Amo il Salento

Onlangs maakte ik me - via via - "fan" van Amo Il Salento. Eén of andere (noem het maar stomme) groep op FB.
Een mens doet soms on nozele, zinloze dingen.
Dit is er één van.

Uitleg.
Salento is de geboortestreek van m'n vader. Op 2-3 keren na heeft Olijf Il Salento ieder jaar van haar leven bezocht.
Je kan zeggen dat het m'n tweede thuis is. Zo voelt het ook aan, zelfs al was ieder bezoek beperkt tot enkele weken tot maximum 2 maanden (in m'n wel érg jonge tijd).
Goed. Het weze geweten dat Olijf twee gezichten heeft.
Eén Belgisch en één Italiaans.
M'n Italiaans gezicht maakte zich dus lid van Amo Il Salento.

Geen spectaculair nieuws... behalve dat m'n verwantschapsgevoel met (de helft van) m'n roots een vleug van schaamte heeft gekregen.
Die heb ik te danken aan .... mezelf eigenlijk. Omdat ik me zo'n drie jaar geleden liet wijsmaken dat m'n Italiaans gevoel ongepast was. "Je doet alsof je er alles van weet, alsof je het bént.... maar eigenlijk ben je het maar hàlf en ben je HIER opgegroeid. Ik vind het overdreven, dat FANATISME van je"
Iemand vond het nodig om me de mond te snoeren. Om me te wijzen waar m'n plaats was. Om me te laten weten dat het "stoorde".
En Olijf? Die voelde vanbinnen de woede om dat onbegrip borrelen.... maar hield voortaan haar mond. En begon zich een beetje te schamen.
Schaamte om m'n afkomst. Schaamte omdat ik m'n afkomst verloochende in de naam der vrede.
Schaamte ook omdat ik stilaan m'n vechtlust liet varen.

Vandaag bekeek ik een filmpje, gepost door de groep op FB.
Prachtige beelden, m'n vaderland zoals ik het ken... mooier zelfs.
Et voilà... de woede om m'n opgesolferd schaamtegevoel kwam weer naar boven.

NIEMAND heeft het recht je te zeggen dat je afkomst maar minnetjes is... of niet "past".
NIEMAND.
....
Eventjes haatte ik de persoon die me deed geloven dat dit wèl kon...
Tot ik bedacht dat die persoon met de eigen afkomst zo bitter weinig gedaan had... of bijzonder veel deed om het eigen verleden te verstoppen/begraven/verloochenen/verbloemen.
En toen voelde ik medelijden.
Nix meer.