zin om te schrijven.
Nu al weten dat m'n weekend na een drukke werkweek (zaterdag is opendeurdag, da's altijd zwoegen in de aanloop ernaartoe) zo goed als onbestaande gaat zijn.
Zondag = mamadag. Niet altijd even gemakkelijk. Met een beetje geluk een rustige dag maar ècht ontspannend is dat niet. Geloof me, ik wou dat ik iets anders kon zeggen.
Maandag wordt administratiedag. Voor en met mama. Als iedereen akkoord is. En alle admindiensten open en bereikbaar.
En dinsdag gewóón opnieuw aan de slag.
Heel eerlijk.... Het zint me niet dat het als vanzelfsprekend wordt beschouwd dat het weekend van één persoon integraal wordt opgesoupeerd aan anderen. Zelfs al ìs die andere je bloedeigen moeder.
Maar vanavond had ik geen zin in woorden. Dus zette ik me recht, nam het papierwerk dat me aanbelangde en ging naar huis.
In m'n hoofd draai ik het 1000 keer om en om.
Of ik egoïst ben of niet. Waarschijnlijk wel. Waarschijnlijk niet.
Ik kom er niet uit.
En in de grond doet het er niet toe.
Wat moet gebeuren, moet gebeuren en daarmee uit.
Effe alle andere plannen opzij zetten en door de bittere pil heen bijten. Er zit toch niet veel anders op...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten