soms moet je dat gewoon geloven.
Niet weten, niet zien, niet horen, niet voelen, niet denken, niet willen begrijpen.
Gewoon óver het leven gaan in plaats van erdóór.
Schoenen met harde zolen aandoen, zodat je niet voelt of de grond onder je voeten zacht warm of snijdend hard is.
Doppen in je oren steken, zodat je niet hoort of de vogeltjes fluiten of de taifoen je huis neerblaast.
Oogkleppen opzetten of beter nog, je ogen toe, zodat je niet weet of het dag of nacht is, lente of zomer, mooi of lelijk.
Je vooral niets afvragen. Gewoon handelen zonder vraag naar oorzaak of gevolg. Doen en niet omkijken, ongeacht verleden heden of toekomst. Lijken achterlaten als dat nodig is en doen alsof je dat niet gemerkt hebt.
Begrijpen uit je woordenboek schrappen. Want willen begrijpen vergt stilstaan, overpeinzen en verder kijken dan je neus lang is.
Wie op het water wandelt, óver het leven... die heeft meer plezier me dunkt. Van welke kwaliteit, wil ik nu even níet proberen doorgronden.
Wie door het water zwemt, dóór het leven, krijgt te maken met mee- en tegenstroom, kalme en woelige waters. Denkt na over hoe je in het water het best kan zwemmen zonder te verdrinken en als het effe meezit, hoe je af en toe even kan drijven om uit te rusten en te genieten.
Ignorance.... het lijkt me alweer heel aantrekkelijk.
Ik had echt gehoopt nooit meer iets in deze trend te moeten lezen van jou. Helaas, die hoop blijkt ijdel.
BeantwoordenVerwijderenGeen idee waar een mens de drang tot automutilatie vandaan haalt. Leven we met het idee dat we kansen in overvloed krijgen met de overtuiging dat we onze jeugd, ons leven iets onverslijtbaars is ?
Ik heb me voorgenomen, liefste Olijf, je voor een tijdje niet meer te lezen. Niet omdat ik je niet graag lees. En al zeker niet omdat ik je niet graag, als persoon, heb.
Maar de pijn die jij jezelf blijft aan doen is voor mij onverstaanbaar. Het roept woede en onmacht op. Twee dingen dat ik niet kan of wil associëren met jou. Ook vanuit mijn zichtpunt is ignorance bliss.
Love and kisses
Haveel.