Grote Kuis

Soms vraag ik me af.... wat moet ik doen?

Hier en daar, links en rechts ontmoet ik nieuwe mensen.
Sommige zijn leuk, andere interessant, intrigerend of gewoon bizar.

Er zijn er die je regelmatig vragen hoe het met je is, of simpelweg tonen dat ze interesse hebben in je handel en wandel.
Bij anderen merk je dat je de énige bent die vragen stelt, interesse toont en meeleeft... terwijl ze zélf gene éne keer aan je vragen "en... hoe is het nu met jou? Waar ben jij mee bezig?"
Het rare aan die laatste categorie is, dat zij het zijn die jou opzoeken, keer op keer opnieuw. "Waaróm?" denk ik dan. Waarom?
Ze wíllen helemaal niet weten wie jij bent, wat je bezig houdt en wat je interesseert... dus welke zin heeft het om een gesprek te starten, laat staan het gaande te houden?

En plots gaat me een licht op.
Vanzelfsprekend.
JIJ geeft aandacht aan hen. ZIJ zijn zwarte gaten die aandacht en affectie opslorpen en die in het niets laten verdwijnen.... Natùùrlijk dat zij graag in je buurt zijn. Je geeft hen wat ze nodig hebben... en ze vergeten gemakkelijkheidshalve om af en toe ook eens wat terug te sturen....

Dat soort mensen... of ze het nu bewust doen of onbewust... kunnen me gestolen worden. Die heb ik NIET nodig in m'n leven.
Laat een ander hun gaatjes maar vullen. Olijf trekt zich terug.

Een grote kuis dringt zich op. Er moet wat gedelete worden.
Daar begin ik vandaag nog mee.
Olé.