vrijdag 31 augustus 2012

Van de andere kant

Heel vreemd.... wanneer ik m'n ochtend FB-check doe.
Wie schreef wat sinds ik gisteren het bed opzocht?

Eén nieuwigheid.
Van overleden vriendin.
Ik schrik......

De familie had - zeer terecht - het overlijdensbericht op vriendin's profiel geplaatst.
Op die manier - de toepassingen van FB blijven nog steeds verbazen- bereik je een boel mensen die haar kenden, zelfs de degenen waarvan je als dochter/zoon/ouder niet noodzakelijk op de hoogte was.

Gisteravond, zoekend naar telefoonnummers van een aantal salsavrienden waarvan ik "wist" dat ze er speciale appreciatie voor had (appreciatie, vriendschap, plezier..... in een clubwereldje kan je het vaak best goed met elkaar vinden zonder elkaars voordeur plat te lopen...), doorzocht ik oude mails.
Het "doet" heel bizar als je dan vrolijke gevatheden leest van een vriendin.... die er nu niet meer is. Omdat ze zich al een poos niet meer zo vrolijk voelde. En daarin een beetje met rust wou gelaten worden. Hetgeen ik respecteerde. En waarvan ik nu denk "Had ik toch meer moeten aandringen?"... maar dan zou ze zich geteisterd hebben gevoeld... en dat wil je niet doen met iemand die zich zwak voelt...

Dilemma's.
En moeilijk te voorkomen.
Voor zover voorkomen wenselijk is.
Want hoe triest het ook is.... persoonlijk geloof ik er niet echt in om iemand met alle geweld in dit leven te houden als hij/zij dat werkelijk niet meer wil. Als alles te zwaar en te zwart lijkt om het leven nog aan te kunnen.

Het gaat hier niet om mij. Het gaat om haar. En dat ze met rust wou gelaten worden. En dat ze die rust heel drastisch en plots zèlf opzocht.

Ik zal haar uitbundge lach missen. En haar ongegeneerd plezier maken.
Haar naam zet ik hier niet. Ook geen foto van haar. Want u weet.... ik plaats geen foto's zonder toestemming... en die van haar kan ik nooit meer vragen.

Lieve meid, ik zie je graag. Blij dat we bij leven en welzijn niet nalieten om dat ook wèrkelijk aan elkaar te zeggen.


donderdag 30 augustus 2012

Nieuws

dat een vriendin het niet meer zag zitten in dit leven
en er dus uitstapte.
Op haar 50ste.

Dat is nieuws.

Helaas.

woensdag 29 augustus 2012

Niets

Soms grijp ik
in het donker
naar iets wat er niet is

en voel ik me rusteloos
en leeg

"Geduld"
Meer kan ik mezelf dan niet wijsmaken.
"Geduld"

zaterdag 25 augustus 2012

Terug

Sinds enkele dagen terug van vakantie. Of wat daarvoor moest doorgaan.
Een lange uitleg interesseert u wellicht niet maar...
Augustus is te mijden. Dat wist ik al langer, maar door omstandigheden had Olijf vakantie in het hooghooghoogseizoen en geen zin om die vrije dagen thuis door te brengen.
Ik zou puur vakantie nemen maar ook dat idee liet ik varen. Het werd deels werk en deels vakantie. Niet erg.
En tenslotte... vertrekken met een slechte rug en hopen dat het vanzelf weg gaat.... nja... ik weet nu wel beter.

Voor het eerst in m'n leven was een geïmproviseerd doktersbezoek op de ochtend na m'n terugkeer zowat de enige optie... en een verontschuldigend telefoontje aan m'n werkgever om te laten weten dat Olijf nog een weekje immobiel thuis zou zitten.

Dus hier zit "ze" dan, miss Koppigheid, "nee, ik hoef geen dokter".
Zitten doet pijn, liggen ook. Bij iedere beweging wil ik weer zitten en wanneer ik zit, word ik gek van de pijn.
Zelfs de blog blijft liggen omdat aan de pc zitten een te pijnlijk idee is.

Bloemen noch kransen graag... ik wou gewoon even zeuren :)


En... helaas... de dierbare van wie ik afscheid nam vóór m'n vertrek... die is niet meer.
Maar waar ze nu is, heeft ze het ongetwijfeld beter. Het was tijd voor haar. Zeker weten.

vrijdag 3 augustus 2012

Understatement

"Spijtig"

als je blogbeheerders je geen kans meer geven om een onnozel fotootje te plaatsen.
Omdat dat - zelfs hier - zal te maken hebben met "de economie moet draaien" (maar dit is enkel een gedachte die door mijn maalt)


"Spijtig"
als je een dierbaar iemand moet gaan bezoeken waarvan je bijna zeker weet dat je haar bij terugkeer niet meer zal terugzien.
en een ander dierbaar iemand haar eigen problemen niet kan plaatsen binnen dit ruimer kader.

Spijtig. Erg. Rot.
Soms is geen enkel woord goed genoeg om uit te drukken hoe het is.

Het eerste punt kom ik te boven.
Het andere... zal een beetje langer duren.


nagedachte
soms vraag ik me af of ik me schuldig zou moeten voelen omdat m'n leven "gewoon" goed loopt.....
best wel ingewikkeld eigenlijk. 
Of ook niet.