Stilzitten

Een geplande Salsa-avond viel in het water...
Mogelijke danspartners lieten zich afschrikken door de warmte en Olijf kon geen chinese vrijwilligers vinden, al had ik ze betààld...

Er alleen op uit trekken was nog niet aan me besteed, volgende keer durf ik misschien wél. Niets forceren, denk ik maar.

Een poos na wat etenstijd had moeten zijn dacht ik aan de Schelde. Op een boogscheut hier vandaan en voldoende rustig om even stil te gaan zitten...

Olijf vond een desolaat uitziende aanlegsteiger en plantte zichzelf neer. Stilte, klotsend water, af en toe een vaartuig en een kinderstem in de verte. Verder een perzikken hemel, stille getuige van de zon die al onder de horizon was verdwenen.

Een tiental minuten had ik voor mezelf tot een andere stille ziel dezelfde steiger opwandelde, misschien bij zichzelf dacht "die ziet er óók eenzaam uit" en een metertje van me af kwam zitten.
Wat dacht u? Gedaan met de stilte.

Op een twintigtal minuutjes kende ik 's mans beknopte levensloop. 18 jaar gehuwd geweest, 12-jarig tennissend zoontje, allerlei schippersstielen achter de rug, speedboot- en waterskiliefhebber, swing-fanaat (schwing sprak hij het uit en hij doelde wel degelijk op een dansstijl).
Hij wilde graag hetzelfde van mij weten. Gehuwd? Kids? Waar ben je vandaan? Wat voor job doe je? enz... enz....

Het liefst werd ik met rust gelaten, maar ik ben beleefd en hij was au fond een beleefde man, dus je antwoordt zonder al te veel details te lossen.

Het was pas toen hij nog een drinkje voorstelde en meteen z'n huisnummer gaf, dat ik het voor bekeken hield. Nog een sterrenbeeldvraagje (voelt u het komen?) en een beleefde handshake later kon ik ontsnappen...
Frankie heette hij (de enige rechtstreekse vraag die ik 'em stelde) en mijn naam vond hij raar... dezelfde als die van z'n ex-vrouw.... stom toeval :)

(Olijf zat achter het rechterbootje... en tóch gevonden worden eh....)


(zo doet Olijf dat, mijmeren. Blote voeten aan het water)