It's a thin line..........

between love and hate...
zo gaat "het" liedje toch.
Ik zoek het op (wegens vergeten): The Pretenders.

Dat ter info en verder van generlei belang.

Ik had enkel nodig: "It's a thin line" and here's why.

Wie deze blog min of meer gevolgd heeft, weet dat Olijf een lange weg heeft afgelegd.
Geen nood, ik ga hier niet zielig zitten doen. Wat verteld is, is verteld. Wat gebeurd is, is gebeurd.

Reeds enige tijd geleden was ik ver genoeg gevorderd in m'n (ahem) rijpingsproces om te beseffen dat alles met een reden plaatsvindt.
"Holaaaaa, dà's een heel ander liedje" hoor ik u denken...
"'t Is dààrom dat het rijping heet", antwoord ik u zonder valse bescheidenheid terug.

Vroeg of laat maakt iedereen wel iets mee dat minder fraai is dan fluitende vogeltjes, fladderende vlindertjes en uitbundig stralende zonnetjes.
Zo niet anders voor Olijf.
Zoals zo vaak gezegd, gaat iedereen daar op eigen manier mee om.
Schijnbaar eindeloos treuren, explosief uitgaan om de wereld te vergeten, desnoods wraak nemen op onschuldige zielen... you name it, ieder kiest zijn/haar manier.
U weet welke weg ik koos en u volgde het al dan niet regelmatig op deze blog.

Ik heb het geluk gehad oude en nieuwe vrienden te hebben die er waren indien nodig (en ik hoop van harte daar geen misbruik van te hebben gemaakt). Vaak gebruikte ik deze blog als alternatieve uitlaatklep, om dat vrienden-misbruik te vermijden.
Indien ik ook daar in overdreef, mijn excuses.... zou ik zeggen... maar niemand werd verplícht dit te lezen...

De dunne lijn, waarvan sprake.
De grens tussen bezorgdheid en bemoeizucht... dat is het punt van vandaag.

Heb vaak in het voorbije jaar goed(e) (bedoelde) raad gekregen van wie me aanhoorde en vandaag kan ik niet anders zeggen dan "dank u".
Dat gezegd zijnde, heb ik ook vaak "dank u maar neen dank u" gezegd. Stomweg oprecht verklaard dat Olijf - alle goede raad ten spijt - uiteindelijk toch haar eigen weg zou zoeken, naar beste vermogen en inzicht, met inachtneming van mogelijke risico's op nieuwe valkuilen.

Nogmaals dank u aan wie dit respecteerde.

Hier wordt het moeilijk...

Aan wie meer moeite had om die vrijheid te respecteren in het nemen van eigen beslissingen... graag een virtuele oproep om dit met ingang van vandaag te doen.
Bezorgdheid is mooi, zolang je jezelf niet vereenzelvigt met andermans problemen.
Bezorgdheid kan ook - het spijt me dit te constateren - ongemerkt (?) omslaan in bemoeizucht... een soort van controledrang om de eigen mening op te leggen aan een ander.

Zèlf heb ik - deels door de aard van m'n werk - geleerd om te proberen helpen zonder eigen en andermans grenzen uit het oog te verliezen.
Hoe gewéldig je je eigen raad en inzichten ook vindt... als je gesprekspartner de waarde ervan niet kan of wil inzien.... houdt het daarbij op.
Het is verder zinloos om je daarom ongewaardeerd te voelen. Ieder heeft z'n eigen set normen en handelt daarnaar.

"Het beste voorhebben met iemand" is wat mij betreft geen geldig excuus.
"Het beste" is niet méér of niet minder dan "het beste volgens je eigen overtuigingen"... die niet noodzakelijk die van de ander zijn.

Ziezo, dit was mijn dunne lijn.
Via de blog nog maar eens geuitlaatklepperd en hopelijk duidelijk genoeg uiteengezet.
Indien het niet diende als herkenningspunt, dan was het misschien nog goed voor toevallige passanten die googelden op "thin line" en tot hun stomme verbazing op deze plaats terechtkwamen.

Moraal:
Olijf verlegt graag grenzen maar heeft er enkele die ze net zo graag behoudt...
En ik trek de ___________________ hier.
No need to pretend :)