910

Dat was het aantal kilometers file op de wegen om 9u vanochtend.
Ik kan het weten, want ik hoorde het op m'n autoradio... en om 9u hoort Olijf al ten kantore te zijn.

Nee nee, geen geklaag, slechts 5 minuten vertraging had ik en geen files.

Het is op momenten als deze dat ik mezelf nog eens eeuwig dankbaar ben dat ik destijds heel koppig vasthield aan de idee van een werkplaats aan "mijn" kant van het water.
Rechteroever had ik al lang voor bekeken gehouden en ook onze schone hoofdstad is me te druk geworden.
Al plaveiden ze de wegen ernaartoe met goud, ik zou nóg nee zeggen.

Geen files voor Olijf dus vanochtend, maar wél stapvoets rijden.

Het te laat komen was overigens ook eigen schuld dikke bult.
Had 's ochtends nog even de blik naar buiten geworpen en stelde "een pelleke sneeuw" vast.
Het vernoemen niet waard.
"Dat was de hier-en-daar--wat-vlokjes-sneeuw waar Frank Deboosere het gisteren over gehad heeft", dacht ik nog. No problemo, met die nieuwe banden op de wagen is dat een stukje gebak!

Ruim een half uur later, na het obligate ochtendritueel en dito koffie, stelde Olijf vast dat het pèlleke veranderd was in een bescheiden dik sneeuwtapijt. En dat de sneeuwruimdiensten (die mijn straat niet kennen) ook elders in de gemeente nog noppes hadden gedaan.
En zodoende: voorzichtig rijden, afstand houden en verder gewoon genieten van de nieuwe sneeuw.

Dat je dan 5 minuten te laat komt.... pfff... so what? De wereld vergaat er niet mee, de meesten begrijpen het wel en... het is zo schoooooooooooooooooooooooooon dat wit.


Vanavond keek ik uit naar de Rueda-les.
Edoch. Oost-Vlaanderen had nog een paar uurtjes sneeuw gekregen in de namiddag en
dat
zag
er
NIET
goed
uit :)

Driekwartier i.p.v. twintig minuutjes naar huis. Snelle rekensom bracht me op minstens uurtje rijden naar Antwerpen mét nodige schrik voor wat ik op weg naar het zóveel "betere" rechteroever zou vinden héén én nadien terug.
Neen dank u, deze keer sla ik over.

niet ver van huis, woensdagochtend

autoweg vanochtend

autoweg vanavond

voorzichtige snelheid van en naar het werk... erg productief :)


Dat betekende alleen maar meer quality time met de familie aan de spaghetti-tafel.
En Oh wat was ik blij dat ik gebleven was.
Petekindje had gisteravond een klein recital-tje gehouden met haar medeleerlingen muziekschool. Olijf had dat gemist wegens gsm plat en dus zusje's bericht veel te laat gelezen.
Geen nood, Zus is vaak gewapend met filmcamera en had één en ander opgenomen.
Het filmpje was kort, maar het was wat het moest zijn: ode aan petekind en haar cornet-kunsten.
Het meisje is 8 jaar oud, kampt met de nodige restricties en is er op vier maand in geslaagd om notenleer niet alleen te verdragen, maar ook vol te houden én te leren. Met daarbovenop intussen twee korte liedjes op haar cornet.
Tussen haakjes, u weze gewaarschuwd: zeg nooit zomaar trompet tegen een cornet.
"Cornet, tante Nanna! Ik speel op de cornet!!!!"

:)

Tante Nanna, en samen met haar andere tantes en grootouders zaten met vochtige ogen naar het filmpje te kijken. U weet hoe dat pleegt te gaan als trots en blijheid zich mengen.

Voor carnaval had nonna voor de twee nichtjes een pruikje gekocht. Ze droegen het graag en lieten zich nog "grager" fotograferen.
De schatjes.
U krijgt de gekuiste versie en u weet waarom.

Glazen kraaltjes zijn "wonderpillen" zegt G tegen E. "Als je ze maar niet inslikt, meisjes!" geeft wijze tante Nanna snel mee :)