Net wanneer je denkt...

.. dat je eens een dag ècht nix hebt om over te schrijven, doet het wereldwijdeweb zijn werk.

Een probleem waarvan ik vaak gedacht heb dat het ingebeeld was. Iets wat misschien in mijn hoofd bestond maar niet noodzakelijk in dat van anderen. En dat mijn waanbeeld projectiegewijs dan bewaarheid werd omdat ik "schuld" uitstraalde terwijl ik er geen hàd....

Verduidelijking.
Olijf heeft zich vaak "bekeken" en "gemeden" gevoeld omwille van haar single-status in een (duik)vereniging van hoofdzakelijk (getrouwde) mannen.
Niet dat er geen vriendschappen konden gesloten worden... dat kon wèl. Maar om achterklap te vermijden en omdat sommige blikken van respectievelijke dames me soms lichtjes misvielen, besloot ik vriendschappen nooit te diep uit te werken.
Dom misschien, maar wel veilig.

En zelfs dan nòg. Helemaal veilig sta je nooit als het getrouwdevrouwennetwerk (te) goed draait. Een glimlach teveel, een schouderklopje te vaak en je hebt het weer gedààn.
Vreemd en spijtig, maar een (willens nillens) verstokte vrijgezel leert met zùkke verschijnselen leven.

Eén keer in het verleden is Olijf in de fout gegaan. Iets "gehad" met een gebonden man (neen, NIET in de duikclub). Foute boel en niet voor herhaling vatbaar. Nooit meer. No way!

Dat weet u nu dan dus. Voor de duide- en eerlijkheid.

Een andere keer en meer dan eens heb ik gevochten voor een ex, steeds dezelfde. Die zelf niet wist wat hij wou. Maar wèl bleef aangeven hoe slecht hij het bij de Na-Olijf-Vrouw had. En soms terug wou en soms niet. Toen vocht ik. Oòk fout. En ook dit: absoluut niet voor herhaling vatbaar.

Een mens léért wat in z'n leven....

Maar wat vandaag gebeurde, was nieuw.
Olijf gedraagt zich voorbeeldig, al zeg ik het zelf. Nix geen mannen en al zeker nix geen gebonden mannen. Mocht een hint wat doen vermoeden, dan haak ik sowieso af.

Een vriendschap die jaren geleden ontstond, mondde in de voorbije jaren enkele keren uit in een afspraakje. Een koffie, een pint en ook eens een etentje. Aan het ràzende gemiddelde van 1 keer per jaar... overdréven vaak, ik wéét het...
Maar dat de afspraak met Olijf was, mocht niet geweten zijn. Mij lag dat niet meteen, maar ik had nix te verbergen, verlangde nix meer dan het praatje bij de koffie en gedroeg me - ik geloof dat ècht - vlekkeloos voorbeeldig.
Enkele keren vroeg ik zelfs waaròm dat niet mocht geweten zijn, maar het antwoord was nooit erg duidelijk.

Olijf .... wil véél zijn, maar niet andermans geweten. En ook niet de donderende stem uit de hemel die met verwijtende vinger orakelt "gij zult niet zondigen". Ieder volwassen mens moet z'n eigen verantwoordelijkheden nemen, zelfs al IS dat praatje bij de koffie volledig bovenwater....

Wat vandaag uitmondde in een FB-mail van "de andere helft".
Waarom dat afspraakje niet mocht geweten zijn en waarom ik me voordeed als [verzonnen personage].

Ik begrijp dat het uitkomen van een onwaarheid pijn doet. En dat een mens zich bedreigd voelt. Maar de waarheid is dat die vraag niet aan mij moest gesteld worden.
Olijf dééd zich niet voor als iemand anders. Als ik een fictief personage was, dan had IK dat niet verzonnen. Dus kon ik geen beter antwoord verzinnen dan dat mevrouw die vraag aan iemand anders moest stellen, ze van mij helemaal nix te vrezen had en zich wat mij betrof helemaal geen zorgen hoefde te maken.
Oh ja... en dat dat m'n eerste en enige antwoord zou zijn.

Dat laatste is een vorm van zelfbehoud.
Alweer het resultaat van leren. Want eens je begint te polemiseren, blijf je bezig en is je gemoedsrust door jouw en andermans toedoen helemaal zoek. Daar heb ik geen zin meer in.
Olijf's geweten is 100% zuiver.

In een gebaar van (waarschijnlijk begrijpelijke) onmacht, ontving ik kort nadien nog een welgemeende Fuck You.
Waar ik niet meer op reageerde. Dat lijkt me best.

En DIT komt hier omdat DIT niet via sms of andere kanalen wordt doorgezonden.... (alweer het resultaat van oud vallen en opstaan).

Waarna ik me zal wijden aan het nakijken van onbetaalde facturen, want ook dat moet gebeuren.

Geen namen en geen plaatsen. Geen schandpaal want er zijn - heus wel - dingen die ik begrijp.
Maar Olijf is een schrijf-het-eens-van-je-af-mens. Met blogposts tot gevolg want dat is m'n enige praatkanaal.

Laatste schakel in dit leerproces? Leren om geen genoegen te nemen met verborgen afspraken, hoe onschuldig ze ook mogen wezen? The jury's still out on that one.

Och ja, ik zou het bijna vergeten.
Vanmiddag kreeg ik van 2000 km hiervandaan een sms-berichtje. Gewoon om te laten weten dat de pc binnen was voor onderhoud en dat dat de reden was waarom ik enkele dagen geen online activiteit zou merken.
Ik vind dat attent.
En dan glimlach ik weer.

Ziezo, roosje erop en het pijntje is over :)


Toevoeging met vertraging:
graag géén reacties hierop. Was gewoon een geval van wegschrijven. Geen schuldvraag aan wiens adres dan ook...