De eerste keer was lang geleden, zéér lang geleden.
Toen waren we nog met drie. Twee mannen en Olijf (gerechtigheid :))
Voorjaar 2009 was dat... ik dacht dat het langer geleden was. D Dejonghe beet de spits af.
Olijf volgde.
En daarna man nr 2: D. Derypere als u het zich nog herinnert.
Op eetsessie nr 3 was intussen een tweede juffrouw opgedoken, tot groot plezier van ons allen want dit betekende een extra eetronde bij haar thuis :)
Hetgeen afgelopen zateredag (inmiddels een week geleden) plaatsvond. Hartje Vorst.
Een jaar en enkele maanden hebben we erover gedaan om de cirkel te sluiten.
Believe you me: het waren de drukbezette heren die ons afspraakgewijs bijna tot de wanhoop leidden...
Ik zeg u: niet àlle vrouwen zijn moeilijk :)
V (de "nieuwe" juffrouw) ontving ons in haar allercharmantst appartementje. De avondzon scheen gul door de ramen... een plaatje dat klopte.
"Het is op de derde verdieping" had ik gehoord door de parlofoon. "Neem de lift, blijf weg van de deur en druk hard, héél hard op het knopje"
Olijf deed wat haar werd opgedragen. Bleef weg van de deur (die overigens erg kalm bleef...ik had iets wilds verwacht) en drukte hard, héél hard op het knopje.
Noppes.
Nog wat harder duwen.
Noppes.
Ik zette me af tegen de liftwand en duwde uit alle macht.
Noppes.
Ok... de trap dan maar.
Drie verdiepingen zijn niet veel.
Op de derde verdieping klopte ik aan. Eerst een bescheiden klopje.
Noppes.Dan wat harder.
En nog eens.
En nog eens.
Ik hoorde bekende stemmen, maar ze vertikten blijkbaar om open te doen...
Wat nu?
Er liepen nog trappen omhoog. Kijken of ik de stemmen kon vinden.
Jewéllllllll.... op de VIJFDE verdieping :)
Daar stond de deur op een kier en daar zaten de stemmen achter :)
Oef, gearriveerd.
Nadien, wegens blijkbaar vergeten gsm in de auto (en de buurt is niet echt veilig te noemen), ontdekte ik wat dat "wegblijven van de deur" betekende. Zit daar in de lift een sensording dat wel érg gevoelig afgesteld bleek. Alles wat binnen de 20 cm radius kwam, werd als blokkade geïnterpreteerd. Je moest je dus bijna tegen de achterwand van de lift aandrukken om niet gespot te worden door de sensor.... :)
Hard drukken op het knopje was helemaal niet nodig......
V ging internationaal. Mantis (Turks), Argentijse kokkelschotel en Tiramisù...
Hulp was gewenst.
D. Dejonghe is een Mantispecialist en liet zien hoe dat moest. Olijf hielp.... maar week al snel af van de traditionele mantis-vorm. M'n innerlijke Italiaan stuurde m'n vingers naar het maken van tortellini... ooit nog geleerd van de echte tortellini-huismoeders toen ik daar woonde.
Geen erg, het veranderde nix aan de smaak.
Zààààlig lekker gerecht, potverdorie.
Vol look wel, dat sausje... waardoor m'n voornemen om nadien te gaan dansen sowieso in het water viel. Weinig mannen die vallen voor een look-aroma bij hun danspartners.
I didn't like my chances on the dancefloor én het zag ernaar uit dat het laat zou worden, dus ik liet vriendin I tijdig weten dat salsa er niet meer in zat voor de avond. Geen erg, I was moe en ging vroeg slapen. Oef.
V toonde zich ook een ware Mojito-kenner. Met maatlepeltjes in de hand én daags voordien gemaakte rietsuikerstroop werden onze aperitiefjes kundig bereid. Santé, ze mochten er zijn, Gorbatsjov-afbeelding op het glas inbegrepen :)
Het was gezellig daar in Vorst. Vree gezellig.
Volgende keer is het weer aan D. Dejonghe. "September", zegt hij.
Derypere somt alvast een paar data in september op die ab-so-luut niet kunnen. Moeilijke vrouwen? I think not!
"Komen Eten" off the record.
De programmamakers zouden overigens niet rijk worden van ons, gezien de spreiding in de tijd...
Geen sensatie te rapen ook, vermits we met z'n allen niets anders dan enthousiast zijn over elkaars kookkunsten. Geen achterklap over verborgen hoekjes in het huis, te weinig gebakken vleesjes of andere pietluttigheden.
Nope, buikje volgegeten met uitsluitend verrrrrrrrrrrukkelijke gerechten.
Geen TV-materiaal.
Maar dat hoeft niet. Liever niet zelfs.
Ik vind het zéér OK zo.
Zééééér OK :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten