op één na kortste dag

Da's de tweede keer in m'n leven dat ik zo uitkijk naar het einde van de korter wordende dagen.
Morgen hebben we de laatste.
Vanaf overmorgen kunnen we ons weer verheugen op "verbetering"... om het zo stom uit te drukken.

Vandaag sneeuwde het lang.
Van 's nachts (begin niet meegemaakt) tot ergens rond tweeën deze namiddag.
Olijf trok erop uit.
Een wandeling naar m'n ouders, om er even uit te zijn. Langs de binnenwegjes, langs de Schelde.
Kijken naar de sneeuw, hoofd legen, verbaasd zijn over moedige fietsers...

Ik doe er zo'n twee uur over, door de diepe sneeuw en regelmatig stoppend voor een foto.
Laat me nadien wel met de auto terug brengen. Jeans is half doorweekt, voeten ijsklompjes.
En de hoofdbaan ligt er intussen beter berijdbaar bij, dus het kan.

Thuisgekomen fotootjes bekijken, chatje, blogje, bed.

Lichtpunt: zusje belde me voor kerstavond. Fijn.

op laatste foto staat ouderlijk huis. Welk huis het precies is, zeg ik niet (privacy niewaar). Realiseerde me dat het al jaaaaren geleden is dat iemand de buurt nog eens fotografeerde...