vrijdag 30 november 2012

Niet-therapeutisch

"Mijn schrijven op een blog is niet-therapeutisch" las ik nog niet zo lang geleden.
En ik vond dat knap. Omdat mijn schrijven dat wèl was geweest.
Zo lang en zo uitgebreid.

En in feite is het dat nog steeds. Zij het minder frequent. En meer gecensureerd.
Omdat ik vind dat ik intussen m'n hart en ziel al genoeg heb blootgelegd. Tot ieders verveling wellicht :)

En omdat teveel therapie soms ook net dàt is..... "TE".
Er schieten nog massa's vragen door m'n hoofd. Dagelijks.
Over mens en maatschappij. Te veel miserie, Te veel werklozen, Te weinig werkenden, Te weinig solidariteit... of net TE veel...
Over jonge tieners die op spitsuur van bruggen springen omdat de pesterijen hen te veel werden. TE, ja.
Over communicatie tussen mannen en vrouwen en mannen onderling en vrouwen onderling. En hoe we onze kinderen daar beter op zouden moeten voorbereiden. Toch wel. Zelfs al heb ik er geen :)



Ik zag Freddy onlangs. De dakloze waarvan sprake vorig jaar.
Hij woont nog steeds aan het strand. Tot zolang het houdbaar is. En houdbaar was het dit najaar. Als ik m'n contacten mag geloven, is het dat nu - eind november - nog steeds, met middagtemperaturen van  25°C.... allemaal heel erg leuk... als we de opwarming van de aarde even naast ons neerleggen....

Maar goed. Ik kreeg Freddy wat vaker en van wat dichterbij te zien dit jaar. Met geknipte haren. Hij. Ik niet.

Vandaag heb ik niet veel te vertellen over Freddy. Hoewel hij wel wat te zeggen had. Het is Olijf die zich even aan de oppervlakte wil houden. En tegelijk ook niet. Maar de zin om het in woorden uit te drukken, ontbreekt.

dus doen we't met een foto of twee... en zien wat dat losmaakt. Se Dio vuole :)

Hij zegt dat ik hem moet opzoeken op Facebook. 
Iemand maakte een pagina van hem, zegt hij.
"Cerca: Freddy Tufo Lido Conchiglie", zegt hij
 Ik vind het bijna surreëel dat hij een Facebook-pagina zou hebben... vooral bij gebrek aan een computer. Of electriciteit... for that matter. Maar als iemand van/voor hem een pagina maakte, kan ik nog volgen.
Later op de dag zoek ik hem op, dankzij iemands computer en electriciteit... maar ik vind hem niet.

 
Freddy ziet dat ik lees. Ik kocht inderdaad een trilogie (als ik zin heb om te onthullen dewèlke, geef ik de titel bij gelegenheid nog wel eens door). Maar hij zegt dat er een boek is dat ik MOET lezen.
Een half uur later, zo rond zonsondergang ongeveer, komt hij het geven. Het is gelezen, zoveel is duidelijk. En ik beloof hem niets "want ik bèn al bezig in een boek". En dat begrijpt hij... maar ik "moet toch een beetje erin lezen" vindt hij.


.....

dagen later. Ik vertrek.
Maar moet nog een geleend boek terug brengen. Het regent vandaag. Ik weet waar Freddy woont.
En hij zit binnen. Met Dharma, de hond.  En een niet nader gedefinieerde pijp. Waarvan ik niet wil weten wat erin zit. Maar Freddy is Freddy en ik ben hier niet in professionele hoedanigheid.

Dharma - dat weet u (nog) niet (en als ik niet verder schrijf deze dagen... zal u het nooit weten) - wandelde met Olijf een hele voormiddag kilometers ver langs het strand. Ik wist toen niet hoe hij heette... hetgeen het biezonder moeilijk maakte wanneer bange wandelaars me vroegen om hem terug te roepen....
"Non è mio, mi dispiace. Mi segue da stamattina ma non so come si chiama".
Lullig excuus maar zo wàs het werkelijk.
"Hij is niet van mij, het spijt me. Hij volgt me sinds vanochtend maar ik weet niet hoe hij heet"

Enkele dagen later, een uurtje of twee voor m'n vertrek, zie ik Freddy en Dharma dus terug. In hun huis.
Freddy vindt het alweer niet erg om gefotografeerd te worden.
Ik geef hem z'n boek terug. Heb een praatje van een klein uurtje met hem (en hij is niet altijd gelukkig, zegt hij, want hij mist iets in z'n leven...een vrouw... nou ja.....don't we all???....) en moet dan weer naar mijn huis. Waar het koffertje wacht en de vuilzak nog moet weggegooid.
Dharma heeft me maar één voormiddag gekend, maar ik zou zweren dat hij me gaat missen... aan z'n blik te zien....
Een mens gelooft wat hij geloven wil.

Maar ze maken me warm, Freddy en Dharma. Op hùn manier. Zelfs in deze regen.






Thuis wacht me nog iemand. Voor het laatste half uur vóór m'n vertrek.
Die me, op zijn manier en heel welkom, óók heel warm maakt. Maar waarvan/voor ik weer heel andere geloofsovertuigingen heb. Die hij niet kent. En ik óók ook niet. En dat maakt alles moeilijk.
Maar leuk... zolang het duurt.
De blik in zijn ogen bij m'n vertrek.... kan ik niet lezen. Dharma was gemakkelijker. Die kon ik aaien zonder schroom :)



Ik zoek hem op. Vandaag, 30/11.
Freddy Tufo Lido Conchiglie.
Niets....
Freddy Lido Conchiglie...
en er komt wat....
Ik vraag me af of het om dezelfde man gaat. 



Het gaat om dezelfde man.
Als het u teveel wordt... Fast Forward van de duik naar  2:30.
Dat is Freddy in zijn goeden doen, ten voeten uit. Met lang haar.
Maar nu is het kort.
en het was niet Tufo maar Tuffo. Niet Tufsteen maar Duik.
En niet Facebook maar Youtube.
Zo simpel is Tinternet :)

En uw Olijf verhuisde dankzij deze blog vanavond weer een klein uurtje naar het Zuiden.
Bittersweet memories... niet meer en niet minder.








Ik zal er wonen.
Ooit. 
:) 

woensdag 28 november 2012

"Ik is gelukkig"

zingen Stef Bos & de Februariesusters.
Met dank aan
Man over Woord
en Nachtbraker

die me beiden in de richting van dit nummer stuurden :)

Luister vooral (ook) naar de Februariesusters. mooimooimooi


dinsdag 27 november 2012

Puur genot: de aftrekplek

Bij gebrek aan - nou ja..."beter" is het woord niet, wel...- "ànder" (zie blog hiervóór), neem ik m'n toevlucht tot TV.
Net op tijd. Of nèt een beetje te laat maar nog niet hopeloos te laat.

Man Over Woord.
Mijn wekelijks beeldbuishoogtepunt. Hoewel "beeldbuis" tussen dit een pakweg een jaar of 10-15 wel uit de Dikke Van Daele zal verdwijnen wegens enkel nog flatscreens (of de logische opvolger ervan) in de handel.
U weet wat ik bedoel, neem ik aan :)

Vandaag ligt het Afrikaans onder de loep. Een taaltje dat ik dolgraag zou willen kunnen spreken. Echt hoor... zeer welgemeend :)
Het is niet aan mij om de aflevering van vandaag te herhalen (zou het niet eens kunnen, overigens)
maar ik haal er graag even de aftrekplek bij.
Oh gij dirty mind!!! De aftrekplek blijkt niets meer of minder te zijn dan een rustplaats langs de autoweg.
Ik glimlach bij dit (en andere) woord(en).

Stef Bos, de Belgische Nederlander, Nederlands Belg of ten minste de brug tussen beide volkeren woont al een poos in Zuid-Afrika en is als geen ànder geplaatst om z'n liefde voor het Afrikaans te uiten.
Zo blijkt onze "stront aan de knikker" ginds "drol in die drinkwater" te zijn. Best wel plastisch. En een beetje lachwekkend. Maar leuk.
Zijn vrouw - ik neem aan een dame van de plek - bleek lucifer  een magisch woord voor vuurstokkie te vinden. Want Lucifer - wie weet dit nu nièt - is die engel des duvels... en wij hier in het hoge noorden kennen aan een onnozel vuurstokje een mytische naam als Lucifer toe.
Yep, voorwaar iets om over na te denken. Wat kwam het eerst? De kip of het ei?

Ik weet uit zeer goede bron dat er Nederlanders zijn die ons Vlaams óók mooi en mysterieus en soms een beetje onbegrijpelijk vinden. Ik vraag me dus af of het opportuun is om te zeggen dat een lucifer in sommige contreien ook gekend is als een stèkske...?

En néén, dat stèkske heeft helemaal niets te maken met eerder genoemde aftrekplek. Hoewel ik met enige goede wil de spontane associatie tussen het ene en het andere woord zou kunnen begrijpen.
Waarmee de cirkel rond is.
Zo rond als de volle maan vanavond.
Die me parten speelt, mocht u het zich nog herinneren.

Dus gaat de pc nu uit, de TV nog even aan...
en m'n fantasie.... aan of uit. Beide zijn wenselijk of bruikbaar. Al naargelang wat het eerst komt. Of het leukst is.




Luna piena - Volle maan


Ik heb er last van.
Ik geef dat toe.

...
...
Er bestaan erger dingen
:)

maandag 26 november 2012

Insalata di polpo

Er is een deel van de familie waarbij ik er maar niet in slaag om hen te laten eten.
Het is te zeggen: Olijf wil hen gemakkelijkheidshalve trakteren om aldus het risico te vermijden gerechten klaar te maken die
OF mislukt en dus niet lekker zijn
OF door hen (de familie) zóveel beter worden gemaakt dat mijn versie niet méér is dan een "verdienstelijke poging maar volgende keer koken wij toch liever zelf"..... u weet misschien wat ik bedoel :)

Eén deel van de familie laat zich zelfs niet trakteren..... dus.
En dat maakt dat Olijf haar best moet doen om tegen volgende keer een voldoende groot culinair repertorium te beheersen dat het zal lijken alsof ik "dit" al jàren doe. Méér nog... alsof ik nooit iets ànders heb gedaan dan "dit".
Nou ja... zoveel zand zal ik hen waarschijnlijk niet in de ogen kunnen strooien. Maar ik doe m'n best.
En oefen dus.
 Het liefst zo gezond mogelijk. Want wat bereid wordt, moet ook geproefd. En vermist Olijf tot nader order nog steeds numero One and Only is in het gezin, passeren alle probeersels door mijn mond naar mijn maag. En van daaruit naar de steeds groeiende winterreserves. Op de heupen, het buikje and then some..... Afijn, u kan volgen.

Vandaag staat vis op het menu. Sepia om correct te zijn. En die werd gisteren gekocht en gekuist. In de Pot was pas voor vandaag.
Ter vermijding van de welgekende frittura, doe ik es wat anders. Een (hopelijk) lekkere koude salade. Van Inktvis. Maar ik geloof dat Sepia ook wel zal volstaan. En dat doet hij.
Morgen heeft Olijf een interessant lunchpakket bij op het werk. Wees daar maar zeker van :)


Even terugspoelen: gisteren namiddag aankoop Sepia.

Inktzakken zijn kapot. Duidelijk.
De Grote Kuis
Zo ziet zwart eruit...
En dit is het.... pakweg 24u later :)

Te lui om te schrijven

maar niet te lui om de rest van "de zaak" wat om te vormen.

Olijf was een week weg en genoot zich te pletter. In alle eenzaamheid ... met een welkome onderbreking links en rechts. Maar vooral Links :)

Intussen ligt alweer een werkweek achter de rug met 1 goed voornemen verwezenlijkt: verbroederen met de collega's. Gezien het Grootst Gemene Geslacht sinds de personeelswissel deze zomer, heet dat "verzusteren".... en we deden dat afgelopen donderdag schitterend. Ronduit schitterend.
Vink af. ( + voor herhaling vatbaar)

Van één van de nieuwe "zusters" neemt Olijf goede gewoonten over. Zoals daar zijn: Agenda bijhouden en Notaschriftje altijd en overal meenemen. Doelen opschrijven. En Afvinken wanneer klaar. En dat werkt. Klaar. Vink af :)

De Tabakoloog wenst me na een maand afwezigheid en 6 weken rookvrij een dikke proficiat en raadt me aan de twee resterende visites te houden voor wanneer het nodig zou mogen blijken. Ik wens mezelf samen met hem ook dikke proficiat en ben akkoord. Mocht ik hem nog nodig hebben, dan weet ik hem te vinden. Aan sociaal tarief. Vink af.

Hoewel zeer blij met m'n Stopprestatie, ben ik heel wat minder blij met m'n bijverschijnsel. Bijna 5 kg bijverschijnsel intussen. En dat begint te wegen. Letterlijk en figuurlijk. Zelfs méér figuurlijk dan letterlijk want BMI-gewijs zit Olijf volgens alle mogelijke berekeningen nog steeds zeer veilig. Het is in het hoofd dat het minder wil lukken. Cijfers zijn maar cijfers en ik voel me bij deze cijfers niet erg lekker. Hetgeen dan weer andere bijwerkingen heeft die ik graag vermijd.
Dus ga ik weer zoeken naar sport. Vandaag. Maandag. Tijdens de vrije uurtjes.
Vanavond onderzoek ik een vochtige sportactiviteit. En van daaruit zien we verder.
Vink af. We moeten voort.

Nieuwe zustercollega belt me om te zien of haar man bij me langs mag komen. Om één van m'n motorfietsen te komen bekijken. Hij mag dat zeker. En hij doet dat. De batterij staat oneindig plat maar hij lijkt onder de indruk.
Olijf gaat aan de batterij werken (en .... we zijn toch bezig... de motorfiets eens een poetsbeurt geven) en verder op het beste hopen.
Het zou leuk zijn, mocht alvast eentje verkocht geraken. Ik heb er alle vertrouwen in.
Vink af. Of bijna.

En temidden van dat alles.... kwam L nog eens op bezoek. Met de trein. Zonder kids.  We maakten konijn met pruimen, hingen zèlf nog eens het klein kind uit. En praatten over mannen. In Oostende. En dat....
dat was oneindig leuk. Vink af. En herhaal. Zo vaak mogelijk graag :)





(geleend van L)



(geleend van L)
(geleend van L)







vrijdag 23 november 2012

Justin Timberlake

U denkt...
nu is Olijf het Noorden kwijt.

Klopt.
Ben het Noorden kwijt.
Het Zuiden gelukkig niet. En Timberlake ook niet. Hij vond het. Samen met z'n (toen nog) toekomstige bruid Jessica Biel.

U weet het intussen: Olijf weet nix van cultuur. Of wat daarvoor moet doorgaan. Zelfs in flauw afkooksel.
Dit betekent dat ik enkel wéét dat Timberlake en Biel namen zijn waarvan ik wéét dat ze moeten ronken ... maar daar houdt het grosso modo ook op.

Tot ik een mailtje krijg van zus, die af en toe - om godweetwelke reden - door roddelblaadjes bladert (ik neem aan dat zij, net als wij allemaal, die blaadjes lezen bij de kwàffeur... niewaar?) en me via mail meldt dat het bekende koppel elkaar het ja-woord gaf in .... oh yes, there IS a god... Puglia. :)

Eén van de roddelberichten lees je hier. Met een bescheiden fotoreeks. Van de streek. De GEOGRAFISCHE streek welteverstaan :)

Laat het Borgo Egnazia Resort in Savelletri, Brindisi nu op een slordige 1u40 minuten rijden zijn van Olijf's persoonlijk paradijsje.... dat ook tijdelijk ter beschikking kan gesteld worden voor fijne herinneringen... aan prijzen die nèt iets bereikbaarder zullen zijn voor de gewone stervelingen die uw Olijf pleegt te kennen.

zulke toevalletjes/onverwacht berichtjes vind ik leuk.
Timberlake of Timberland..... ik maal er niet om.
Maar als het goed genoeg is voor Timberlake
dan is het goed genoeg voor Olijf.
Zeker weten :)


Santa Maria al Bagno: 130 km en 1u40 zuidelijker dan Savelletri.... MINSTENS even mooi :)

Voor één keer permitteerde ik me een foto op "origineel formaat". Grensoverschrijdend een beetje, gezien de limieten van m'n blogvenster.
Maar u moet begrijpen.... ik ben zo fiiiiiieeeeeeeeeer :):):):)

woensdag 21 november 2012

Wintergroenten

Terwijl een handvol foto's en een boekvol ongeschreven gedachtenflarden van de afgelopen week zitten te wachten, vult Olijf de koelkast met een boodschappentas vol wintergroenten.
Spruiten, Savooiekool, .... en ook Broccoli.
Dingen als Ramenas, Schorseneren en Koolrabi moeten nog even wachten want ik weet écht niet hoe je dat prepareert. Maar dat komt nog wel.

Voor een Chinese Kool (eerste aankoop ooit) kies ik een online recept. Intussen duikelt de volwassen Broccolo-stronk in het kokend water.
Vanavond, uit nostalgie (en ook omdat ik het verdomde lekker vind), wil ik iets gekookt groens met olijfolie. En omdat ik in m'n onmiddellijke nabijheid geen cime di rapa vind, "doe" ik het met Broccoli.

En dat lukt zeer aardig.
Mag ik het u eens aanraden?
Kinderlijk simpel, zeer gezond en superlekker.

Kook de Broccoli in (licht) gezouten water.
Schep de Broccoli in je bord met een kleine hoeveelheid van het kookvocht.
Giet een straaltje olijfolie over het bord (of z'n inhoud.... liefst :))
Eet op met pane pugliese of bij gebrek daaraan, volkorenbrood.

Laat het u smaken. Echt! Laat het u smaken :)

Mij deed het zó veel deugd dat ik bijna in een lyrische lofzang ontstak.
Maar een oprechte Dank U voor Broccoli 2012 met Olijfolie Oogst 2011 van m'n Zio Antonio moet kunnen volstaan.

Niet van Zio Antonio
Niet de oogst van 2011
(nog) Niet Olie

 wèl © OlijfOlijf :)


woensdag 7 november 2012

Obama

mag het nog eens doen.
De Verkiezingsploeg van de nieuwsredactie zegt dat.
Dus ik geloof dat.

Voor wat ik ervan weet: PRIMA. Blij dat hij nog eens mag.


dinsdag 6 november 2012

Fotoapparasie... alwèèr

Iets tussen 1 en 2 jaar geleden, schat ik, ruilde ik m'n oud fotoapparasie in voor een nieuwer model. Eentje dat behalve film ook geluid opnam (wat een revolutionaire gedachte!) en dat meteen een wat groter LCD scherm had. Niet slecht, gezien m'n achteruitgaand zicht.

Vandaag deed ik het weer. Wat een verspilzucht...
Maar ik heb een excuus. Diverse zelfs.

  1. het huidige apparasie was ziek. Althans... de sensor was gevlekt. Hoe dat ooit zo tot stand is gekomen, weet ik niet maar het weg-photoshoppen van donkere vlekken op zowat elke foto begon me stevig de keel uit te hangen.
  2. aanstaande vrijdag is yours truly officieel 4 weken siggie-vrij. En ik had mezelf een kado beloofd. En dit is het. Dat ik al wat vooruitliep op de zaak heeft te maken met een klein organisatorisch detail dat me ervan weerhoudt om te wachten tot vrijdag. Maar daar wil ik het nu nog niet over hebben.
In alle geval: Olijf kan weer handleidingen gaan lezen en nieuwe dingen uitproberen. Op een toestel waarvan ik van harte hoop dat het een goede guldenmiddenwegkeuze was: behoorlijke zoom op een zeer compact toestel.

Voor de kenners die zin hebben om hun reacties of ervaringen met dit toestel achter te laten: het gaat om een Panasonic Lumix DMC-TZ30.


 En het fijnst van al?


Met een beetje geduld, veel opzoek- en vergelijkwerk en een snuifje avontuurlijkheid vond ik een toestel met toebehoren voor een prijs die maar liefst 1/3 lager zat dan de belgische winkelketens. Lekker online. Bij een firma waar ik tot gisteren nog nooit van gehoord had.
Gisteren besteld en vandaag ontvangen, precies zoals beloofd. Eén besteld item ontbrak maar zou worden nagestuurd "met excuses voor het ongemak".
Kan gebeuren. Spijtig, dat wél, maar kan gebeuren.
Intussen heb ik tijd om uit te vissen waar al die knopjes voor dienen :):):)

Had u wat nodig?


  • In de wetenschap dat ik de laatste tijd onvoorstèlbaar weinig schrijf
  • daarbij vrezende dat het kan gaan lijken op een stilstand van de (kritische?) geest
  • bij nader inzicht inziend dat dat wel eens mogelijk zou kunnen zijn
  • en soms wel zin maar ook andere activiteiten hebbend (zoals daar zijn: vroeg gaan slapen en laat opstaan)....
is het misschien geen slecht idee om nog eens wat te posten.
Losse dingen wellicht. Al dan niet met een hint van samenhang... We zien wel :)

De foto hierboven is oud. Al enkele maanden. En ik dacht hem al gebruikt te hebben maar wellicht ondervond ik toèn last van uploadproblemen.
Vandaag de dag kampt Olijf meer met downloadproblemen maar dat is (misschien) voer voor een andere post.

Hoe dan ook: de hint zit in de foto.

Doen we (geholpen door de creatieve uitvinders en dito fabrikanten) al jààààààren ons best om die gsm-spullen zo klein en nietig mogelijk te maken.... zo modern en uit-deze-wereld-ogend mogelijk ook.... en biedt men anno 2012 dit dus aan: een knoeft van een Retrophone met minijack om aan te sluiten op.... juist ja.
We hàdden het niet nodig, ik betwijfel het zelfs dat er ook maar ièmand hier op zat te wachten... maar nu kunnen we het kopen, dus dat zal wel weer een aardige duit opbrengen.

Zo zag ik gisteren tijdens een doelloze maar aangename wandeltocht door twee zeer lowcost huishoudwinkels - die hun bestaansreden enkel ontlenen aan plebs als Olijf die op hun vrije dag wat gaan lopen rondlummelen tussen rekken "Allerlei" - ook nog de volgende items.
.........
Toch even vermelden dat ik al weken op zoek ben naar zo'n trechterding met een brede - tja, hoe noem je dat? - mond om confituur zonder morsen in glazen potjes te gieten.... en NERGENS te vinden, hoor!!!!)
.........
Maar goed, onderstaande vond ik wèl.

  • Uiteraard, geïnspireerd ende gestuurd door Cupcake Wars en andere programma's: Cupcake Kookboeken, Cupcake displays, veelkleurige Cupcake Papiertjes en Cupcake Cookers. Blijkbaar bak je cupcakes tegenwoordig niet meer in een oven. Je moet daar een apart, ietwat op een rond wafelijzer lijkend masjien voor hebben.
    Dat die Cupcake Cooker binnen de kortste keren belandt waar alle andere overbodige keukentoestellen belanden.... het behoeft wellicht geen tekening :)
  • In dezelfde categorie van volstrekt nutteloze keukendinges: de DrieDelige WarmHoud... Houder. U weet wel.... dat soort van rechthoekige RVS-schalen die middels een badje heet water of theelichtjes de zaak (mijn en uw eten dus) op een schappelijke net-niet-Legionella-veroorzakende temperatuur houden. Professionele Traiteurs en aanverwanten bedienen zich er al generaties lang van. Om het Warm Buffet mee warm te houden (het koud buffet trekt godzijdank z'n plan :)).
    Voor de doorsnee huisvrouw was het tot voor kort slechts een verre droom.... Not any longer!!!  Voor enkele tientallen euro's kunnen we vanaf nu de trotse bezitster worden van dit toestel der toestellen. Zouden ook hier de vele kookprogramma's iets mee te maken hebben?
en met heel wat minder uitleg:

  • de aardbeisteelverwijderaar
  • het houdertje/schaaltje voor uw gebruikte, nog lekkende theezakjes
  • de banaanvormige banaandoos. Om je banaan in te steken.
  • de appelvormige.... jewél .... ;-)
  • het citroenschijfknijpertje
Naar mijn gevoel waren er nog X² van dit soort dingen. Maar m'n geheugen laat me in de steek en dus hou ik het hier bij.

En meer daarover.... wilde ik zelfs niet kwijt :)


Naar het werk rijden met dèze muziek




Rij naar je werk
op een herfstochtend
...
een zonnige
...
en zet dit muziekje op

Zeg me
dat je helemaal vrolijk wordt :)

Want dat deed ik.
Ondanks de file tegen richting
en de kijkfile in mijn richting.

Ik wiebelde op en neer op de autostoel.
Hoofd heen en weer
en meelippen, zelfs al ken ik de tekst niet.

Liedje een keer of vier beluisterd.
En vrolijk
vréselijk vrolijk
op het werk gearriveerd.

Rido :):):):):)

vrijdag 2 november 2012

Massimo Troisi voglio soffrire.avi

Alweer een toevalletje. Het kan verkeren :)

Vond 'em gewoon grappig.
Soffro male, soffro poco... non mi diverto.
of
Ik zie slecht af, ik zie weinig af... zo amuseer ik me niet.

Kent u ook zùkke mensen? (Olijf excluis uiteraard :))




Zo... en nu dit geplaatst is ga ik me ook opnieuw concentreren op m'n miserie.
Alaaf :)