Zebra Hulp

Elke dinsdag en vrijdag rij ik het lange traject naar m'n werk.
Langs berg en dal is teveel gezegd, maar door diverse gemeentecentra... dàt wel.

Op het spitsuur betekent dat meteen langs de scholen en de daarmee gepaard gaande 30km-zones, oversteekplaatsen, ongemakkelijk parkerende auto's, fluo-hesjes (waar komt dat woord Hesje trouwens in godsnaam vandaan? Whatever happened to Vestje?), verkeerslichten die om de 10 seconden terug op rood springen en hier en daar een oversteekhulp.

In de ene gemeente is de oversteekhulp een vrij gezette man (zeg maar érg gezet :)) die er negen keren op de tien erg onuitgeslapen en zelfs ongewassen uitziet. Hij draagt z'n eigen hesje - maat XXXL - heeft een flashy pannekoek-ding om mee te zwaaien én verkeerslichten die hij naar believen kan bedienen.
Laat ons stellen: alle mogelijke hulpmiddelen staan ter zijner beschikking en hij maakt er gretig gebruik van.
Geen zwakke weggebruiker in z'n buurt die langer dan een halve seconde moet wachten om van de ene kant van de straat naar de andere te geraken.

Prima, mooi zo. Heil aan de zwakke weggebruiker. Zeker die van het jonge soort.
(oh,... dat méén ik dus hoor.... no sarcasm here!)

Een gemeentetje verderop krijgen de automobilisten van 't zelfde laken een broek, zij het in veel aangenamer vorm.
Daar staat een politiemannetje. Hij heeft géén verkeerslichten, géén hesje en geen pannekoek-stopteken-ding.
Hij doet het gewoon met z'n armen. Staat met ware doodsverachting in het midden van de straat, mooi óp de witte lijn en draait zich af en toe eens om. Dwars op het verkeer of mooi met het verkeer mee... u kent dat wel.
Het mooie aan deze politieheer is dat hij zomer en winter met een tevreden glimlach z'n jobje doet. Hij schept er een zekere trots in om het goed te doen, je ziet dat zó. Het straalt er werkelijk vanaf.
En omdàt hij dat zo trots doet, rijen de auto's heel gedwee waar hij dat wil.
Wat óók helpt - en alle dames, mama of niet, zullen het met me eens zijn - is dat agent in kwestie een érg... érg.... érg... mooi kontje heeft.

!!!!!!! Weest u niet verbaasd. :)
Olijf ziet zo'n dingen nog wel.
Vooral wanneer ze het lichaamsdeel in kwestie rakelings passeert
op ooghoogte,
op het spitsuur,
iedere dinsdag
en iedere vrijdag.

Het mag er zijn, het is mooi verpakt en
het regelt het verkeer goed.

Of daar ooit een foto van komt? Geen idee. Vermoedelijk niet.
Stel dat de agent me ziet fotograferen tijdens het rijden.... dat zou niet in orde komen.
... of misschien juist wel? :):):):)

Om te eindigen met een educatieve noot:
Oversteekhulp kwam eerst bij me op. Blijkt dat ook gekend te zijn als zebrahulp en klaar-over. Dat laatste wist ik. Zebrahulp was me nieuw.