2a Estate 2011: Mal di mare....

 Dinsdag 27 september

Olijf is van dienst. Als scheepsmaatje/gezelschapsdame/algemeen slaafje?
De functie heeft geen naam... wèrkelijk... die heeft geen naam.
Ik werd uitgenodigd om samen met meneer G uit te varen voor een "wat ouder" paar. Om halfacht in de ochtend moet ik klaar staan voor voorbereidende boodschappen en klaarmaken van de boot.
Meneer G meent blijkbaar dat het bootuitje (boot-uitje dus) eerder deze zomer voor voldoende "ervaring" (ahum) had gezorgd om Olijf zonder al te veel schaamte mee aan dek te nemen. Om te helpen indien nodig, of gewoon om gezellig te doen met de gasten.
Hoewel.... ik blijf me afvragen hoe gezellig je kan doen met wildvreemden als je de taal wel goed maar niet meesterlijk machtig bent.

Ik ben daar een beetje raar in, denk ik. In smalltalk verkopen. Ditjes en datjes. Koetjes en kalfjes.
Vooral in vreemde talen.
Raar, zeg/denk ik... maar misschien ook helemaal niet. De gedachte wortelt in onzekerheid, zeer waarschijnlijk. Maak u klaar voor een streepje analyse :)

Op feestjes en bijeenkomsten allerhande heb ik het altijd al moeilijk gevonden om koetjes en kalfjes boven te halen, ik geef dat grif toe. Het valt me éxtra moeilijk als ik zulks moet doen met wildvreemden.... in welk geval koetjes en kalfjes (én het weer natuurlijk) de beste - wegens bijna enige - aan te snijden onderwerpen zijn. Sommige mensen zijn daar meesters in en Olijf heeft daar zeer grote bewondering voor.
Een gesprek gaande houden, zelfs wanneer er au fond - in de grond dus - nix wezenlijks gezegd wordt.
Het heeft een sociale functie... waar ik dus nix van begrijp. Om die op te bouwen. Of te onderhouden.

Met bekenden lopen de conversaties heel wat vlotter. Aanknopingspunten zoals "hoe is het met het nieuwe liefje", "hoe doen de kids het op school" of "is de verhuizing goed verlopen" en alle daaruitvolgende bijvragen zijn meer m'n ding. Alles wat ik daarvoor hoef te doen, is details onthouden over vrienden/familieleden/kennissen. Details die later kunnen aangewend worden voor de start van een nieuw gesprek. Details die hopelijk ook aantonen dat hij/zij en zijn/haar leven me ook wèrkelijk interesseren. ... Enzo...
DAT vind ik makkelijk. Het over feiten hebben. En gevoelens ook... Olijf is en blijft een vrouw. Wij praten over gevoelens. En over wat de andere moet gevoeld of gedacht hebben toen hij/zij deze of gene handeling ondernam. En hoe wij ons daar naderhand over voelden... enzovoort enzoverder...
U, vrouwelijke medelezer, herkent het wel.
En U, mannelijke medelezer, herkent het ook, zij het misschien met een paar (licht?) sarcastische bijbedenkingen :)

Af en toe een (hopelijk) grappige kwinkslag/ondertoon/wending tussendoor vindt Olijf ook nog fijn. Zeer fijn zelfs. Te ondergaan of zelf te initiëren. Maar bon, wat spelen met woordjes, gevoelentjes en alle combinaties daartussenin.
In het Vlaams. Dat gààt.

In andere talen verstà ik die dingen, vind ze meestal biezonder grappig en kan dan ook mateloos genieten van de taaleigen woordspelingen. Maar deelnemen.... helaas. Beperkt.
Koetjes en kalfjes idem dito. Beperkt.

Hetgeen me terugbrengt naar een boot met twee wildvreemden op.
Meneer-en-Mevrouw-35-jaar-getrouwd en hopeloos overdressed omdat dochterlief hen tot het moment van aankomst niet had gezegd welke de verrassing was. Allebei in zondagse tenue. Zij met een deux pièce-ke en hoge hakken, hij met keurig gestreken broek & hemd, bijpassend vestje en sokken in de gepoetste zondagsschoenen.
Ik vind het bizar dat je als dochter geen hint geeft naar de gepaste "uitrusting" voor een dag als deze. Een boot op zee vereist toch een zekere dresscode? Niet? Het gaat hier niet om de gekende chichi Docksides of dergelijke. Gewoon een gemakkelijke schoen en een winddichte jas... zùkke dingen :)

Gelukkig oogt mevrouw ondanks haar ongepaste kledij zeer optimistisch. Ze heeft er duidelijk zin in, wind of geen wind. En er is wat wind. En wolken. Grijze donkere wolken...
Meneer heeft een minder geruststellende uitdrukking. Ik zou zweren dat ik hem al lichtgroen zie wegtrekken terwijl hij voet op het passerelletje zet...



DIT is de boot die u zoekt :)
Kom binnen in Il Portolano, wandel recht naar beneden, eerste rechts, eerste links, eerste links



Het weer is nog even afwachten...

wachten en kijken. Komen de wolken hierheen of niet?

Slecht weer heeft neiging om aan land te blijven.
Wij gaan op zee... no problemo dus :)

Eens van wal, stel ik vast dat meneer G best wel goed is in chiacchiere (de koetjes en kalfjes). Ook in het geruststellen van z'n cliënteel. Hier en daar doet ook Olijf een poging om bij te springen, praktisch en verbaal.
Het praktische lukt. Het verbale ... hàlf. Ik blijf me niet 100% op m'n gemak voelen in zo'n situaties, hoe graag ik dat ook zou willen. Ik zei het al: onzekerheid. Zolang ik de taal(kundige situatie) niet voldoende meester ben, blijf ik een sociaal kalf. Ach ja :)
Het schijnt meneer en mevrouw niet op te vallen want we blijven leuk aan de praat.
Tot meneer toch stilaan om een emmertje vraagt.... en z'n innerlijk blootlegt.

Veel vroeger dan voorzien keren we terug. Trop is teveel. Meneer kàn niet meer. Zelfs het zacht geklots van golven in de luwte, eens voor anker aan l'Isola di Sant'Andrea,  kan z'n oversture maag niet meer tot bedaren brengen.

Ik vind het un vero peccato. Niet voor ons. Voor hèm. En z'n vrouw, ocharme... die alles zo geweldig leuk vond. De sukkel voelde zich driemaal slecht. Eén keer om puur fysieke redenen. Eén keer omdat hij de huwelijksverjaardag van z'n echtgenote om zeep had geholpen. En één keer omdat hij had moeten ... u-weet-wel... in ons bijzijn.

Behalve een paar troostende woorden zeg ik nix. Het lag niet aan hem, vind ik... maar aan z'n dochter. Een verrassingsbootreis schenken aan je zee-gevoelige vader.... tsk tsk tsk :) Die gedachte hou ik wijselijk voor mezelf.

Eens meneer en mevrouw terug vaste grond onder de voeten voelen, vraagt meneer G of ik ergens heen moet. Dat moet ik niet.
Gewoon terug op zee dan? kijkt hij....
Ooooh yes. Gewoon terug op zee.

Meneer G aan "il timone". Soms is het hoofd eraf kappen het eenvoudigste.
Olijf heeft geen zin in disputen over herkenbaarheid :)
(en voor de rest ben ik niet echt wreed van ingesteldheid, wees gerust :))

'k hield van het zachte licht in afwachting van onweer-geen onweer?

aan stuurboord: dreigende lucht

aan bakboord: alles helder

moeilijk te zien, maar meer dan een uur lang deed een regenboog z'n best om volledig rond te komen :)

ziet u dat lijntje door de foto lopen?
Vislijntje :)
Vis (hieronder) heeft het geweten....of net niet...

Voor de liefhebber: alletterato, een kleine tonijnachtige (Euthynnus alletteratus)
Ook voor Olijf een nieuwe naam

Wat ben ik een pietzak :)

Er wordt een visje gevangen. Eentje dat ik niet meeneem naar huis. Vandaag niet.

Mijn eerste volledige dag eindigt met een broodje tomaat-olijfolie-grof zeezout. Méér dan dit wil ik niet. Het lekkerste broodje ter wereld.

Olijf, een broodje tomaat en TG1 op teevee.

En daarna .... wat digitaal schrijfwerk. Eindelijk digitaal bloggen op reis :)

E anche oggi sono contenta :)