Vanavond reed ik naar huis met m'n blog in gedachten. Ik zou er es wat opgooien. Van m'n afgelopen week. Dat nieuwe netboekje van me moest z'n geld opbrengen bij wijze van spreken.
Voor het eerst sinds m'n terugkeer was ik een avond thuis, ik besloot NIET langs m'n zusje te rijden om even gedag te zeggen en stilde m'n wel èrg acute honger met een snelle boterham in plaats van iets warms te bereiden.
Iets warms zou er wel ingegaan zijn met dit trieste natte en koude weer. Maar néén, de blog moest erop, zei ik tegen mezelf.
Tot mails, links en andere online-brol ertussen kwamen. En het laat werd. Te laat om m'n posts na te lezen, geschikte foto's te zoeken en te doen alsof ik wat interessants te vertellen had.
Laat ons wel wezen. M'n vakantieblogs zijn met moeite interessant te noemen. Het gaat om niet veel meer dan persoonlijke herinneringen en halfslachtige overpeinzingen die u met aan zekerheid grenzende waarschijnijkheid niet eens biezonder veel interesseren. Maar goed... u kan zo diagonaal lezen als u wil, dus dat is lekker handig.
Hoe dan ook, de vakantieblog wordt alweer even achteruit geschoven.
Het zal een zeilblog worden. En een visblog. En - hou u vast - een zeeblog :)
Maar dat later.
Vandaag licht ik ondanks het late uur Olijf's onnozele kant nog even toe. Wie al een poosje volgt, weet dat zweverige ontboezemingen mij niet vreemd zijn.
Zoals de kracht van de gedachte, aantrekking enzoverder. Niemand hoeft het met me eens te zijn, het is zelfs op geen enkele manier de bedoeling iemand te overtuigen of zelfs maar licht enthousiast te krijgen. Zolang Olijf maar gelooft..... ofzo :)
Eerder genoemde mails, links en andere online-brol zetten me even aan tot nadenken. Over waar ik mee bezig ben. En het waaróm ervan. En de zin. De zin.
Nu.... de zin ken ik niet. Die toetterniettoe zelfs. Er zijn van die dagen dat Olijf dingen doet om de heel eenvoudige reden dat ze leuk om doen zijn. Zoals iedereen wellicht. Je eet een ijsje omdat je het lekker vindt. Of je rijdt met een snelle motor omdat overdreven hard door bebouwde kommen scheuren je een kik geeft.... los van de toelaatbaarheid ervan. Of je doel. Om ergens te geraken. En daarna hoogstwaarschijnlijk gewoon terug te keren. En te gaan slapen.
Zinloos maar leuk dus.
Het waarom is een héél klein beetje duidelijker. En tegelijk zin- en doelloos.
Omdat ik "dit" - voor zover ik me kan herinneren - m'n hele leven heb willen doen, zij het onderbroken door volwassen tussenpozen (suspended als het ware) van realisme, al dan niet opgedrongen door mezelf of anderen.
Ik stel u teleur, geloof ik.
"Waarom" moet beantwoord worden met gefundeerde redenen, nobele doelen, realistische en hopelijk winstgevende vooruitzichten. Hetgeen hier niet gebeurt... duidelijk....
Omdat ik het WIL. Omdat ik voel dat ik het wil.... euhm... dàt is ongeveer het waarom.
Hetgeen van Olijf, inmiddels 45 en een half goed en wel voorbij, niets méér dan een dromerige tiener maakt... Maar goed, het zij zo...
Vanavond dacht ik aan groeipijnen. Die we allemaal lang of minder lang geleden hebben gevoeld. U kent ze wel: pijnlijke gewrichten die aangeven dat je Groter wordt maar die je slaap verhinderen omdat het ongemakkelijk voelt. Kleren worden snel te klein want jij groeit eruit. Alles verandert. Spannend maar beangstigend tegelijk want je weet nog niet precies waar je heen gaat...
Ik ben er al een poos mee bezig, met uitvissen wàt het precies is wat ik wil.
En eerlijk? Héél precies weet ik dat nog niet.
Wààr ik wil zijn, is inmiddels veel duidelijker geworden. En dit jaar, een paar maanden geleden, heb ik beslist om daar wat aan te doen. Of net niets aan te doen. Tot het komt. Of de tijd "rijp" is. "Juist" als het ware...
Ach wat... het is laat en uitleggen lijkt even moeilijk. Ook dàt zal nog wel komen.
Waar ik wat wil, weet ik. En dat er niets zal geforceerd worden intussen.
Zelfs al is het hier koud, veel te koud :)
I believe I've puzzled you somewhat today. Never mind. I puzzled myself too :)
(Olijfnoot: Nee nee. Niet onder invloed van benevelende middelen. Gewoon moe en vol van)
Suspense..... . . ;-)
BeantwoordenVerwijderenMisschien is dàt het. In Italië zijn dingen gewoon zo omdat ze zo zijn. Tot vervelens aan toe. Hier, in het Noorden, worden we geacht een logische reden te hebben voor ons doen en (na) laten. Ik hou van beide, maar kan niet ontkennen dat ook beide me in de weg kunnen zitten. Nu draven sommige wetenschappers wel erg door door ons te reduceren tot willoze wezens. En voor velen is het een angtaanjagende gedachte. Maar ik ervaar het soms als troost. Dat we maar wat aanklooien dus. En er meestal pas later (voor onszelf, maar vooral voor onze omgeving) een reden bij bedenken. Mijn stokpaardje: als het met het geweten wel snor zit, en je niet al te angstig in elkaar zit, zijn de keuzes die maakt, de enig mogelijke. Ook nalaten. Blijf vooral dat doen wat leuk is, Olijf. Soms is dat een broodje eten om te kunnen bloggen en brollen. Lekker toch?
ik geloof dat je een nagel op de kop hebt geslagen Lehti. Dat dingen laggiù zijn omdat ze zijn.
BeantwoordenVerwijderenEn dat het waarschijnlijk dàt is wat me zo enorm aantrekt. Dingen Zien gebeuren, ze Laten gebeuren en je daaraan aanpassen.
Olijf is véél (lui ook) maar niet bang voor verandering, best wel gewetensvol en vol verlangen om het leven een (beetje een) drastische wending te geven.
Wanneer ik zeg "niets doen", dan bedoel ik niet apathisch wachten tot er een pot goud in m'n schoot valt ... of iets van die strekking. De laatste tijd - eigenlijk sinds ik me realiseerde waar ik heen wilde, zelfs al was dat maar in zeer vage lijnen - merk ik dat de antennes fijn afgestemd zijn op nieuwe opportuniteiten. Soms grote, soms kleine. Soms realistische, soms heel wat minder. Maar er komt vanalles op me af.
En ik doe NIETS zolang het niet goed voelt. Omdat het m'n overtuiging is dat ik zal wéten wat "goed" is. Welke actie de juiste zal zijn.
Laat ons zeggen dat Olijf momenteel in de ideeënverzamelfase zit. Ik heb een mentaal doosje gemaakt, waar alle nieuwe gedachten worden opgeborgen. Wanneer de tijd rijp is, zal ik ze sorteren en er (hopelijk) de goeie uitpikken... om daar wat mee te doen :)
Komt goed, ik twijfel er geen seconde aan.
Aan iedereen die me niet wil zien vertrekken... bekijk het zó. Een vriend(in) in een ver (zonnig) land... is ook een opportuniteit :):):)