Onzichtbaar... voorwaar, het is een kunst

FB.
Foto's.

Dansvriendin is getagd, zie ik. Alweer.
Fijn, dat is leuk.
Ze wordt wel vaker getagd op allerlei salsaparties.
Ze is gekend en geliefd en op vele parties aan te treffen, veel vaker dan Olijf, dat weze gezegd.

Dus Olijf ziet dat vriendin getagd is op party van gisteren, waar we beiden waren.
Zoals gezegd: fijn.

De nieuwsgierigheid vandaag doet me een stapje verder zetten: op naar de fotoalbums van betreffend fotograaf. Hij doet dat wel vaker, parties kieken en dan op FB plaatsen, zie ik.

Maar goed: foto's van gisteren. 42 stuks.
Ik ga eens kijken. Wie ken ik, wie ken ik niet?
Ah ja, die.. en deze... en gene... Ze staan er (al dan niet getagd) op.
Ik doe een tweede kijkronde.
Zie dat vriendin er meermaals op staat, waarna het door m'n hoofd flitst... "maar... ik was daar toch óók?"
Derde kijkronde: merken dat Olijf niet één keer de foto haalt, zelfs niet ergens achteraan op de achtergrond.

Dan spot ik één van m'n danspartners van gisteren. En zie aan de rechterkant een arm die de mijne zou kunnen zijn. Rechtsonder een flard van een jurk die erg lijkt op wat ik gisteren droeg... maar 100% zeker ben ik niet.

Ik vind het leuk voor vriendin, dat ze gekend is.
En bedenk: onzichtbaar zijn ... dat heb ik onder de knie.