

Dag nadien.
Word wakker met één woord in gedachten (geen herkenbare stem): “ik ik ik ik ik ik ik”
Euh? Ben ik nu bezig mezelf op de voorgrond te plaatsen?

Vanochtend alweer een droom… ene die me deed besluiten om deze reeks neer te schrijven.

Ben weer aan zee. M’n zus heeft daar blijkbaar een barak/ex-frituurtent gekocht maar heeft het omgebouwd tot een kruising tussen een caravan en een huis. We zijn er met de hele familie en het is er gezellig. Door ex-frituur-reputatie blijven de mensen aankloppen voor eten, waardoor zus schoorvoetend beslist alvast “enkelen” verder te helpen met geïmproviseerde hamburgers. Het wordt een onverwacht succes. De hele dag staan we met z’n allen te bakken en te bedienen, inclusief een leuk uitziende blonde kerel die ik me hoor te herinneren uit m’n verleden, maar ik weet niet precies wie het is.
’s Avonds blijken nog enkel die jongen en ik achter te blijven. Waar de anderen zijn, weet ik niet. Beiden moe van de drukke dag beslissen we te gaan slapen in de barak die ondertussen terug een gezellige woning is geworden. We kennen elkaar nauwelijks maar gaan samen slapen, in stilte en zacht in elkaars armen, zonder meer… Het geeft me een vredig gevoel.

Is hier één of andere evolutie in te zoeken? Van dode ex over IK IK IK naar zalig knuffelen met een blonde onbekende?
Ben benieuwd met welke droom ik morgenochtend wakker word…

(noteer: Olijf valt niet echt voor blonde mannen…)

zondag 10 mei 2009

Scène

Ik vind 'em niet zo direct, de clip die ik hier zou willen toevoegen.
Doet er eigenlijk ook niet echt toe, ik zal het kort omschrijven. Beoordeel me niet op m'n filmkeuze aub, het schoot weer razendsnel door m'n hoofd op weg terug van het duiken.

Dirty Dancing, de eerste.

Tienermeisje uit "normaal" gezin gaat voor de zoveelste keer met gezin op vakantie in soort Centerparcs avant la lettre, ontwikkelt daar een boontje voor een dansinstructeur en valt gedurende de filmplot in voor een andere (en zwangere) dansinstructrice.

De scène die het nodig vond om door m'n hoofd te schieten was de volgende.

Ergens in de film sukkelt het meisje in een danstent binnen waar het personeel zich 's avonds uitleeft. Op den duur geraakt ze aan de dans met de dansleraar die haar overduidelijk met al dat zwoel gedans in vervoering brengt. Ze laat zich gaan, gaat er helemaal in op en komt helemaal los. Terwijl ze steeds uitbundiger gaat dansen en zich gewéldig voelt, verdwijnt de dansleraar. Pas even later opent ze haar ogen en merkt ze dat ze alleen aan het dansen is... en voelt zich lullig en in de steek gelaten.

Meer wou ik daar niet over kwijt.

Eerste duik van 2009

Locatie: Put van Ekeren.
Gezelschap: Handi-divers en aanverwanten, maar veel belangrijker... een fijne groep hartelijke mensen
Duur duik: 30 minuten
Diepte duik: miezerige 6 meter
Reden: geen ballen te zien behalve veel stofwolken :)
Resultaat: des te meer tijd om te après-duiken... dubbel :)
Voorzieningen: ter plaatse gebakken pita-vlees met brood en groentjes, witte en rode wijn, bier, frisdrank, koffie en zalige zelfgebakken taarten

Ontspannen sfeer, lekker keuvelen, tegen de avond aan wat sentimenteler wordende heren dankzij stijgend alcoholgehalte.

Boven alles: een nieuwe mevrouw mogen ontmoeten die ondanks niet onbelangrijke tegenslag(en?) in haar leven een onvoorstelbaar positief persoon is. We hebben lang en veel gepraat. Op het einde van de dag liet ze me weten dat ze blij was me te hebben ontmoet en het gevoel was absoluut wederzijds. Dat zijn ontmoetingen die me weer kracht geven.
'k Hoop dat er kansen zullen zijn om elkaar beter te leren kennen. En dan opletten dat ik niet zo'n "drainerend" mensch word dat zich voedt op de energie van anderen.
'k Ga ervan uit dat het erkennen van dat potentieel probleem me er alvast van weerhoudt om het te worden :)

Swat, gewoon SWAT... het was een fijne dag!
Alweer met dank aan iedereen die hiervoor zorgde.

(iedereen leek me onherkenbaar genoeg om dit kleurrijk allegaartje ongestraft op blog te zetten)

zaterdag 9 mei 2009

Hobby nr. 1

Morgen duiken, de eerste dit jaar.
Er was een tijd dat ik heel wat meer dook. Veel, frequent, altijd.

Toen kwam hij in m’n leven en de tijd liet het niet meer toe. Niet als ik tijd met hem wilde doorbrengen.
Voor alle duidelijkheid, mij werd niet gevraagd om ermee op te houden of het minder te gaan doen.
In die tijd… als ik mocht kiezen tussen enkele uren weg om te gaan duiken of diezelfde uren doorbrengen met hem (zij het gedeeld met vele andere mensen) dan twijfelde ik geen ogenblik.
Onze tijd tezamen was sowieso al gestolen tijd, veel minder dan wat iedere gezonde relatie verdraagt, dus ik had niet de minste moeite om te kiezen voor wat me dierbaarst was.

Het duiken leed eronder. So what? Ik was waar ik wilde zijn….

Nu ik niet meer ben waar ik zo graag was, komen oude hobby’s terug.
Het moet.
Binnenkort misschien gewoon terug omdat ik dat WIL…

Morgen duiken dus. Terug met oude bekenden, en hopen dat het allemaal nog vlotjes verloopt. Hopen vooral dat het plezier dat ik er vroeger in vond opnieuw als vanouds terugkeert.
Nu is alles nog een beetje geforceerd omdat ik vind dat het zo hoort om “verder” te gaan.
Hoe vaak m’n gedachten ook nog afdwalen, het is onnodig en zinloos dat mijn entourage daarvan op de hoogte is en zich daarom zorgen zou gaan maken…

Ik kom er wel. Al was het maar omdat “er niet komen” geen optie is.

kijken naar jezelf (wschl deel I)

Gek, hoe dingen je soms te binnen schieten.
Ik heb daar geen speciale plaats of gelegenheid voor… hoewel ’s ochtends onder de douche een opvallend “productieve” plek is (maar niet uitsluitend).

Gisteravond, terwijl ik me klaarmaakte voor bed, liep ik half aan-half uitgekleed van slaapkamer naar badkamer.
Maak u daar niet teveel voorstellingen bij, beste lezer, er was niets glamoureus aan.
Integendeel zou ik zelfs zeggen.
In T-shirt, onderbroek én met sokken nog aan (‘k had met de moto gereden… dat vereist sokken in stevig schoeisel) zag ik mezelf in de spiegel.
Bepaald niet lady-like om het zacht uit te drukken. Op dat moment was er niets elegants of uitgesproken vrouwelijks aan me te herkennen.
Gezicht ontschminken, tanden poetsen en de gedachten bleven malen.
Zou het dàt geweest zijn? Dat gewoon-zijn van me waardoor hij zich plots ging afvragen wat hij ooit in me had gezien?
Ik probeerde me hààr voor te stellen, de vrouw-na-mij… en zie haar in mijn hoofd ten allen tijde als het toonbeeld van opperste vrouwelijkheid rondlopen. Gracieus haar tanden poetsen, géén sokken dragen – uiterààrd niet – en er ’s avonds laat nog even florissant uitzien als ’s ochtends. In haar wereld heet een onderbroek “slipje” en huishoudelijke taakjes worden met gepaste elegantie uitgevoerd… of ze lààt ze uitvoeren, dat is sjieker…

Domme gedachten, je hoort je daar niet mee bezig te houden.
Op de pot zit iedereen “in vol ornaat” en daar wordt zelden iets sierlijks mee bedoeld…

Dat was de gedachte gisteravond.

Daar hield ik het niet bij, zo bleek vanochtend.

Alweer voor de spiegel, maar deze keer niet met m’n fysiologische verschijning bezig, hoewel dat aards omhulsel er best mag zijn, al zeg ik het zelf.
Deze keer ging het me eerder om de bescheidenheid van m’n geestelijke présence…

Ik leg uit.
Ja, Olijf vindt dat menig man het heel wat minder zou kunnen treffen (hoewel “minder” een slecht gekozen woord is). Het lijf ziet er nog meer dan presentabel uit, het intellect staat nog scherp en het karakter (hoewel bij tijden eerder vurig opvliegend) is van het zachte type.
Maar bescheidenheid is er met de paplepel ingegeven.
Bescheiden in de zin van: laat je niet méér opmerken dan een ander. Zelfs al vind je dat je er mag zijn, een ander hoeft dat niet te weten. In het beste geval (hetgene waar je op hoopt) merkt je scherpzinnige gezel het zélf op en als je heel wat geluk hebt, geeft hij je daar eens een complimentje over.

Olijf heeft ook nooit gehouden van mensen die met alle geweld moeten opvallen. Drinken als een spons, luidkeels roepen en wijds gesticuleren zijn, wat mij betreft, erg hinderlijke eigenschappen om een ander er attent op te maken dat je er óók bent.
Dat is mijn mening. Ik hou het graag fijn tot semi-fijntjes.

Ik “bekeek” mezelf de voorbije twee jaar en kwam tot de conclusie dat ik nooit echt aandacht heb opgeëist. Werd me gevraagd naar wat ik die dag had gedaan of meegemaakt, dan vertelde ik dat snel snel zonder veel details (want hoe kon wat IK deed interessant zijn???). En dan vlug over naar de orde van de dag: “hoe was het met jou? Heb je die en die klant gezien? Goede zaken gedaan de voorbije dagen? Hoe is het met je vader?”… enz enz…

Het is een gewoonte geworden. Niet teveel over mezelf “memmen” en vooral interesse tonen voor een ander.
Kijk, dat valt me op zich helemaal niet zwaar. Ik bén werkelijk geïnteresseerd in andermans doen en laten.
De fout die ik denk te maken - en dat was dus m’n “inzicht” - is dat ik niet alleen dènk dat mijn belevenissen maar weinig soeps zijn… ik breng dat ook zo over op anderen.
Op den duur riskeer je dus dat zelfs de meest geïnteresseerde zijn aandacht in je laat verslappen… tja, dat meisje maakt dus echt nix mee. Nix speciaals dus. Op naar ander en beter???

Het mooie is dat die andere en betere een leven leidt dat niet veel interessanter is dan het mijne. Maar hij/zij kent de kunst van de zelferkenning: “wat ik doe is best wel leuk en ik vind dat je daar mag naar vragen. Vraag je niets, dan krijg je de info tóch nog gratis op je bord!”.

Die vlaag van inzicht kwam er niet bij wijze van zelfbeklag, deze keer niet. Het leek eerder op een revelatie.
Het kan niet missen dat hij me niet meer zag staan… ik maakte mezelf onzichtbaar!
Of lees anders: mijn verantwoordelijkheid in dat einde… minstens ten dele.
Beleefdheid is fijntjes (leerde ik), maar opgaan in de achtergrond is regelrecht dom!
En als je dat beseft, dan kan je daar in de toekomst wat aan doen.
Voor een ander allicht.
HIJ is het allang beu.
De volgende kent me nog niet, die heeft nog heel wat te ontdekken… en als ik een goede leerling ben, dan ga ik ervoor zorgen dat er potverdorie één en ander te ontdekken valt aan Olijf.

Wég uit dat bescheiden hoekje, wég uit de vergeetput. Mijn dagen tellen ook mee.

(en zeggen dat Olijf 3 jaar alleen in het buitenland heeft gewoond, op eigen houtje is gaan diepzeeduiken en ondanks enkele angsten tóch op een zware moto kroop… Yep, inderdaad, erg gewoontjes voor Jef Klak ;))


vrijdag 8 mei 2009

EN NU

ga ik lezen in speciaal besteld, pas binnengekomen en terstond afgehaald aangeraden boek van mijn therapeut-madam.

De lectuur, ik ben er bijna zeker van, zal diepgaander zijn dan vorig stukje proza (1 blogje geleden), althans ende zeker en vast in figuurlijke zin.

...

't is dàt of Vin Diesel op TV (niet onverrukkelijk leeghoofd met bijhorend set rollende spierballen)

twijfel twijfel :)

(spelletje... vind de fout)

Greep uit lokaal blad...

HEET HUISVROUWTJE ZKT CONT.
met ondeugende man. Sms me op (gsmnr)

DAME ZKT CONTACT
(gsmnr)

JONGE DAME 26J
knap, slank, in bezit van wagen
zoekt contact met heer
(gsmnr)

ZAKENMAN (niet vrij) 47/1, 80/80
verzorgd goed niv., joviaal zkt
slanke sociale (h)eerlijke spontane
vrouw rond 35j (gsmnr)

EVA, jonge studente, zoekt privé
afspraak. Reageer voor m'n GSM-nummer!
SMS: EVA naar (nr) €1,5pb

ARME STUDENTE zkt sex afspraak.
Welke man helpt mij? Svp reactie op GSM
0479 XXXXXX sms LINA naar (nr) €1,5pb

OUDERE DAME zoekt jonge hengst.
sms OLGA naar (nr). Om haar lekkerste
video te zien, sms VID14 naar (nr) (€1,5pb ontv/verz)

VROUW 43, heerlijk rijp en volslank
zoekt via dit zoekertje sex ontmoetingen
zonder taboe. Sms MERLE naar (nr). €1,5pb

MOOIE VROUW 32j met leuk,
warm en eerlijk karakter
zkt lieve, zelfstandige
man met leuke uitstraling
SMS Evy nr (nr) (1,5 epb)

AFRIKAANSE POETSVROUW
woonachtig bij zus zoekt man voor
relatie en waar ze bij kan wonen.
sms AFI naar (nr) (€1,5pb)

VROUW wkm iemand die er
altijd voor haar is, die
warmte geeft en bij wie
ze altijd welkom is. Sms
ROSIE naar (nr) (1,5 epb)

TAISE DAME 27j zou graag man
leren kennen waar ze bij mag
intrekken, ik doe het huishouden sms
LIANA naar (nr) (€1,5pb)

JONGE MEID zkt ervaren man voor
hete contact. Contact: sms ANN
foto: sms PIC, video sms VID naar
(nr) (€1,5pb ontv/verz)

PAULINE wulps en avontuurlijk
zendt via 1 smsje haar huisadres..
sms PAULINE naar (nr) €1,5pb

DATE met moeder 48j en dochter
20j. Sms MOEDER of DOCHTER
naar (nr) (€1,5pb ontv/verz)

ALLEENST. 34-JARIGE mama is op
zk naar toffe sexvriend. In een stoute
bui, bel ik u en mij! sms AFKE naar
(nr) €1,5 pb

GESCHEIDEN MOEDER 37jr, cup
75E zkt vent om 18+ adult films
mee te kijken, sms ELS naar (nr)
€1,5pb

GEBONDEN VROUW zkt man voor
discrete afspraak. Sms INE naar (nr).
Voor haar foto sms MMS naar (nr)
(€1,00 pb ontv/verz)

MAN ZOEKT MAN:
sms MAN naar (nr)
Bi zoekt Bi:
sms Bi naar (zelfde nr)
(€1,5pb ontv/verz)

ANONIEME VROUW, blond 1,76m
cup-dd, biedt gratis privé ontmoeting.
sms: PARKING naar (nr) €1,5 pb

MIJN OPROEP is kort: ik (25) wil
sex, geen gedoe!!! Wanneer kan je
afkomen? Sms: NELE naar (nr)
€1,5 pb

TSJECHISCH MEISJE 26jr verwent
zonder kosten. Geen afspraak nodig.
Kom de ganse week langs. Sms
NIKOLA naar (nr) €1,5 pb

IK (25) bied gratis sex!!! Jij geeft mij
jouw gsm-nummer of adres! Sms
KIMBERLEY naar (nr) €1,5 pb

GEEN GE-SMS!!! Ik zoek seks op
korte termijn. Welke gast wil ook
niets serieus, ma wel genieten? Sms
KATINE naar (nr) €1,5 pb

JONGE MAMA van 2 kleine kindjes
vrgt intieme sex bezoekjes bij haar
thuis. Sms TATJANA naar (nr)
€1,5 pb

even recapituleren.

  • "in bezit van wagen" : blijkbaar is mobiliteit van belang bij contactads
  • niet vrije (of gebonden) mensen zien er geen graten in hun ega op lange of korte termijn grondig te kwetsen/ruïneren om wat vluchtige seks
  • cupmaten zijn minstens even belangrijk als karakter- of andere trekken
  • Moeder zet meteen ook dochter te koop (of pleegden ze onderling overleg?). Twee voor de prijs van één?
  • GEEN GE-SMS (drie uitroeptekens!!!)... eindigt met: SMS naar....
  • "ik zoek seks op korte termijn. Welke gast wil ook niets serieus, ma wel genieten?"... euhm... welke "gast" wil dat niet?
  • Afrikaanse en Thaise dames zoeken huis en onderkomen ... prijzen hun huishoudelijke kwaliteiten aan en vinden dat OK
  • Tsjechische meisjes doen het gewoon gratis en zonder afspraak
  • Jonge mama zet meteen 2 KLEINE KINDJES mee op advertentie... om medelijden te wekken of opent ze "mogelijkheden" voor de geïnteresseerde in kwestie?
  • Waar halen al deze dames/heren/bi's die nummers vandaan waar sms-geld mee te verdienen valt??? En hoe werkt dat verder?
Nota: de contactads staan net boven de overlijdensberichten...
Ziet iemand behalve ik daar de ironie van in?

En tenslotte: neeeeeen, ik lees die dingen niet regelmatig :)
M'n oog viel er deze week bij het ontbijt toevallig op... herinner me niet wat ik op dat ogenblik at. Apetijt snel verdwenen...

(Prijs u gelukkig: de mediums en helderziende contacten voor het herwinnen van je verloren liefde heb ik geeneens mee opgenomen in deze "toch wel interessante" blog ;))