Morgen duiken, de eerste dit jaar.
Er was een tijd dat ik heel wat meer dook. Veel, frequent, altijd.
Toen kwam hij in m’n leven en de tijd liet het niet meer toe. Niet als ik tijd met hem wilde doorbrengen.
Voor alle duidelijkheid, mij werd niet gevraagd om ermee op te houden of het minder te gaan doen.
In die tijd… als ik mocht kiezen tussen enkele uren weg om te gaan duiken of diezelfde uren doorbrengen met hem (zij het gedeeld met vele andere mensen) dan twijfelde ik geen ogenblik.
Onze tijd tezamen was sowieso al gestolen tijd, veel minder dan wat iedere gezonde relatie verdraagt, dus ik had niet de minste moeite om te kiezen voor wat me dierbaarst was.
Het duiken leed eronder. So what? Ik was waar ik wilde zijn….
Nu ik niet meer ben waar ik zo graag was, komen oude hobby’s terug.
Het moet.
Binnenkort misschien gewoon terug omdat ik dat WIL…
Morgen duiken dus. Terug met oude bekenden, en hopen dat het allemaal nog vlotjes verloopt. Hopen vooral dat het plezier dat ik er vroeger in vond opnieuw als vanouds terugkeert.
Nu is alles nog een beetje geforceerd omdat ik vind dat het zo hoort om “verder” te gaan.
Hoe vaak m’n gedachten ook nog afdwalen, het is onnodig en zinloos dat mijn entourage daarvan op de hoogte is en zich daarom zorgen zou gaan maken…
Ik kom er wel. Al was het maar omdat “er niet komen” geen optie is.
Dit is dus ook, kiezen voor jezelf. Geniet ervan straks!
BeantwoordenVerwijderen