(ironie)²

nog maar eens een kwadraat.
Noem het maar een derde macht...

' k Zou wat minder schrijven vandaag, maar de krant en wat ongeopende post denken daar anders over.
Niet dat ik het niet wist... het gaat meer om een kwestie van "er met de neus ingewreven worden".

Zelden of nooit sla ik de lokale reclamekrant open. Waarom vandaag wel? Geen idee. Vrije dag, plaatsje in de (water)zon, wie zal het zeggen?

De krant gaat dus open.
Programma van Gemeente: 29 mei officiële inhuldiging van de Nieuwe Brug. Joehoe! Eindelijk een einde aan die pokkefiles in m'n gemeente die je bezwaarlijk een metropool kan noemen.
Diezelfde dag: Aankomst 3de Rit Tempo Team Ronde Van België... Knokke-Heist---Temse.
"Verdorie", denk ik ... "laat me toch met rust". Waarom Knokke-Heist---Temse? Laat het ergens anders vertrekken of elders toekomen... maar niet díe twee.
Toeval wil dat ik net die dag had uitgekozen om naar de kust te rijden voor onderhoudjes allerhande (tanden, kapsel en nog van dat).
Het kan me niet schelen, ik kies wel een andere dag uit.
Niet omdat ik thuis wil zijn, maar omdat ik lees dat er 's avonds vuurwerk is omwille van de brug, neem ik aan.
En omdat ik van vuurwerk hou, blijf ik hier. ... Ook al...

Dat was nummer één.

Nummer twee, de achterstallige post gaat open: concerttickets.
2 juni: ik zal het mogen vieren... de dag dat hij me, na een dronken avond, zei dat "wij" niet voor elkaar gemaakt waren. Dat ik beter kon gaan... "dus".
2 juni een jaar later: concert Jarabe De Palo in de AB. ... een concert waar "wij" in beter tijden nog samen van genoten.
tot bleek dat "wij" een forse illusie waren geweest.
...
Ach, laat me het maar zeggen... Illusie is een eufemisme. Een RAMP (jewél, in hoofdletters!) heeft hij onze relatie genoemd... tijdens een smeekbede aan zijn nieuwe madam...
Hij liet het me lezen, zich onbewust (in zijn kinderlijke onschuld...?) van het feit dat die definitie in het stukje tekst stond dat ik moest beoordelen...
Excuses excuses... het was niet de bedoeling dat ik dat las... (het was wél gezegd, lieve M!)... en dàt, naast alle rotzooi die eraan was voorafgegaan èn daarop volgde, heeft méér schade aangericht dan hij zich ooit zal kunnen voorstellen.
Volstond het niet dat ik niet begreep waarom er in zijn hoofd zoveel was veranderd waardoor "wij" niet meer konden bestaan? Was het absoluut noodzakelijk dat ik vernam dat hij het een regelrechte RAMP had gevonden?

Ik ben boos en gekwetst, dat geef ik toe.
En vandaag vooral, omdat het universum toekijkt, de vinger naar me uitsteekt en iedereen uitnodigt om eens flink met me te lachen...

(de tickets liggen voor me... en het wordt tijd dat ik me NU voorneem om er DAN een gewéldige avond van te maken, wat er ook gebeurt)