Of misschien was de juffrouw hier al langer maar werd ik me van haar aanwezigheid pas bewust dankzij een reactie.
Hoe lang of in welke hoedaningheid: ik stel me er geen vragen bij.
Wél blij dat de juffrouw iets achterliet, want ik ging ook eens piepen bij hààr en stootte daardoor op een dingetje dat me de laatste maanden was ontglipt.
Had het er ooit zelf over gehad: dagelijks dankbaar zijn om iets. IETS, het maakt niet uit wat het is, maar IETS.
Ogen en oren open houden, om je heen kijken of gewoon stomweg blij zijn om een kleinigheid en je er bewust van zijn dat dat best iets is om gewoon effe een dankuutje te zeggen.
Intussen was ik heel dat gebedank vergeten of het kon me niet meer schelen om er wat mee te doen. Misschien zal ik dat nóg wel eens vergeten. Ben geen krak in vasthoudendheid.
Maar goed, dankzij Fielosophie zit het nu weer even in mijn bovenste schuif.
God's wegen zijn ondoorgrondelijk... ahum.
Dus dankuutjes.
En meteen wat achterstand in halen.
Twee voor gisteren.
- Een nieuw gezicht zorgde ervoor dat ik een hele dag NIET in m'n kot zat te nixen. Beter nog, het werd een aangename dag in de Gentse Binnenstad met sneeuw en paptoestanden, veel gepraat en natte voeten.
- Ik kwam op Fielosophie's blog terecht waardoor ik nu weer weet waar ik vroeger aan begonnen was.
- Eentje omdat de kortste dag van het jaar alweer achter me ligt.... yeeeeey!!!!!
- En eentje omdat ik vannacht rustig geslapen heb. Een uurtje te vroeg wakker neem ik er graag bij als restant van weken onrust. Rome werd ook niet in één dag gebouwd.
Thank you berry berry much :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten