dinsdag 22 december 2009

nog meer mercikes

'k Ben er al een tijdje mee bezig... iemand op het werk proberen "houden".
't Is een beetje een ingewikkeld verhaal, maar het komt erop neer dat een tijdelijke medewerkster onlangs van ons te horen moest krijgen dat we haar waarschijnlijk niet gingen mogen aanwerven omdat ze niet voldeed aan één van de voorwaarden, opgelegd door de vdab.

Toen ikzelf het vernam, leek het alsof de vloer onder m'n voeten openreet en me ging verzwelgen. Ik was er kapot van. EN we moesten het nog aan de juffrouw vertellen....

MAAR ik gaf niet op.
Begon iedereen aan te schrijven waarvan ik maar kon bedenken dat ze een invloed zouden kunnen uitoefenen.
Het nieuws bleef slecht.
Het zou er niet in zitten, die aanwerving.

Toch...
één van die mensen zocht zelf óók verder. Hij begon te graven, naast en samen met mij. Hij zelfs met veel meer macht en invloed dan ik...
De ene dag was het nieuws nog slecht. Toen kwam er een lichtpuntje, maar met grote MAARs.
Beter om geen hoop te koesteren.
Iedere dag kreeg ik wat extra info en iedere dag een klein beetje meer hoop.
Halfweg vorige week begon het er beter uit te zien, maar nog steeds met huizenhoge vraagtekens.
Olijf pakte de foon ter hand en zou die vraagtekens eens onderzoeken.

...
Bleek dat DE voorwaarde, dat ene euvel waar we ab-so-luut zéker NIET over zouden geraken.... helemaal geen wettelijke voorwaarde was (!)
De deur stond weer op een kier, een hele grote zelfs.

Maar Olijf neemt daar geen genoegen mee. Ik wil zo'n dingen op papier zien. Ik wil bevestiging na bevestiging vooraleer ik iemand "gelukkig" maak.

Nu....
die bevestiging zwart op wit heb ik nog niet. Dat kan pas als aan een laatste voorwaarde voldaan is,... en dat kunnen we binnenkort in orde brengen, met de bereidwillige medewerking van ocmw.
Ik achtervolgde mevrouw vdab vandaag nog maar eens aan de telefoon, op zoek naar die bevestiging.
Ik mag "zo goed als zeker" op m'n twee oren slapen, zei ze...
We hebben alles wat we moeten hebben en als ik de papierwinkel naar haar persoonlijk verstuur, komt haar goedkeurende handtekening met stellige zekerheid op het broodnodige document.

Ben naar werkneemster gestapt vandaag. Heb haar het goede nieuws gebracht mét de boodschap dat ik pas vast zal slapen wanneer ik de stempel en handtekening van goedkeuring in m'n handen heb.
Ze weet dat niets in kannen en kruiken is vóór we ons papiertje gekregen hebben... maar ze was gelukkig.

En omdat zij gelukkig was, was ik dat ook even :)


In de late namiddag kwam andere werkneemster even langs. De dame die eind dit jaar de facto met pensioen gaat maar wegens opgespaarde vakantiedagen sinds afgelopen donderdag niet meer bij ons werkt.
De dame die door eerder vernoemde werkneemster zou worden vervangen.

De dame gaat met pensioen, ze heeft dus de gezegend leeftijd van 65.
Dame in kwestie is ook tot over haar oren verliefd!
Ik wist al dat er iets zat te broeien, maar vandaag kwam ze dartel als een tiener vertellen dat haar date gisteravond gewéldig was geweest. Dat ze zich niet kon herinneren zich ooit zo lekker te hebben gevoeld bij een man...
De gelukzaligheid straalde van haar af.
En omdat zij gelukkig was, was ik dat ook even.

Vandaag ben ik dus dankbaar, niet zozeer omdat ik even gelukkig was... maar omdat twee andere vrouwen dat zeer zeker (en langduriger) waren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten