Dromenreeks... een week samengevat

Deze week word ik achtervolgd door dromen die ik me herinner. ‘k Heb niet de gewoonte me dromen te herinneren… vandaar.

Begin deze week.
Ben aan zee, op het territorium van de ex. Het is dag. Ben binnen, zie hem nergens. Gemoedelijk gesprekje met z’n zakenpartner en verneem tussen de soep en de patatten dat hij overleden is. Geen zwaarwichtige gevoelens daaromtrent (in de droom). In ongeloof ga ik naar buiten. Het is nu plots nacht. Ik verberg me even in een donker hoekje en merk dat ex toch nog tevoorschijn komt. Hij is niet dood, het was enkel de bedoeling dat ik dat zou geloven.
Droom voorbij.

Deze week, in de boekenhandel (alwaar ik mijn boek bestelde) neem ik snel even een dromenboek ter hand. De dood. Teken dat je een periode in je leven moet afsluiten…. Bon, daar hoef je dus geen groot dromenanalist voor te zijn om zoiets te bedenken….

Dag nadien.
Alweer ex, deze keer enkel z’n stem, geen gezicht. “ik mis je, ik mis je, ik mis je”…
‘k word wakker, neem deze keer geen toevlucht tot dromenboek maar ik zou denken dat het hier om wishful thinking gaat.

Dag nadien.
Word wakker met één woord in gedachten (geen herkenbare stem): “ik ik ik ik ik ik ik”
Euh? Ben ik nu bezig mezelf op de voorgrond te plaatsen?

Vanochtend alweer een droom… ene die me deed besluiten om deze reeks neer te schrijven.

Ben weer aan zee. M’n zus heeft daar blijkbaar een barak/ex-frituurtent gekocht maar heeft het omgebouwd tot een kruising tussen een caravan en een huis. We zijn er met de hele familie en het is er gezellig. Door ex-frituur-reputatie blijven de mensen aankloppen voor eten, waardoor zus schoorvoetend beslist alvast “enkelen” verder te helpen met geïmproviseerde hamburgers. Het wordt een onverwacht succes. De hele dag staan we met z’n allen te bakken en te bedienen, inclusief een leuk uitziende blonde kerel die ik me hoor te herinneren uit m’n verleden, maar ik weet niet precies wie het is.
’s Avonds blijken nog enkel die jongen en ik achter te blijven. Waar de anderen zijn, weet ik niet. Beiden moe van de drukke dag beslissen we te gaan slapen in de barak die ondertussen terug een gezellige woning is geworden. We kennen elkaar nauwelijks maar gaan samen slapen, in stilte en zacht in elkaars armen, zonder meer… Het geeft me een vredig gevoel.

Is hier één of andere evolutie in te zoeken? Van dode ex over IK IK IK naar zalig knuffelen met een blonde onbekende?
Ben benieuwd met welke droom ik morgenochtend wakker word…

(noteer: Olijf valt niet echt voor blonde mannen…)