Het komt

Stillekesaan komt alles.

Of het verdwijnt.

Soms omdat het moet. Soms ook zonder dat je't wilt (maar nog steeds omdat je weet dat het moet).

Je begint te vergeten hoe mooi het was. Zelfs waaróm het mooi zou geweest zijn.

Het vervaagt.

En dat is nodig, denk ik.

Tegelijk doet het heden z'n uiterste best om je te helpen zien waarom het NU z'n charme heeft verloren.
Of hij het goed heeft of slecht... soms kan het me niet veel meer schelen.
"Ie doet maar", denk ik.... en dan ben ik een beetje trots op mezelf.
Trots omdat ik het verleden (niet zonder moeite maar noodgedwongen) losweek. Als een oude vergeelde postzegel die z'n enveloppe lost... nutteloos en ultiem.... waardeloos.
Hier en daar nog een beetje triest. Omdat een mens - mens zijnde - zich blijft afvragen hoe je de goeie dingen leert herkennen van bij het begin, zonder afschrikwekkende ontdekkingen achteraf.

Vandaag zie ik terug mooie eenvoud rondom me. Geen intriges, geen bangmakerij, geen vernietigende achterklap en "kijk eens hoeveel beter ik ben".
Gewoon gewoon en dat past het best bij me.

Olijf weet verdomde goed dat ze beter verdiende dan wat ze maar kreeg.
En alle vuillakkerij...het is goed dat die ver weg blijft.
De waarheid kwam aan het licht. Soms mondjesmaat, soms right in my face.

Vaak negeerde ik ze en even vaak wenste ik ze weg.

Dinsdag 13 mei 2008. Olijf vocht nog voor wat haar al een poos ontglipte. Mijn verjaardagskado aan hem en in zichzelf lachte hij me uit.

Donderdag 13 mei 2010. Olijf is weer thuis en weet nu dat iets, iemand haar behoedde voor levenslange mediocriteit.

Oude vrienden en nieuwe helpen me iedere dag een stapje verder.

De oude zijn blij met m'n teruggevonden lach. De nieuwe weten niet beter.

Het is goed zoals het is.

that was then...

...this is now.

nog een beetje werk aan de winkel, maar het groeit :)