woensdag 14 april 2010

over iets anders...

Bon, Olijf laat zich soms gaan in ... tja... een minder positieve houding dan ze graag zou hebben.
Ik heb m'n zeg intussen gedaan, reacties bleven niet uit en ik ga een poging doen (maar géén beloftes, noch aan mezelf noch aan anderen) om alles goed en wel achter me te laten.

Te beginnen met m'n nichtje, de jongste telg uit de familie.
Een blond dingetje, iets liefs, iets komieks.
Het maakt niet uit hoe Olijf zich voelt, wanneer nichtje haar snoeten trekt of een scheve glimlach bovenhaalt, dan lacht tante mee.

Mijn zus, haar moeder, ziet het zelf vaak niet, maar haar dochter lijkt erg op haar.
Zowel fysiek als gedragsgewijs.
Dat laatste ziet zelfs zus in.

Nichtje is een ekster, een geboren verzamelaar. Hoe kleiner de spulletjes, hoe liever ze ze van hot naar her mee verhuist.
Nichtje - bless her heart - verplaatst zich zelfs niet zonder handen... ARMEN vol prullaria. Haar vangst van de dag volgt haar zonder fout.
Zus was destijds ook zo. Ze weet dat en ze ziet dat dochterlief op dezelfde leest geschoeid is.

Afgelopen weekend waren ze net teruggekeerd van een weekje vakantie. Olijf ging even langs. Een week "uit elkaar" is lang bij ons....
Nichtje wou graag nog even mee om nonno en nonna te zien. "Geweldig," zegt tante Nanna, "laat ons gaan."
Ook zus nummer 2 was net teruggekeerd uit haar vakantie en zat reeds bij de grootouders te wachten op een weerzien.

Snel weg? Jasje aan en de auto in?
Ehm... nééééén, tante Nanna..... ik moet al m'n handtasjes meenemen!
...
AL je handtasjes, liefke?
Yep, alles.

Nichtje weet dat ze op mama lijkt. Ze weet dat ze verzamelt en dat we het lachwekkend vinden.
Misschien net dààrom legt ze er de nadruk op en grijnst ze breed wanneer ze met haar handtasjes klaar staat om mee in tante's auto te stappen.

Olijf mag haar fotograferen.
"Voor m'n blog", zeg ik.
"Zonder hoofd dan" zegt nichtje.
...
't is een kwestie van gewoonte. Een tante hebben die blogt (weet nichtje wel wat bloggen is?) en haar familie wil delen zonder helemààl te delen.
"Zonder hoofd" antwoordt tante.
Ik "nam" haar ook mét hoofd, maar die foto blijft binnenshuis.


Olijf prijst zichzelf gelukkig met een familie als de hare.
We zijn niet met velen en voor de buitenwereld zijn we niets speciaals.
Voor elkaar zijn we de hele wereld. En dat is véél.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten