Woensdag = marktdag. Altijd al geweest. Gallipoli. Grote markt, echt wel grote markt.
In m'n carrière van marktganger in den vremde (in België doe ik weinig moeite om naar een markt te gaan.... spijtig eigenlijk), heb ik de mercato van Gallipoli 2 of 3 keer weten verhuizen. Da's gemiddeld eens in de 15 jaren....
Deze zomer had ik de nieuwe marktplaats al gevonden. Het was weer wennen.
Nadat je door jaren ervaring hebt geleerd waar de beste schoenenkramen zijn of welke straat je in moet om de lekkerste olijven te vinden.... wordt het hele concept door elkaar gegooid. Geen straten meer. Nu staat alles op een vierkant plein.
Wat op het eerste zicht handiger zou moeten lijken - zo'n Romeins getint dambordpatroon - .... een onoplettend shopper als Olijf is al snel het Noorden kwijt.
Gelukkig zal nichtje O me bijstaan in de lijdensweg :)
Maar eerst: naar de kapster!
Met de Vespa.
Dan Markt
en dan....????? Geen plannen. Héérlijk :)
 |
| 7u36: Olijf is al wakker, aangekleed en blogt op bed :) |
 |
| Op weg naar... na 45 jaar eindelijk het wegkapelletje van dichtbij bekeken |
 |
| hier ter plaatse verongelukt? Geen idee. Vroeger druk kruispunt, nu zo goed als verlaten baan |
 |
| Olijf promoveert van fotograferend autorijder tot fotograferend vesparijder. Sowieso hogere moeilijkheidsfactor... Aandacht voor het truitje om 8u37 in de ochtend |
 |
| nix speciaals. Dit betekent enkel iets voor Olijf :) |
Olijf rijdt met de vespa naar Sannicola. Nichtje O doet hetzelfde, maar met de wagen.
In Sannicola stapt Olijf in de wagen en rijden we samen naar de kapster. O heeft nix xpeciaals te doen, dus komt gewoon méé naar de kapster. Fijn :)
40 minuten en 18 € later (ik vrààg u, waar vind je dàt nog???) rijden we samen verder naar de markt in Gallipoli, alwaar nichtje O het navigatiegewijs overneemt. Nadat Olijf het stuur heeft overgenomen om de wagen te parkeren. Nichtje O is daar niet zo goed in :)
Olijf weet wat ze wil op de markt. De eerste twee dagen waren aan de frisse kant. Een beetje winterachtige kledij zou niet ongepast zijn. Kledij die lekker hier mag blijven. Voor volgende keren. Voor de toekomst.
Ik bereid me voor op m'n plan om m'n verblijf hier permanenter te maken. En doe wat vrouwen het best kunnen in zo'n geval: shoppen.
Nodig: enkele truitjes, enkele jeans, gesloten schoenen, gemakkelijke casual wear thuisbroek, een paar kleurtjes nagellak, toiletgerief, haarborstels.... allemaal spullen die NIET terug meegaan naar België. M'n kleerkast aan zee moet worden aangevuld :)
Niet alles wordt gevonden. En zelfs doorwinterde shopster O raakt na een tijd de kluts kwijt. Ook zij weet niet meer waar we al gepasseerd zijn en waar niet. Maar dat geeft niet.... het is bijna middag en we hebben dorst. Het is verdòmde heet geworden op deze 28ste september.
De reden waarom we beiden met eigen vervoer naar Sannicola kwamen, vervalt. O zou bij haar ouders gaan pranzare maar dat heeft ze inmiddels blijkbaar afgezegd. Een aperitiefje onder vrouwen lijkt dan ook een zéér geschikt idee. Zij weet een goeie bar op de corso.
Il corso is nòg zo'n fantastisch begrip. Het is niet meer of minder dan de straat of de avenue.
Een nààm erbij hoeft niet, zolang je maar weet over welke corso de andere het heeft. In welke stad met andere woorden. Iedere stad/gemeente heeft maar één corso. Waar je afspreekt. Waar je elkaar terugvindt. Ter hoogte van één of andere bar, fontein of standbeeld. Om daarna te doen wat "moet" gedaan worden: wild uitgaan of gezellig samenzijn....
I love it.
O trost Olijf dus mee naar een bar op de corso waar je lekkere hapjes kan nemen bij het apertief. Olijf volgt in blind vertrouwen. Tussendoor lopen we nog enkele winkels binnen. O koopt een paar schoenen met métershoge hakken. Olijf neemt een extra truitje mee. Voor de winter. In Italië. Je weet maar nooit...
En dan... de bar. Martinucci. Ik fotografeer het bord om niet te vergeten.
Olijf gaat voor een Spritz, nichtje O houdt het bij een fruitsap. Beiden met stuzzicchini, hapjes.
Ik denk dat er enkele schaaltjes chips en olijven zullen worden geserveerd maar ben zeer blij verrast met wat wordt aangevoerd. Laat de foto's even voor zichzelf spreken. Tussen haakjes: het drankje mèt hapjes kost maar 2 euro per persoon méér dan het drankje zonder hapjes..... Volge wie volgen kan....
 |
| Ik vind dit pure poëzie.... |
 |
| Enjoy. Knappe nichtje O én enige foto van Olijf in de hele reeks :) |
Meneer G. Die wil weten of namiddag zeilen tot de opties behoort.
Nu.... Olijf heeft inmiddels geleerd dat altijd klaar staan geen goed idee is. Het heeft wat weg van "ik heb geen eigen leven dus ik spring wanneer je me belt".... nooit een gezonde houding.
Deze week maak ik een uitzonderlijke uitzondering. Het weer is - zelfs voor deze streken - abnormaal goed, m'n tijd hier is beperkt én die boot calls (en ja hoor, toegegeven, ook het gezelschap) zijn na m'n weekje hier sowieso niet meer mogelijk.
Een beetje egoïstisch-gawèg aanvaard ik dus ieder aanbod dat me leuk lijkt. Zelfs al is het soms een beetje last minute. Meepikken wat mee te pikken valt. Morgen weet je maar nooit, juist?
Nichtje O kan niet mee ondanks de spontane uitnodiging. Ze heeft een avondje bioskoop in het vooruitschiet en een zeiltocht is nooit op de minuut af te plannen.
Blij met het kapsel, de aankopen en het gewèldig aperitiefuurtje rijdt Olijf - alweer op de rode vespa - terug naar het appartement, pakt haar boeltje bij elkaar en wacht op de chauffeur.
Alweer - dit wordt vervelend blogmateriaal - beleeft Olijf een onvoorstelbare namiddag op zee.
No further comment....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten