dinsdag 25 juni 2013

Hier word ik zóóóóóó boos van.....

Onze Europarlementariërs.
Niet kijken als u net een mooie dag achter de rug hebt.
Ook niet als u een slechte heeft gehad.

Slechts  1 reden waarom dit allemaal kan blijven bestaan, in tijden van crisis en nooit geziene armoede bij een steeds groter deel van de bevolking.

Omdat ze het kùnnen.

En waarom kunnen ze het?

Omdat ze weten dat "het volk", het gepeupel zeg maar (oh ja.... dat zijn óók u en ik, mocht u nog twijfelen), zich nooit voldoende goed zal weten (willen) te organiseren om hiertegen in opstand te komen.

Een slim mens gaat niet studeren.
Een slimmerd, die gaat in de politiek.


AAAAaaaaaaargggh!
Ik wil iets/iemand slàààààààn!!!!!!!!!

wetend dat alles tegenwoordig getracked wordt

en dus... wetend dat alles, maar dan ook àlles wat je online verkondigt, ooit tegen "je" kan gebruikt worden
vermoedelijk op momenten dat "je" het het minst verwacht....

wil ik even genoteerd hebben
dat Il Cavaliere - uweetwel, die meneer die het tot premier haalde (en dat wellicht nog wel eens presteert) -
een veroordeling heeft opgelopen.

Een link naar een Nederlandstalig artikel vindt u hier. Ik hoef niet al te veel uit te diepen of te verklaren.
Behalve af en toe de vraag stellen.... HOE KAN DAT NU?????

Intussen staat m'n RAI1 op. Noteer dat mijn keuze in "thuis"kanalen zich beperkt tot Rai1 en .... Mediaset. De laatste.... van meneer SB..... wil u even raden hoe onpartijdig de zender is?.....

Van de Rai, staatstelevisie, verwacht je wat anders.
Vooral als je kijkt naar een "duidings"programma als Porta a Porta, dat verondersteld wordt "kritisch" naar de actualiteit te kijken.
Geleid, trouwens, door meneer B. Vespa, die een dikke vuile vinger kreeg van SB (zie link) maar waarvan een handvol endemische Italianen beweren dat hij een politieke hoer is.
Nou ja.....
onpartijdig, kritisch en onafhankelijk hebben bijzondere betekenissen in het Zuiden.

Sinds m'n vingers vanavond het eerst de blogtoetsen beroerden, kreeg één of andere PdL-sympathisante of -politica (haar naam interesseert me momenteel bitter weinig ) het woord. Ze betuigde haar verontwaardiging, ongeloof en verwerping van het schandaal dat Italië vandaag meemaakt. NIET omdat SB een misdaad (of wel een paar) beging, maar omdat Italië dat zou gelòven en - uiteraard - dat dit nu formeel onderstreept wordt door een juridische veroordeling.
Ze
kan
het
niet
geloven

en - mocht u eraan twijfelen - ze is nog stééds "orgogliosa di essere Italiana" (fier Italiaanse te zijn dus).
Nu ja.... als je erop stààt om wereldwijd bekend te staan als een chaotisch, anarchisch en lak-aan-regels-hebbend wezen dat teert op corruptie en zwarte economie..... dan moet je dat maar dóen, denk ik.

en tegelijk zou ik héél graag zeggen
"ik ben trots (deels) italiaanse te zijn"
maar voorlopig slik ik die woorden liever in.

Ik hou van het land.
Maar om heel àndere redenen dat de merda  die in het nieuws komt.


Zucht.
Dualiteit heet dat.

zondag 23 juni 2013

DO YOU POOP ENOUGH? - of een stukje over wereld- en kleinere problemen

Het schrijven valt me zwaar het laatste jaar. U merkt dat ongetwijfeld. Ik merk dat ook.

Regelmatig blijf ik me afvragen hoe dat komt.

Interesseert niets me nog? 
Nee, dat is het niet. Ik zie, hoor en observeer en denk er vaak het mijne van. Er wàren tijden dat ik me naar de pc haastte om "het mijne" ook meteen wereldkundig te maken. Dat gebeurt nu niet zo vaak meer.

Het zou kunnen - zo voelt het althans vaak genoeg - dat het tot me doordringt dat het verkondigen van mijn mening niet bepaald iets is waar de wereld op zit te wachten. Het zou kunnen.
Het zou óók kunnen dat me duidelijk wordt dat vele andere denkers en schrijvers zó veel intelligenter en diepgaander argumenten weten aan te halen dan ik ooit zal kunnen. En dat zwijgen dan inderdaad gouder is dan zilver.

Maar dàt zijn blijken van persoonlijke twijfel en die moet ik maar in m'n eentje uitdokteren.

Ach ja, om te vermijden dat ik verval in valse bescheidenheid: complimentjes links en rechts (niet politiek bedoeld) strelen m'n steeds sarcastischer wordend ego nog éven hard als vroeger. Om één of andere reden zijn er mensen die "me" graag lezen. En dat vind ik fijn. En hoor ik graag. Ik zou liegen als ik zei dat het me koud liet.
Nee nee, het maakt me warm. Zelfs al ìs dat op compleet narcistische wijze :) :) :)

Maar goed.... weer afgeweken.

Zijn er geen blogwaardige onderwerpen?
..... Are you kidding me??????
Tùùùùùùùùùùùrlijk zijn die er. Meer dan genoeg. Zowel op persoonlijk, lokaal, regionaal als internationaal vlak. Onderwerpen bij de vleet. Allemaal perfect becommentarieerbaar ook.

Ik vraag me enkel af of mijn mening - alweer - iets wezenlijks gaat veranderen aan het onderwerp. Zelfs iets onwezenlijks gaat het niet veranderen.
... maar ook dàt is van ondergeschikt belang.

Het is.... denk ik.... dat er zo véél dingen gebeuren. En ik er te vààk iets over denk. ... dat ik niet meer kiezen kan. En door het gedachtenbos geen bomen meer zie.
Zoiets dus.

Maar goed.........
Waarom dan deze titel?

Waarschijnlijk wou ik u even shockeren. Of zo.
Of een kapstok hebben om te beginnen zeuren.

"Do you poop enough?" is één van de onderwerptitels die ik in mijn mailbox vind. Nu ja... niet echt in mijn mailbox. Een filter heeft deze mail en andere van dat soort al automatisch naar de ongewenste onderwerpen verwezen, maar ik kijk alles graag nog even na vooraleer de zaak definitief naar de verdoemenis te deleten. Het durft wel eens te gebeuren dat een online-registratie (voor een receptenblog!!!! - de datingsites liggen al jàren achter me :) :) ) per ongeluk in de Ongewenste Mails verzeilt wegens nog niet gekende afzender. Vandaar m'n check and doublecheck :)

Iemand is dus bekommerd om m'n stoelgang. En hoewel de bekommernis op zich me wel kan flatteren, ga ik niet verder op onderzoek door de mail te lezen. Hij/zij zal me wel met alle graagte een obscuur pilletje of poedertje willen aansmeren om m'n dagelijkse toiletgang te verbeteren. ... mocht dat al nodig zijn... :)

Iemand anders wil me graag - psssst! Listen to me very carefully. I shall say this only once!  - inschakelen om een transactie van $24,500,000.00 af te handelen. Ook hier voel ik me alweer diep geroerd door de blijk van vertrouwen want, let's face it.... twentyfour and a half million USDollars is gene kattepis eh. En tòch denken deze mensen dat ik niet zomaar met hun deel van de buit zal gaan lopen als - wat zeg ik? - WANNEER ik hen assisteer.
Toch maar verwijderen. Ik heb zoveel geld niet vandoen. En geld maakt niet gelukkig zegt men. Plus ik heb een gat in m'n hand, waardoor ik al die poen niet alleen razendsnel zou verkwisten..... ik zou waarschijnlijk in de goot belanden. Want dat schijnen sommige Lotto-winnaars standaard te doen: zò slecht met die plots enorme som omgaan dat ze na enkele jaren berooider af zijn dan vóór het winnen van de Lotto.
Dus neen... voor m'n eigen goed bedank ik virtueel voor de eer.
And I move on.

naar de vraag of (I) Want him to beg to love me forever?
En ik me afvraag waaròm iemand in G*dsnaam zou willen dat een ander persoon voor eeuwig en altijd zou smeken om te worden liefgehad.
Ok, toegegeven. Dit soort mails bereikt (net niet meer) m'n mailbox omdat ik in het verleden wel eens wat nieuwsbrieven ontving van "experts" die me gingen vertellen hoe ik beter in het liefdesleven kon staan. Vermits het mijne onbestaande was. En nog steeds is. Maar... het kan me voorlopig al een poosje niet meer schelen wat anderen daarover te zeggen hebben EN m'n zoekmachine en dito antennes naar de Big L staan al een tijdje te bestoffen.
Goede raad in die richting kan me dus gestolen worden, dat is één.
En twéé.... nooit maar dan ook nooit kwam het in me op om een slaafs hondje in huis te nemen.
Nooit ofte nooit koesterde ik de ambitie om te worden achtervolgd door een andere helft die voortdurend zou smeken om van me te mogen houden.....
Yakkes! Ik zou de poor bastard binnen de paar uren strontebeu worden.
Hetgeen me weer bij de eerste mail terugbrengt... ik zou stante pede meer dan enough poopen.

en nu ik toch op dreef ben. Valt het u ook op dat to poop Engels is voor het Nederlandse poepen? Wij Belgen hebben het altijd fout voorgehad.
Ik zèg maar...... :)


Ik schotelde u enkele kleinere problemen voor.
De wereldproblematiek wil ik graag in een volgend stuk aanpakken.
Dingen zoals GMO's, euthanasie voor jongeren en het Nicaragua-kanaal. Ik geloof... het dùnkt me zelfs... dat dit geen dingetjes van niets zijn.

En - ik moet mezelf maar eens wat deadlines leren opleggen - nadat we collectief zullen gehuild hebben om zoveel miserie wil ik het eindelijk hebben over mensen die daarmee kunnen lachen. En daardoor onze gigakloot wat draagbaarder om leven maken.

Voilà. Voor vandaag hou ik ermee op.
Ondanks de zomer en enkele dagen uitzonderlijk lekker weer de voorbije weken, sta ik vandaag voor een namiddag buiten dansen onder winderige en wisselvallige omstandigheden. De tent die mij en andere mededansers zal beschermen voor de natuurelementen is van het stevige soort. En dat is een troost.
Vanavond staat de maan weer uitzonderlijk dicht bij de aarde (las ik een uurtje geleden) EN de meeste, zoniet alle, studenten (in België) zijn van hun examens vanaf.

Er ZIJN nog dingen waar je vanzelf vrolijk van wordt.

Zoals een vlotte stoelgang. Waar ik - for the record - helemaal geen klagen over heb. Nu weet u dat ook.
En u? Bent ù tevreden met uw dagelijks hoopje?

Reacties welkom hieronder :) :) :)


maandag 17 juni 2013

Salentina Tosta

"tosta" noemt m'n neef me.
Kozijn zeggen we hier in dit deel van de Vlonders.
Cugino in het mooi Italions
en cuscí   in het Salentino....  of tenminste in het Sannicolese, Leccese, Gallipolino.

Het is iets geks en ik verwacht op geen ènkele manier dat het een teken van (h)erkenning bij u oproept.... "verbondenheid" voelen met iets, iemand of een streek waar je niet echt helemaal thuishoort.... maar ook een beetje wèl.

Bij tijd en wijlen is het leuk. Bij andere tijden en wijlen heeft het iets weg van zoete nostalgie en héél soms (ook soms een beetje vaker dan "héél")  krimpt een vitaal orgaan zoals - say  , zeg maar...- een hart een weinig samen... uit vreemde (h)erkenning (daar ben ik weer), gemis, saudade, nostalgie, gemis, gemis....
gemis....

Als een mens maar eens kon uitleggen
waar het aan ligt
hoe de vork
aan de steel zit
en waaróm precies

(het zou al verdomde veel zijn als "een mens" het aan zichzelf kon uitleggen
wars van alle idealistische, puberale en dromerige onwaarschijnlijkheden.......)

waarom precies
een land, een volk, een gebruik
met AL z'n onvolmaaktheden (en de onvolmaaktheden zijn talrijker dan de voordehandliggende voordelen ..... maar het maakt niet uit......... "een mens" blijft dromen, en Sehnsucht voelen (schreef iemand daar niet wat over onlangs?)) ---- sluit de haakjes, maak een punt en ga naar de andere lijn - ----

zo vééééééééél teweeg brengen
het zou misschien het één en ander duidelijk maken.

.............


Maar "een mens" - althans "déze" mens - krijgt het niet uitgelegd. Zoals de meeste fundamentele dingen in het leven.
Moeder, waarom leven wij?
Waarom komt na regen zonneschijn?
Però... una donna .... (scusa l'espressione) "bona" come te... come fa a non essersi sposata... MAI???"

DAT soort vragen (Google Translate zal u helpen in het laatste geval)

krijgt "déze" mens
sowieso
al 47 en nogwat jaren
niet uitgelegd, verklaard of nader bewezen.
Hetgeen betekent
dat ook de vraag
waarom een bepaald land/een volk/een gebruik
zoveel kunnen teweeg brengen
ondanks de overduidelijke miserie die erin voorkomt
........
onbeantwoord blijft.

Troost u....
niet alleen voor u
maar ook voor mij.


En ik





(volg even mee)



(probeer u in te leven)





zit
er
midden
in.



ma sono "tosta"

guardando una foto di me
con 2 amiche.... 2 anni fa
considerando, in più, che di queste altre 2, solo 1 è ancora in vita.....

mi ritengo fortunata
e, sì, Tosta.
Perchè proseguo per la mia strada, pur non conoscendo il percorso

(mijn excuses..... ik geloof dat ik een acuut geval van schizofrenie heb ontwikkeld....)

Hou het HIERop.
Iets ontbreekt. Ik "weet" wat het is
maar niet waarom.

En dus
is niet eens de helft
maar een fractie van de hele vraag
beantwoord.
Zelfs voor Uw Olijf.

Olé.



Hoogsteigenaardig

Kort nadat ik met veel achterstand een aantal blogs aan een sneltreintempo doorloop,
me tegelijkertijd afvraag waarom ik nog zo weinig plaats  (en daar gedeeltelijk een antwoord op vind dat me enerzijds plausibel lijkt en anderzijds geen ènkele voldoening geeft.... zo'n antwoord is dus géén antwoord), tenslotte halt houd bij webfilmpjes van Rosario Fiorello en me stellig voorneem om daar weldra iets over te schrijven .... gebeurt er iets hoogsteigenaardigs.

Nou ja... IK vind het hoogsteigenaardig.
In de Live Streaming van Edicola Fiore - waar ik écht heel binnenkort wat over wil gezegd hebben, hoe onbenullig ook - zie ik een zanger verschijnen waarvan ik het bestaan niet kende. Dat laatste heeft waarschijnlijk méér te maken met chronische onoplettendheid van mijnentwege dan met gebrek aan talent van de zanger... want ik vind hem lekker klinken.
Zo lekker zelfs, dat ik me de nodige moeite getroost om achter z'n naam te komen.
In de streaming keer ik enkele keren wére om de familienaam goed te begrijpen.... zonder resultaat. Dan maar op zoek naar de gastenlijst van het programma
en daar hèb ik hem: Max Pezzali lees ik.
Goed.
Leuk.
Nu kan ik eens gaan Youtuben om te zien en horen wat ik van z'n oevre vind.
Voor alle zekerheid "abonneer" ik me op z'n kanaal zodat zelfs een vlaag van vergetelheid bij deze geremedieerd is.

Vijf minuten later.
Facebook.
Eén van mijn geLike-te profielen verandert z'n omslagfoto. Om volgende aan te kondigen:


Het doet u niets, ik ben me daar zeer van bewust.
Mij maakt het.... "week" is het woord niet... een beetje "raar" vanbinnen.
Dat - 5 minuten nadat ik een muzikant voor het eerst ontdekte en nader onderzocht - toevallig vandaag, deze namiddag,  een interview met hem wordt aangekondigd.

Er is natuurlijk helemaal niets raars aan. Het zou sowieso gebeurd zijn, met of zonder mijn observatie. Het is een kwestie van zoekbeeld, zoals u me wellicht zult vertellen (en ik u, mochten de rollen omgekeerd zijn). Je ziet sommige dingen pas nadat iemand (of jijzelf) je erop attent maakte. Zeg maar eens Louis Vuitton handtas. Wedden dat u er vandaag méér zult zien dan op een andere doorsnee dag? (zelfs al zijn het namaakexemplaren ;-) )

Ziezo dus. (Intussen) een half uurtje geleden had ik nog nooit van Pezzali gehoord. Zoals de kaarten nu liggen, ga ik er om 16u vanmiddag plots veel meer over weten.
Het lot, het zoekbeeld.

Het ontroert me enigszins. Dat wou ik graag snel kwijt.
En nu weer onkruid gaan verzamelen.

donderdag 13 juni 2013

13 juni '13: Stijn(anjer) wordt 18

De oudste van m'n jongste zus
maar desalniettemin de oudste
van de ene helft van de familie
(zoals ik dat was, destijds - de oudste van de ene helft van de familie)
wordt vandaag 18.

A
C
H
T
T
I
E
N

Ik moet het even  uitspellen
omdat ik in gedachten z'n vuile luiers nog ververs.
En hem in het midden van de salontafel zie zitten, omringd door grootouders, ouders en tantes, alsof alles wat hij doet een nieuw wereldwonder is.
Hij raapt pluisjes op. KIIIIJJJJJKKKKK, hij raapt pluisjes op! Wat een mirakel!

.....

u weet wel... eigen kind, schoon kind.
Nu ja. Het was niet mijn kind. Maar ik vond het een schoon kind.
En dat schoon kind is nu 18 geworden.

Het heeft haren overal. Op benen, armen en in het gezicht. Soms ook veel te lange op de hoofdhuid, maar het moet doen wat het daarmee wil doen.... vinden we.... soms :)
Het is een kop groter dan z'n moeder en een halve kop groter dan de tantes, Olijf incluis.
Het kan ons verbrijzelen met één goedgemikte schop of vuistslag. Maar dat doet het niet natuurlijk, want het is welopgevoed. En zachtaardig. Godzijdank is hij zachtaardig :) :) :)

Op zijn verjaardag wandel ik tijdens m'n middagpauze nietsvermoedend langs een paarsroze bloempje, buig me voorover en denk te weten, na een handvol seconden, dat het een wilde of verwilderde anjer moet zijn.
Ik denk dat omdat het verdacht veel weg heeft van de anjers die ik vorige week aanschafte voor de tuin. Dat doe ik al een paar jaren. Vooràl sinds papà overleed, omdat het zijn lievelingsbloem was.
Tot op de dag van vandaag vraag ik me eerlijk af of het wèrkelijk zijn favoriete bloem was of.... hij die bloem kende als één van de weinige bloemsoorten die je in de jaren 40-50 in Italië kon kopen/kweken.....waardoor "favoriet" wel heel erg relatief wordt :)

Hoe dan ook. Ik koop al enkele jaren anjers voor in de tuin en herken ze dus snel als dusdanig. Ook in het veld. Wanneer ze kleiner zijn en minder dubbelbloemig.
Vanavond zoek ik het ding op. Steenanjer blijkt het te zijn.Dianthus deltoides. Voilà, dat weten we dan ook alweer.

Een fotootje van de steenanjer gaat - heel up-to-date, very today zou ik zelfs durven zeggen - gepersonaliseerd naar M. die óók een zeer speciale verjaardag viert. Iets méér dan 18 maar explicieter dan dit wil ik niet worden. Omdat M. meeleest en ik hem niet in verlegenheid wil brengen (nietwaar, M.? knipoog knipoog duwtje en porretje)

En tenslotte wil ik graag nog een gelijkaardig fotootje bezorgen aan S., dochter van B. die er vorig jaar een eind aan maakte. Dochter S is ook jarig vandaag. Ik hoop dat het inmiddels stukken beter gaat met 'r.

En hier is dus de steenanjer. Waarvan ik - misschien strafbaar - een exemplaar meenam om in de tuin uit te proberen. Ik hou wel van bloemen die zichzelf uitzaaien of geografisch herverdelen als ze de kans ertoe maar krijgen.... Benieuwd waar ik de bloem volgend jaar terug vind :) :) :)




woensdag 12 juni 2013

datum op.... regen

Ik mag dan nog weinig van me laten horen
Het mag er zelfs sterk op lijken dat er nog weinig is waarover ik het kan of wil hebben. Of dat niets me nog roert... of minstens... komaan... nog "voldoende" om er een blogje aan te wijden....

alles mag. niets moet.
Het mag veel weg hebben van
en het mag zelfs ook regenen....
zoals het even geleden deed. Niet hard en niet veel. Gewoon. Aangekondigd en zachtjes.
Ongelegen,dat wèl. Want ik had net beslist om me toch nog even, na een eerder vermoeiende dag op het werk en ondànks de grijze wolken, buiten te zetten met een apérootje in de hand, fluitende vogeltjes binnen hoorbereik en het verstand op nul.
Maar ik moest zonodig eerst nog boodschappen doen. En wat borden wassen, avondeten voorbereiden (ook dat voor de volgende dagen....)
en toen....
nèt toen ik dacht "vooruit, een half uur naar buiten jij"
voelde ik het eerste nat.
Verlegen, nogal stil maar toch een beetje tok-tok-tok op de droge bladeren in de tuin.
Ken je dat? Zo'n zalig rustig tok-tok-tok-voorjaarsregentje?

Buiten zitten ging niet meer ... tenzij ik met alle geweld nat wilde worden, uiteraard.... maar kijken en luisteren wilde ik nog wel. Met de deuren open.

En een half uurtje later zingen de merels alweer hun avondafsluiters
en spoedt yours truly zich nog naar buiten met ...... het apparasie.

Dat - u zal het spoedig merken - nog ingesteld was mét datum. Voor de autoverhuurmaatschappij alginds, weetuwel? Bewijsmateriaal voor afgeleverde goederen buiten kantooruren.

Dat u dus wat regendruppels ziet met uur en datum. U bent gewaarschuwd.

Vrouwenmantel Alchemilla mollis
 Schijnt tot de rozenfamilie te behoren, aldus Wiki. Wist ik helemaal niet. Vroeger gebruikt als middel tegen menstruatiepijnen. Vandaar de naam???

grote maagdenpalm Vinca major
 Afkomstig uit het middellandse zee-gebied (had ik helemaal niet gedacht) en alweer met geneeskrachtige eigenschappen. Goed voor vanallesennogwat, als ik Wiki mag geloven maar... val nu achterover... alweer (maar enkel in Suriname) ook gebruikt tegen menstruatiepijnen. Nja... Als ik mijn tuin goed bekijk, is het geen wonder dat dit soort pijnen weinig of niet voorkomen/kwamen ten huize Olijf :)

Vingerhoedskruid Digitalis purpurea
Ik hoef het u niet te zeggen.... supergiftige plant. Opmerkelijk weetje (zonet gelezen in Wiki):
"In ongewoon gunstige omstandigheden ontstaat er een Pelorische topbloem op het vingerhoedskruid, die niet tweezijdig symmetrisch is (één verticale symmetrieas),maar alzijdig symmetrisch. Bij normale bloemen is het aantal bloembladen altijd vijf. Ze zijn met elkaar vergroeid, maar aan het aantal schulpjes is het nog zichtbaar. Pelorische bloemen hebben wel 8 tot 14 schulpjes. De akkerhommel heeft een voorkeur voor deze bijzondere bloemen."
Niet alleen had ik nog nooit gehoord van topbloemen, laat staan pelorische, ik vind het indrukwekkend dat een beest als een akkerhommel de elitaire gewoonte durft te ontwikkelen om een voorkeur hebben voor dergelijke (weinig voorkomende) bloemen. Toch een bedreiging voor z'n eigen voortbestaan, denk ik - bioloog van het zevenste knoopsgat - dan maar...


 Zèlf vind ik Vingerhoedskruid een bepaald grappige bloem.De gewòne (niet top-) bloem dus.
Wanneer ze nog dicht is, lijkt ze op de mond van een tandenloos bejaardje. Of van een koppig kind dat z'n mond stijf dicht houdt.
Eens open, lijkt het alsof datzelfde kind (of licht dement bejaardje) z'n tong uitsteekt met wijd open mond. Blèèèèiiiiih :-P

Andere mogelijke namen: Pijpenkop, Poppenschoentje, Judasbeurs, Slangenbloem.
Och ja. Eén van de Engelse benamingen blijkt Lady's glove te heten.
Na maagdenpalm en vrouwenmantel vind ik dat m'n tuin goed op weg is in de genderdiscriminatie :)

Ik vergeet de naam. Kom er nog wel op. Tuin staat er vol van en de plant is onuitroeibaar. Niet dat ik ze helemaal weg wil, maar hier en daar wat minder zou soms wel mogen.

Muurleeuwenbekje.Cymbalaria muralis
Je moet het maar zien.... behoort tot dezelfde familie als ... vingerhoedskruid. Weegbreefamilie. Hou ze naaste elkaar en je raadt het nooit :)

Ik geniet nog even van het slakkengeweld dat m'n tuin nu overheerst. Maar het moment gaat helaas moeten komen dat ik hen te lijf ga.
Ooit waren ze nog met weinigen, pakweg een jaar of 6-7-8 geleden, nu zitten ze overal in de tuin. Enkel naaktslakken zag ik destijds en - vraag me niet waarom - hen verdelgen vond ik niet erg. Nou ja.... ik vraag mezèlf waarom en het antwoord is eenvoudig. Omdat die stomme beesten (ahum) alle planten opeten die op hun pad vinden, zonder onderscheid van soort, ras of stand.  De gevlekte akkerslak Deroceras reticulatum  leer ik vandaag, op m'n 47ennogwat-ste. Voilà, weer wat bijgeleerd.

Maar goed... om de akkerslak uit m'n leven te bannen, kan ik helaas niet voorbij aan de gewone tuinslak Cepaea nemoralis, die óók last heeft van slakkenkorrels. Of zout. Of - mocht ik het eerder biologisch willen aanpakken - aan het aaltje waarvan ik - boer en tuinder - de eitjes zou moeten kopen en uitzetten opdat die de nietsvermoedende slakkenlijven zouden binnendringen en beparasiteren.....

Het komt hierop neer. Als de ene soort moet gaan, gaat de andere helaas ook mee.
En ik heb basilicum in de tuin. En rucola. Spullen die ik eten wil. En waar de akkerslak met z'n slijmerig lijf en glibberige vreetmond àf moet blijven.....


Dit soort taferelen ga ik dus niet zo vaak meer zien, eens ik met m'n productjeeuh naar buiten kom. En stiekem hoop ik dat de meeste tuinslakken het zullen overleven.... zij zijn selectievere eters. Beschaafder. En daar hou ik wel wat van :)


Bij deze zag ik pas nadien dat hij/zij omringd was door klein grut. :)

Intussen, met al dat opzoekwerk, is het anderhalf uur later en moet een telefoontje dat ik beloofd had voor vanavond noodgedwongen uitgesteld worden tot een andere dag. Te laat. Sommigen slapen al rond tienen. Zeker als het dààr al meer dan een uur donker is.

En ziedaar een prachtig voordeel van dit lage land van ons. De lange zomeravonden. Als de avonden zomers willen zijn, is dat nog mooier. Maar goed. Dat zijn ze soms wel en soms niet. Vandaag is de avond lang en nat. Want het begon inmiddels weer te regenen. Zacht en voorjaars. Tijd om deuren en ramen dicht te doen en het (nog) rustiger aan te gaan doen.

Ik ben blij dat ik hier nog eens langs kwam.
Het was al lang geleden. Grosso modo.


zondag 9 juni 2013

Leven aan zee......


Dit kwam ik via via online tegen. Voorwaar romantische en idyllisch. Let op het kookgerei...



De realiteit ziet er zo uit.
En heet Ferdinando a casa sua.

januari 2013: hij woont nog in de verlaten verkleedhokjes van de aeronautica




Mei 2013. De aeronautica begint aan de voorbereidingswerken voor Alta Stagione. Ferdinando, aka Freddy verhuist.


let op het kookgerei.

Meer heb ik vandaag niet in me.