Olijf heeft sinds enkele jaren een tomatenhoekje in de tuin (nu ja.... "tuin" is een groot woord voor het stukje wildernis, maar goed... tuin dus).
Die tomaatjes heb ik te danken aan m'n overbuur Maurice. U kent 'em wel, hij kwam hier al eens ter sprake.
Ieder voorjaar komt Maurice (Mauries zoals hij zélf z'n naam schrijft, overigens) vragen hoeveel plantjes ik dit jaar wens. Tien, zoals vorig jaar? Yep, met tien plantjes kan ik het doen.
De eerste jaren was het even uitproberen. Hij zaaide toen een resem variëteiten van het kleine soort, want ik had hem duideljk gemaakt dat ik een liefhebber ben van kerstomaatjes. Als ze maar zoet zijn.
Hij probeerde langwerpige tomaatjes, gele tomaatjes, wilde er zelfs paarse planten (maar ik hield 'em in bedwang).
Ikzelf probeerde het eerste jaar verschillende hoekjes van de tuin uit, enkel om te ontdekken dat het ene lapje rechtsachter de beste oogst gaf.
Sinds een jaar of drie houden we het op klassieke kerstomaatjes. 10 plantjes in het hoekje rechtsachter, empirische bepaald.
Edoch!
Olijf had de kwalijke gewoonte om op vakantie te gaan precíes op het moment dat de tomaatjes zalig zoet begonnen te worden, Augustus dus. Waardoor de buren en vrienden, die allen vrije toegang kregen tot de plantjes, méér plezier ondervonden van m'n oogst dan ikzelf.
Dit jaar is anders.
Zoals u wel weet, heb ik de vakantie al gehad, was de zomer goed kwa zon en water (tomaattechnisch gezien dan toch....) en geniet ik nu volop van m'n noeste arbeid.
...
"noest"....
Behalve planten en het leggen van een nieuw aangekochte zweetdarm (weet u wat een zweetdarm is?), af en toe dieven en vastbinden van de snelste groeiers, behoeft zo'n plant niet veel aandacht.
En de beloning nu is groot!
Alle dagen eet Olijf haar portie tomaatsnoepjes, want snoepjes zijn het! Zoet, mierenzoet. En de geur wanneer je zo'n dingetje plukt.... zaaaaaalIG!
In een wip beland ik in gedachten weer zo'n 2000 km zuidelijker. Prompt ben ik weer het kleine meisje dat bijna dagelijks met haar Nonno de velden introk, achterop zijn roestige motorino om een emmer vol pomodori te gaan plukken...
voor de goede verstandhouding:
Nonno = opa
motorino = brommer
pomodoro = tomaat (hoewel "pomo" vandaag de dag niet langer wordt gebruikt als woord voor appel, blijkt de ethymologische betekenis, zelfs volgens Wikipedia, te staan voor "gouden appel"... mooi toch?)
Ik heb zelfs nog een foto van die ouwe roestige brommer.... Hij bleek nog te liggen in de kelder van het grootouderlijk huis. Hoewel mijn nonno al jaren niet meer ís, heeft niemand ooit het hart gehad om z'n voertuig (hij leerde nooit auto rijden) weg te gooien.
Hier issie, gelegen naast een paar oude damigiane's. Memories, memories...........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten