... dovessi decidermi di scrivere in Italiano? Ci riuscirei?
È discutibile....
La voglia c'è. Le parole, per lo meno in Fiammingo, pure.
Ma la conoscenza manca.
E - purtroppo - pare che mancherà per sempre.
Crescere con due genitori di origini diversi può essere... no... È... un dono meraviglioso.
Passare l'infanzia e l'adolescenza sentendo due lingue in casa: anche quello, senza dubbio un dono senza paragone.
Ma rimane, sempre e comunque, la mancanza dell'insegnamento formale. Quel metodo preciso di coniugazioni, grammatica e letteratura. Quello che ora - a me - servirebbe per dire ciò che voglio, nel modo più eloquente possibile.
E va bene.... la scelta è ristretta. Alla mia "bella" età, non credo che imparerò ancora abbastanza per cambiare le abitudini, dimenticare gli errori e trovare le nuove sfumature.
È quello che è.
È esattamente quello che è......
(un pò mi dispiace)
Een andere blog beginnen in 't Italiaans en hier gewoon verder gaan in 't Vlaams....?
BeantwoordenVerwijderenJe bent welsprekender dan je denkt, xxx
BeantwoordenVerwijderenBij deze is het bewezen dat je wel degelijk goed kan schrijven in het Italiaans. Je zou echt niet zeggen dat je het nooit op school geleerd hebt. Veel mensen die tweetalig opgevoed zijn, schrijven namelijk minstens een van beide talen niet goed. Niets daarvan bij jou.
BeantwoordenVerwijderen@Nadia: geen nood... het blijft hier wat het is. Vloms in al z'n vormen
BeantwoordenVerwijderen@Ils en Lies, dank dank dank maar ik vrees een beetje dat (noodgedwongen) ik bij m'n standpunt zal moeten blijven. Eén (allez, vijf) zinnen schrijven gààt. En dan stopt het :)
Niet erg hoor. Gewoon es een keer m'n frustratie omgezet in een poging tot...
:)
Ook mensen die later in hun leven verkassen vragen zich soms soortgelijke zaken af, maar tellen ook, net als jij, hun zegeningen en bovenal die van de twee landen. (Ook leesbaar voor Nederlandstalige lezers :)
BeantwoordenVerwijderenhttp://italiamagia.com/2011/10/thuis-in-de-amiata-en-in-vlaanderen/