Het sneeuwt buiten vandaag.
Ik hou van sneeuw, zielsveel.
Alle ongemakken die het met zich meebrengt... kan me niet schelen, ik hou van sneeuw.
Gelukkig fotoapparasie bij in de auto, dus een fotoo-tje moet eraf kunnen tijdens de pauze.
Omdat je met sneeuw in België nooit weet hoe lang hij blijft liggen.
Je moet er snel bij zijn, het snel appreciëren en dan - wie weet? - nog jarenlang nadien vertellen over "Weet je nog? In 2009? Dik-ke pak-ken!"...
Zucht...
Ik ben aan het werk vandaag, dus veel fotograferen komt er niet bij kijken. Veel nice scenery is hier ook niet.
Wel het stoeltje waarin ik me in de zomer graag in het zonnetje nestel bij wijze van middagpauze met een boekje in de hand en een kopje koffie in de andere.
Stoeltje is nu wit en totaal misplaatst.
Met een steeds dikker wordend laagje koud erop.
zucht...
Ik wil graag gewoon heel blij zijn met al dat wit hoor... gewoon blij zijn is Olijf's gewone doen.
Vind het rot wanneer ik vaststel dat blij er niet meer bij is.
Het is geen wit wat ik zie... het is gewoon koud.
En DAT potverdorie vind ik spijtig!!!!
Olijf moet terugkomen!
Blij en onverschrokken!
Met een eigen mening over ditjes en datjes en geen angst om het te verkondigen.
Met een lach en een schouderklopje links en rechts.
Dat stukje vod dat ik nu ben... 'k heb er een hekel aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten