De Queen is NIET Olijf :)Met dank aan N!
maandag 31 augustus 2009
zondag 30 augustus 2009
voorlaatste dag van augustus
Ik zou vandaag poetsen, opruimen, stofzuigen, ramen wassen, kleerkast uitmesten...
In afwachting van moedige start maakt Olijf een heerlijke zondagse cappuccino en zet de laptop aan.
N online.... "wat doe je vandaag?"
Olijf: poetsen, opruimen, stofzuigen etc........wat doe jij?
N: nog geen idee, maar wat doet I? Dat Ganeshfestival is vandaag ook nog...
We halen I erbij. Zij is nog te vinden voor een repeat van het Ganeshfestival. Ze was er gisteren al geweest en is niet te beroerd om nog eens te gaan.
Om twee uur N ontmaagd... wat Voetgangerstunnel betreft dan. Ze had hem nog nooit gedaan :)
Even na tweeën op de plaats der afspraak, op de Groenplaats onder het Rubensbeeld. Geen I te vinden...
een "Dove stai, cara?" later vinden we haar terug met Randal.
Randal?
Randal is een meneer, van het homoseksuele type en met een gat in z'n hand. Had I "ontdekt" op een bankje en haar op z'n eigen zwierige wijze een glaasje bubbels aangeboden.
"Kom erbij zitten dames, óók een coupje?"
Hups, Randal verdwijnt, haalt er een tweede fles Cava bij en een paar extra glaasjes.
De dames drinken mee.
Even later maakt I haar exit, richting comedy-festival, terwijl N en Olijf nog een tijdje verbaasd (verdwaasd?) naar Randal luisteren. Hij (en vriend Wim) kopen een derde fles Cava.
De Groenplaats werd voor de gelegenheid "aangekleed" met grasmatten. Echt gras.
Randal, stadsmus die hij is, vindt het stinken. Olijf, van den boerenbuiten, vindt het lekker ruiken... een kwestie van perceptie...
Wanneer Randal (stevig boven z'n theewater) en Olijf (net op het randje van een beetje boven haar theewater) Dancing Queen van Abba horen, is er geen houden meer aan.
Voor het gezeten en staande publiek geven we een halfslachtige poging tot queer/straight dansen ten beste.
N fotografeert.
Olijf fotografeert nix noppes vandaag want ze heeft wél twee sets reservebatterijen bij maar vergat thuis doodleuk haar geheugenkaart terug in het foto-apparasie te steken....
Na Dancing Queen (x2 !!!) is het tijd om I te gaan zoeken.
Die zit nog steeds lekker comedy te luisteren in gezelschap dat haar aanstaat.
N en Olijf zoeken wat te eten: tapas op de Grote Markt.
Nogmaals een bezoek aan I later (ze wacht op haar frietjes) trekken we nog even richting kaaien, alwaar de restanten van het Ganeshfestival onder het geluid van een rustig Indisch klinkend deuntje zijn blijven hangen.
Geen Ganesh gezien vandaag.
Wel gekke mensen ontmoet, ervan genoten, er zelfs mee gedanst en dan weer stil naar huis gereden.
Olijf hoopte op een gezellig afsluitertje vanavond, maar.... zoals te verwachten was.... ging dat niet door.
Olijf wil nog afronden met een avondje salsa maar durft niet alleen richting danstent te trekken... spijtig...
Swat.
Antwerpen was mooi en dàt kunnen ze me niet meer afnemen. Nah.
Foto's niet voorhanden wegens SD-kaart thuis. Ik reken op de dames :)
In afwachting van moedige start maakt Olijf een heerlijke zondagse cappuccino en zet de laptop aan.
N online.... "wat doe je vandaag?"
Olijf: poetsen, opruimen, stofzuigen etc........wat doe jij?
N: nog geen idee, maar wat doet I? Dat Ganeshfestival is vandaag ook nog...
We halen I erbij. Zij is nog te vinden voor een repeat van het Ganeshfestival. Ze was er gisteren al geweest en is niet te beroerd om nog eens te gaan.
Om twee uur N ontmaagd... wat Voetgangerstunnel betreft dan. Ze had hem nog nooit gedaan :)
Even na tweeën op de plaats der afspraak, op de Groenplaats onder het Rubensbeeld. Geen I te vinden...
een "Dove stai, cara?" later vinden we haar terug met Randal.
Randal?
Randal is een meneer, van het homoseksuele type en met een gat in z'n hand. Had I "ontdekt" op een bankje en haar op z'n eigen zwierige wijze een glaasje bubbels aangeboden.
"Kom erbij zitten dames, óók een coupje?"
Hups, Randal verdwijnt, haalt er een tweede fles Cava bij en een paar extra glaasjes.
De dames drinken mee.
Even later maakt I haar exit, richting comedy-festival, terwijl N en Olijf nog een tijdje verbaasd (verdwaasd?) naar Randal luisteren. Hij (en vriend Wim) kopen een derde fles Cava.
De Groenplaats werd voor de gelegenheid "aangekleed" met grasmatten. Echt gras.
Randal, stadsmus die hij is, vindt het stinken. Olijf, van den boerenbuiten, vindt het lekker ruiken... een kwestie van perceptie...
Wanneer Randal (stevig boven z'n theewater) en Olijf (net op het randje van een beetje boven haar theewater) Dancing Queen van Abba horen, is er geen houden meer aan.
Voor het gezeten en staande publiek geven we een halfslachtige poging tot queer/straight dansen ten beste.
N fotografeert.
Olijf fotografeert nix noppes vandaag want ze heeft wél twee sets reservebatterijen bij maar vergat thuis doodleuk haar geheugenkaart terug in het foto-apparasie te steken....
Na Dancing Queen (x2 !!!) is het tijd om I te gaan zoeken.
Die zit nog steeds lekker comedy te luisteren in gezelschap dat haar aanstaat.
N en Olijf zoeken wat te eten: tapas op de Grote Markt.
Nogmaals een bezoek aan I later (ze wacht op haar frietjes) trekken we nog even richting kaaien, alwaar de restanten van het Ganeshfestival onder het geluid van een rustig Indisch klinkend deuntje zijn blijven hangen.
Geen Ganesh gezien vandaag.
Wel gekke mensen ontmoet, ervan genoten, er zelfs mee gedanst en dan weer stil naar huis gereden.
Olijf hoopte op een gezellig afsluitertje vanavond, maar.... zoals te verwachten was.... ging dat niet door.
Olijf wil nog afronden met een avondje salsa maar durft niet alleen richting danstent te trekken... spijtig...
Swat.
Antwerpen was mooi en dàt kunnen ze me niet meer afnemen. Nah.
Foto's niet voorhanden wegens SD-kaart thuis. Ik reken op de dames :)
zaterdag 29 augustus 2009
Zondigen
Het vorige bericht was nog geen uur oud of Olijf's munt viel.
De Tolteken. Ik heb gezondigd :)
In verband met het vreemde vriendschapsverzoek...
Was ik onberispelijk in m'n woorden?....
Hmmm... effe kijken: vrouwenhater, sociale nitwit,... niet echt onberispelijk.
Heb ook m'n eigen mening over hem OP hem geprojecteerd... en in wezen ken ik hem niet voldoende goed.
Vat niets persoonlijk op.
Een vermoeden tot verdoken sociale controle op "moi"... yep, ook met deze regel zit ik er stevig naast.
Ga niet uit van veronderstellingen.
Olijf ging zeker niet uit van een oprecht vriendschapsverzoek... terwijl het dat misschien wél zou kunnen zijn.
Doe altijd je best.
Dat deed ik zonet vermoedelijk niet, al was het maar omdat ik er niet bij nadacht, maar ik dàcht dat ik het wél deed... m'n best :)
Het niet versturen van een vernietigende mail vond ik al zeer goed... maar niet m'n beste best waarschijnlijk :)
Goed, vermits ik het me realiseer (zij het te laat), kan ik me op alle punten nog herpakken.
...
...
en tóch denk ik dat hij niets goeds voorheeft met dat verzoek.
En dus ga ik er niet op in :)
De Tolteken. Ik heb gezondigd :)
In verband met het vreemde vriendschapsverzoek...
Was ik onberispelijk in m'n woorden?....
Hmmm... effe kijken: vrouwenhater, sociale nitwit,... niet echt onberispelijk.
Heb ook m'n eigen mening over hem OP hem geprojecteerd... en in wezen ken ik hem niet voldoende goed.
Vat niets persoonlijk op.
Een vermoeden tot verdoken sociale controle op "moi"... yep, ook met deze regel zit ik er stevig naast.
Ga niet uit van veronderstellingen.
Olijf ging zeker niet uit van een oprecht vriendschapsverzoek... terwijl het dat misschien wél zou kunnen zijn.
Doe altijd je best.
Dat deed ik zonet vermoedelijk niet, al was het maar omdat ik er niet bij nadacht, maar ik dàcht dat ik het wél deed... m'n best :)
Het niet versturen van een vernietigende mail vond ik al zeer goed... maar niet m'n beste best waarschijnlijk :)
Goed, vermits ik het me realiseer (zij het te laat), kan ik me op alle punten nog herpakken.
...
...
en tóch denk ik dat hij niets goeds voorheeft met dat verzoek.
En dus ga ik er niet op in :)
and Facebook stttrrrrikes again!
Vreemd... zeer vreemd...
Is het het aankomend herfstweer? De goede voornemens na maandenlang half-vakantie-gevoel? Andere mij ongekende redenen?
Er wil nóg iemand mijn vriendje zijn...
Ik ga u niet vertellen wie het is.
Zonder in detail te treden, zeg ik u wel wàt het is.
Een man waarmee ik vroeger reeds geen enkele affiniteit voelde (en hij niet met mij).
Een vrouwenliefhebber noemt hij zichzelf, een vrouwenhater noem ik hem.
Een man die op z'n 45ste nog steeds vol is van blote-tetten humor, dat bijzonder grappig vindt en denkt anderen daarmee te shockeren, alle vrouwen over één kam scheert en geen enkele loyaliteit kent behalve aan z'n zieke zelf.
Een man die plezier schept in de miserie van anderen, vriend of vijand.
Een man die geen jota begrijpt van normale intermenselijke relaties, laat staan over vriendschappen.
Die man... dié wil m'n vriendje worden, zij het virtueel.
Ik kan me niet inbeelden, als zijn lijfelijke (en dus duidelijk fysieke) aanwezigheid m'n nekharen al recht deed komen... dat ik nog maar zou contempleren om hem virtueel als "vriend" toe te voegen.
Virtueel: voor een computerleek als ik is dat meteen gevaarlijk. Zéker met een sujet als hij, die alles weet over computers, netwerken en spyware...
Een ongewenste vriend dus, die desgewenst mijn doen en laten kan nagaan, info waar ie god-weet-wat mee aanvangt.... laat me raden... miserie veroorzaken als het effe kan?
Dus deze keer wordt het een besliste "nee".
Even had ik zin om hem dat meteen ook "in zijn gezicht" te zeggen, mét gefundeerde motivatie om alle twijfel weg te nemen over het waaróm van m'n nee.
Het zijn woorden die al lange tijd op m'n tong branden.
Het zou me misschien zelfs éven deugd gedaan hebben.
Maar Olijf hoopt te leren uit fouten en impulsief schrijven + meteen op de verzendknop duwen is er nog maar zelden bij.
Ik schreef het dus even van me af en verzond (nog) nix.
Ooit hoop ik het wel In Real Life in zijn tronie te smijten. Ik heb genoeg van mensen als hij.
Is het het aankomend herfstweer? De goede voornemens na maandenlang half-vakantie-gevoel? Andere mij ongekende redenen?
Er wil nóg iemand mijn vriendje zijn...
Ik ga u niet vertellen wie het is.
Zonder in detail te treden, zeg ik u wel wàt het is.
Een man waarmee ik vroeger reeds geen enkele affiniteit voelde (en hij niet met mij).
Een vrouwenliefhebber noemt hij zichzelf, een vrouwenhater noem ik hem.
Een man die op z'n 45ste nog steeds vol is van blote-tetten humor, dat bijzonder grappig vindt en denkt anderen daarmee te shockeren, alle vrouwen over één kam scheert en geen enkele loyaliteit kent behalve aan z'n zieke zelf.
Een man die plezier schept in de miserie van anderen, vriend of vijand.
Een man die geen jota begrijpt van normale intermenselijke relaties, laat staan over vriendschappen.
Die man... dié wil m'n vriendje worden, zij het virtueel.
Ik kan me niet inbeelden, als zijn lijfelijke (en dus duidelijk fysieke) aanwezigheid m'n nekharen al recht deed komen... dat ik nog maar zou contempleren om hem virtueel als "vriend" toe te voegen.
Virtueel: voor een computerleek als ik is dat meteen gevaarlijk. Zéker met een sujet als hij, die alles weet over computers, netwerken en spyware...
Een ongewenste vriend dus, die desgewenst mijn doen en laten kan nagaan, info waar ie god-weet-wat mee aanvangt.... laat me raden... miserie veroorzaken als het effe kan?
Dus deze keer wordt het een besliste "nee".
Even had ik zin om hem dat meteen ook "in zijn gezicht" te zeggen, mét gefundeerde motivatie om alle twijfel weg te nemen over het waaróm van m'n nee.
Het zijn woorden die al lange tijd op m'n tong branden.
Het zou me misschien zelfs éven deugd gedaan hebben.
Maar Olijf hoopt te leren uit fouten en impulsief schrijven + meteen op de verzendknop duwen is er nog maar zelden bij.
Ik schreef het dus even van me af en verzond (nog) nix.
Ooit hoop ik het wel In Real Life in zijn tronie te smijten. Ik heb genoeg van mensen als hij.
vrijdag 28 augustus 2009
Facebook, nóg van dat
't was druk vandaag, béredruk.
Olijf was nog maar eens kassadame van dienst.
Daarbovenop bijna einde van de maand: prestatiestaten nakijken, invullen, doorsturen naar "de grote baas", tussendoor klantjes bedienen, vriendelijk lachen, bij tijd en wijlen kordaat blijven, naar het magazijn lopen om vragen te stellen, hart onder de riem steken bij een ontsporende werknemer, luisteren naar eindeloze verhaaltjes van mensen die onze betaaltoog als sociale ontmoetingsplaats gebruiken (ze kennen Facebook blijkbaar nog niet...), vaste aandachtzoekende klant oeverloos entertainen en tussendoor nog wat spullen proberen prijzen om de winkel aan te vullen....
Olijf is óp vandaag...
resultaat: eindelijk m'n leven "gebeterd" en enkel de middagpauze gebruikt om naar Facebook te piepen.
En wat zag mijn lodderoog?
Twee vriendschapsverzoeken."Yeah Right", dacht ik... alweer een eenzame ziel die FB afschuimt om vriendjes te maken...
Niets was minder waar.
Het bleken mensen die ik ken uit het Zuiden.
Eentje is een vrij recente kennis (enkele jaartjes nog maar).
De andere is een kerel waar we (zussen en ik) voor het eerst mee speelden toen we nog in de lagere school zaten. Na jàren elkaar iedere zomer terugvinden, bleef hij weg. Z'n nonna kwam niet meer, dus hij ook niet. Nog eens jaren later hebben we mekaar terug ontmoet. Hij getrouwd, kindjes gekregen, gescheiden en intussen opnieuw in een (wat er een stabiele) relatie (lijkt). Er zit een klein buikje aan nu, maar tis nog altijd ne toffe kerel.
Goed dus... Luana en Silvano hadden beide vrijwel gelijktijdig beslist om me uit te nodigen voor een virtuele vriendschap.
Dàt zijn kleine dingetjes die een dag alvast mooier kunnen maken. Totaal onverwacht, misschien tot niet veel wezenlijks leidend, maar toch leuk :)
Facebook struck again :)
Moet dat méér zijn?
Neen, in het groter geheel der dingen moet dat niet meer zijn.
By the way, I accepted ;)
Olijf was nog maar eens kassadame van dienst.
Daarbovenop bijna einde van de maand: prestatiestaten nakijken, invullen, doorsturen naar "de grote baas", tussendoor klantjes bedienen, vriendelijk lachen, bij tijd en wijlen kordaat blijven, naar het magazijn lopen om vragen te stellen, hart onder de riem steken bij een ontsporende werknemer, luisteren naar eindeloze verhaaltjes van mensen die onze betaaltoog als sociale ontmoetingsplaats gebruiken (ze kennen Facebook blijkbaar nog niet...), vaste aandachtzoekende klant oeverloos entertainen en tussendoor nog wat spullen proberen prijzen om de winkel aan te vullen....
Olijf is óp vandaag...
resultaat: eindelijk m'n leven "gebeterd" en enkel de middagpauze gebruikt om naar Facebook te piepen.
En wat zag mijn lodderoog?
Twee vriendschapsverzoeken."Yeah Right", dacht ik... alweer een eenzame ziel die FB afschuimt om vriendjes te maken...
Niets was minder waar.
Het bleken mensen die ik ken uit het Zuiden.
Eentje is een vrij recente kennis (enkele jaartjes nog maar).
De andere is een kerel waar we (zussen en ik) voor het eerst mee speelden toen we nog in de lagere school zaten. Na jàren elkaar iedere zomer terugvinden, bleef hij weg. Z'n nonna kwam niet meer, dus hij ook niet. Nog eens jaren later hebben we mekaar terug ontmoet. Hij getrouwd, kindjes gekregen, gescheiden en intussen opnieuw in een (wat er een stabiele) relatie (lijkt). Er zit een klein buikje aan nu, maar tis nog altijd ne toffe kerel.
Goed dus... Luana en Silvano hadden beide vrijwel gelijktijdig beslist om me uit te nodigen voor een virtuele vriendschap.
Dàt zijn kleine dingetjes die een dag alvast mooier kunnen maken. Totaal onverwacht, misschien tot niet veel wezenlijks leidend, maar toch leuk :)
Facebook struck again :)
Moet dat méér zijn?
Neen, in het groter geheel der dingen moet dat niet meer zijn.
By the way, I accepted ;)
woensdag 26 augustus 2009
Facebook: do's en don'ts
... kon het niet laten... alwéér een onbewerkt gezicht.Nichtje (trotse tante van foto-onderwerp) plaatste hem vandaag op Facebook.
't Is dàn dat de waarde van het publieke medium echt tot uiting komt.
We zitten op een goede 2000 km van elkaar, het ménneke is nog geen week oud en ik heb 'em al mogen "zien".
De kans is groot dat hij bijna 1 jaar oud is voor ik hem ne keer kan knuffelen, dus een foto doet deugd.
Mesdames et messieurs: je vous présente A'betto :)
In de kantlijn: u heeft deze ongetwijfeld ook gehoord...
De Raad voor examenbetwistingen besliste dat gesprekken via de sociale netwerksite (olijfnoot: sociàle netwerksite ...!) Facebook door de school kunnen gebruikt worden als bewijs voor examenfraude.
De Raad voor examenbetwistingen van het dept. Onderwijs deed daarover een uitspraak nadat een hogeschool twee studenten een nul had gegeven voor een examen omdat ze bij elkaar gespiekt hadden en daarover hadden opgeschept via Facebook (olijfnoot: !!!)
Bron: GvA online
... en dit zijn "maar" studenten die opscheppen over spieken. Bedenk dat sommige échte misdadigers het klaarspelen om hun meest recente overval (of erger: moord) in geur en kleur te beschrijven tussen pot en pint...
en nu we toch bezig zijn...
Let even op wat u in uw Facebook-profiel zoal aan info meegeeft.
Bent u nog getrouwd maar zet u - in afwachting van de officiële breuk - alvast "vrijgezel" bij uw naam.... echtscheidingsadvocaten schijnen te snoepen van dit soort info.
U bent gewaarschuwd :)
('k vraag me af wie mij komt achtervolgen, mocht ik doodleuk "gehuwd" bij míjn naam zetten...)
Allez, zeg nu zelf.
- Alberto
- Spieken
- Echtscheidingen
Eindelijk... LICHTJES!
Olijf moest en zou vuurwerk zien deze zomer. Daar forceer je al eens wat voor.
Met foto-apparasie in de aanslag ('t is ne pruts... wil me toch eens wat beters aanschaffen... Sinterklaas?) post gevat tussen de mensenmassa... en dan wachten.
Zweden schoot.
Zweden schoot met vertraging - technisch probleempje allicht - maar Zweden schoot op den duur dan toch. De vertraging zal hen punten kosten :)
Of het nu Zweden, Italië of Jaccamacca was, Olijf genoot.
Kalme, ingehouden start met zacht muziekje. Naderhand ontbrak ook ABBA niet. Ze konden het niet laten, die Zweden... en vroeg me af of Italië afgelopen vrijdag het aangedurfd had om een "O Sole Mio" te draaien... of erger nog: een Ramazzotti :)
U mag het weten, Olijf schoot twee keer.
Eén keer gewoon "vol" (en hoopt dat niemand dat gezien heeft)
Eens de ogen weer droog, schoot Olijf kiekjes. Meer dan 80, waarvan er maar een handvol acceptabel bleken.
Toetternietoe: ik heb vuurwerk gezien deze zomer!
Met foto-apparasie in de aanslag ('t is ne pruts... wil me toch eens wat beters aanschaffen... Sinterklaas?) post gevat tussen de mensenmassa... en dan wachten.
Zweden schoot.
Zweden schoot met vertraging - technisch probleempje allicht - maar Zweden schoot op den duur dan toch. De vertraging zal hen punten kosten :)
Of het nu Zweden, Italië of Jaccamacca was, Olijf genoot.
Kalme, ingehouden start met zacht muziekje. Naderhand ontbrak ook ABBA niet. Ze konden het niet laten, die Zweden... en vroeg me af of Italië afgelopen vrijdag het aangedurfd had om een "O Sole Mio" te draaien... of erger nog: een Ramazzotti :)
U mag het weten, Olijf schoot twee keer.
Eén keer gewoon "vol" (en hoopt dat niemand dat gezien heeft)
Eens de ogen weer droog, schoot Olijf kiekjes. Meer dan 80, waarvan er maar een handvol acceptabel bleken.
Toetternietoe: ik heb vuurwerk gezien deze zomer!
maandag 24 augustus 2009
Olijf wou wat anders
Vanochtend weer veel te vroeg wakker geworden naar m'n zin.
De slaap wilde niet terugkeren, dus maar opgestaan.
Wasmachine ingestoken, douchetje genomen en .... blog gewijzigd...
Nog geen idee of alle tekstkleuren nog leesbaar zijn, nog geen idee of ik het zo wil houden.
Voorlopig een impulsbeslissing (niet van levensingrijpende aard, lijkt me) en we zien verder wel.
Hope you like it :)
De slaap wilde niet terugkeren, dus maar opgestaan.
Wasmachine ingestoken, douchetje genomen en .... blog gewijzigd...
Nog geen idee of alle tekstkleuren nog leesbaar zijn, nog geen idee of ik het zo wil houden.
Voorlopig een impulsbeslissing (niet van levensingrijpende aard, lijkt me) en we zien verder wel.
Hope you like it :)
De Tolteken
De opmerkzame lezer heeft het in de zijbalk al zien verschijnen: de vier inzichten van de Tolteken.
Wie de Tolteken precies waren, moet ik nog opzoeken, veel details moet u hier dus niet verwachten. Welke inzichten ze hadden, kan ik wél in beknopte vorm meegeven. Voor de geïnteresseerden, er zou een boekje (of meerdere) bestaan omtrent het onderwerp...
K & J, de vrienden waarvan sprake in eerdere blog, zijn wijze mannen. Weet niet of ze het graag horen zeggen, want "wijs" wordt al gauw geassocieerd met "oud". We zijn ongeveer van dezelfde leeftijd en Olijf voelt zich niet oud. De heren ook niet, denk ik.
Hoe dan ook, bij het kampvuur kwamen de Tolteken ter sprake. J heeft zich daarin verdiept en beweert zich aan die wijsheden te houden. Ik geloof hem. Je ziet het aan hem.
Ben zo vrij om ze u hier mee te geven, die inzichten. Geplukt van Tinternet (appelblauwzeegroen) én aangevuld met de persoonlijke uitleg van J (geel).
Ik schrijf ze vooral neer omdat ikzelf ze ook niet wil vergeten. Het lijkt me wijs om minstens een goede poging te doen me eraan te houden.
Maak u klaar voor wat leeswerk.
4 inzichten volgens de Tolteken
Eén: Wees onberispelijk in je woorden
'Bedenk eens hoe vaak je hebt geroddeld over degene van wie je het meest houdt om steun van anderen voor je standpunt te krijgen. Maar jouw mening is niet meer dan alleen maar jouw zienswijze. Jouw mening komt voort uit jouw overtuigingen, jouw eigen ego, jouw persoonlijke droom. Als we onberispelijk in onze woorden worden, zal onze geest geleidelijk aan worden gereinigd van al het emotionele gif en zullen we dus anders gaan communiceren in onze relaties.'
Je kan dingen op veel verschillende manieren zeggen. Het effect van je boodschap zal afhangen van hóe je iets zegt. Kies je woorden dus zorgvuldig, denk na over de toon en houding waarmee je praat en je zal zien dat de ontvanger van je "boodschap" reageert in overeenstemming met jouw woordkeuze/toon.
Ik denk daarover na en besef dat deze stelling niet overdreven is. Persoonlijk voorbeeld: m'n zus en ik hebben een andere houding tegenover onze moeder. Onze toon naar haar toe is ook sterk verschillend. Beiden kunnen we hetzelfde zeggen, ieder op onze eigen manier. Van de ene neemt ze de boodschap aan, bij de andere gaat ze steigeren... Nochtans, de naakte boodschap was identiek dezelfde...
"Onberispelijk" vind ik overigens een mooi gekozen woord. Je kan daar "verzorgd en weldoordacht" in lezen. Ontleed je het woord, dan vind je daar "berispen" in. Kies je woorden onberispelijk, zonder een berispende toon dus... Misschien overdreven ontleed... ik denk gewoon even door op m'n eigen huis-tuin-en-keuken-manier :)
Twee: Vat niets persoonlijk op
'Als je er een gewoonte van maakt je niets persoonlijk aan te trekken, hoef je geen belang meer te hechten aan wat anderen doen of zeggen. Je zult alleen op jezelf moeten vertrouwen om tot verantwoorde keuzes te komen. Je bent nooit verantwoordelijk voor wat anderen doen, je draagt alleen verantwoordelijkheid voor jezelf. Als je dit begrijpt en dingen dus niet meer persoonlijk opvat, kun je nauwelijks meer worden geraakt door de willekeurige meningen of daden van anderen.'
Bekijk het even anders. Wanneer iemand iets tegen je zegt (en het staat je niet noodzakelijk aan), dan zegt dat eigenlijk méér over de spreker dan over jezelf. Krijg je bvb. kritiek op je kleding, dan hoef je dat niet meteen als een aanval te zien. Jij bent jij met jouw keuzes. Over de spreker kan het zeggen dat hij/zij niet flexibel genoeg is om te aanvaarden dat jij een individu bent met individuele smaak...
Drie: Ga niet uit van veronderstellingen
'Bijna alle drama en verdriet in je leven is veroorzaakt door uit te gaan van veronderstellingen en het persoonlijk opvatten van woorden en daden. Omdat we iets niet begrijpen, bedenken we iets, iets wat het zou kunnen betekenen, en als de waarheid dan aan het licht komt, blijkt onze veronderstelling nergens op te slaan. Daarom is het altijd beter om vragen te stellen dan om uit te gaan van veronderstellingen'
Bouw in je hoofd geen ingewikkelde verhalen rond situaties waar je in wezen niets van af weet. Laat het zijn wat het is tot je de nodige info hebt... mínstens...
Vier: Doe altijd je best
'De eerste drie inzichten zullen alleen dan werken wanneer je altijd je best doet. Verwacht niet dat je altijd in staat zult zijn onberispelijk in je woorden te zijn. Je vaste gewoontes zijn zó ingeslepen in je geest, dat het je niet altijd zal lukken. Maar je kunt 'je beste best' doen om onberispelijk in je woorden te wórden. Verwacht evenmin dat je nooit meer iets persoonlijk zult opvatten, maar doe je best ervoor. En verwacht ook niet dat je nooit meer van een veronderstelling zult uitgaan. Maar je kunt het in ieder geval proberen. Oefening baart kunst.'
Als je ieder dag opstaat en iedere dag gaat slapen, telkens in de spiegel kijkt en kan zeggen "Ik heb het beste gedaan dat ik kon", dan ben je goed bezig. We zijn maar mensen en zullen onvermijdelijk af en te in de fout gaan. De principes onthouden, trachten ernaar te leven en concluderen dat je je best hebt gedaan, geeft je rust.
Het bevordert de communicatie met je medemens in het algemeen en je familieleden in het bijzonder. Je best doen is alles wat je van jezelf kan verwachten.
(naar: Don Miguel Ruiz, De vier inzichten - Wijsheid van de Tolteken)
Voilà, een hele boterham. Iets om je tanden in te zetten, denk ik.
Niet?
Olijf gaat slapen. Het is tijd.
Wie de Tolteken precies waren, moet ik nog opzoeken, veel details moet u hier dus niet verwachten. Welke inzichten ze hadden, kan ik wél in beknopte vorm meegeven. Voor de geïnteresseerden, er zou een boekje (of meerdere) bestaan omtrent het onderwerp...
K & J, de vrienden waarvan sprake in eerdere blog, zijn wijze mannen. Weet niet of ze het graag horen zeggen, want "wijs" wordt al gauw geassocieerd met "oud". We zijn ongeveer van dezelfde leeftijd en Olijf voelt zich niet oud. De heren ook niet, denk ik.
Hoe dan ook, bij het kampvuur kwamen de Tolteken ter sprake. J heeft zich daarin verdiept en beweert zich aan die wijsheden te houden. Ik geloof hem. Je ziet het aan hem.
Ben zo vrij om ze u hier mee te geven, die inzichten. Geplukt van Tinternet (appelblauwzeegroen) én aangevuld met de persoonlijke uitleg van J (geel).
Ik schrijf ze vooral neer omdat ikzelf ze ook niet wil vergeten. Het lijkt me wijs om minstens een goede poging te doen me eraan te houden.
Maak u klaar voor wat leeswerk.
4 inzichten volgens de Tolteken
Eén: Wees onberispelijk in je woorden
'Bedenk eens hoe vaak je hebt geroddeld over degene van wie je het meest houdt om steun van anderen voor je standpunt te krijgen. Maar jouw mening is niet meer dan alleen maar jouw zienswijze. Jouw mening komt voort uit jouw overtuigingen, jouw eigen ego, jouw persoonlijke droom. Als we onberispelijk in onze woorden worden, zal onze geest geleidelijk aan worden gereinigd van al het emotionele gif en zullen we dus anders gaan communiceren in onze relaties.'
Je kan dingen op veel verschillende manieren zeggen. Het effect van je boodschap zal afhangen van hóe je iets zegt. Kies je woorden dus zorgvuldig, denk na over de toon en houding waarmee je praat en je zal zien dat de ontvanger van je "boodschap" reageert in overeenstemming met jouw woordkeuze/toon.
Ik denk daarover na en besef dat deze stelling niet overdreven is. Persoonlijk voorbeeld: m'n zus en ik hebben een andere houding tegenover onze moeder. Onze toon naar haar toe is ook sterk verschillend. Beiden kunnen we hetzelfde zeggen, ieder op onze eigen manier. Van de ene neemt ze de boodschap aan, bij de andere gaat ze steigeren... Nochtans, de naakte boodschap was identiek dezelfde...
"Onberispelijk" vind ik overigens een mooi gekozen woord. Je kan daar "verzorgd en weldoordacht" in lezen. Ontleed je het woord, dan vind je daar "berispen" in. Kies je woorden onberispelijk, zonder een berispende toon dus... Misschien overdreven ontleed... ik denk gewoon even door op m'n eigen huis-tuin-en-keuken-manier :)
Twee: Vat niets persoonlijk op
'Als je er een gewoonte van maakt je niets persoonlijk aan te trekken, hoef je geen belang meer te hechten aan wat anderen doen of zeggen. Je zult alleen op jezelf moeten vertrouwen om tot verantwoorde keuzes te komen. Je bent nooit verantwoordelijk voor wat anderen doen, je draagt alleen verantwoordelijkheid voor jezelf. Als je dit begrijpt en dingen dus niet meer persoonlijk opvat, kun je nauwelijks meer worden geraakt door de willekeurige meningen of daden van anderen.'
Bekijk het even anders. Wanneer iemand iets tegen je zegt (en het staat je niet noodzakelijk aan), dan zegt dat eigenlijk méér over de spreker dan over jezelf. Krijg je bvb. kritiek op je kleding, dan hoef je dat niet meteen als een aanval te zien. Jij bent jij met jouw keuzes. Over de spreker kan het zeggen dat hij/zij niet flexibel genoeg is om te aanvaarden dat jij een individu bent met individuele smaak...
Drie: Ga niet uit van veronderstellingen
'Bijna alle drama en verdriet in je leven is veroorzaakt door uit te gaan van veronderstellingen en het persoonlijk opvatten van woorden en daden. Omdat we iets niet begrijpen, bedenken we iets, iets wat het zou kunnen betekenen, en als de waarheid dan aan het licht komt, blijkt onze veronderstelling nergens op te slaan. Daarom is het altijd beter om vragen te stellen dan om uit te gaan van veronderstellingen'
Bouw in je hoofd geen ingewikkelde verhalen rond situaties waar je in wezen niets van af weet. Laat het zijn wat het is tot je de nodige info hebt... mínstens...
Vier: Doe altijd je best
'De eerste drie inzichten zullen alleen dan werken wanneer je altijd je best doet. Verwacht niet dat je altijd in staat zult zijn onberispelijk in je woorden te zijn. Je vaste gewoontes zijn zó ingeslepen in je geest, dat het je niet altijd zal lukken. Maar je kunt 'je beste best' doen om onberispelijk in je woorden te wórden. Verwacht evenmin dat je nooit meer iets persoonlijk zult opvatten, maar doe je best ervoor. En verwacht ook niet dat je nooit meer van een veronderstelling zult uitgaan. Maar je kunt het in ieder geval proberen. Oefening baart kunst.'
Als je ieder dag opstaat en iedere dag gaat slapen, telkens in de spiegel kijkt en kan zeggen "Ik heb het beste gedaan dat ik kon", dan ben je goed bezig. We zijn maar mensen en zullen onvermijdelijk af en te in de fout gaan. De principes onthouden, trachten ernaar te leven en concluderen dat je je best hebt gedaan, geeft je rust.
Het bevordert de communicatie met je medemens in het algemeen en je familieleden in het bijzonder. Je best doen is alles wat je van jezelf kan verwachten.
(naar: Don Miguel Ruiz, De vier inzichten - Wijsheid van de Tolteken)
Voilà, een hele boterham. Iets om je tanden in te zetten, denk ik.
Niet?
Olijf gaat slapen. Het is tijd.
zondag 23 augustus 2009
Lichtjes
Gisteravond onverwacht telefoontje van twee vrienden die ik helaas veel te weinig zie: of ik zin heb om hen en enkele anderen te vervoegen naar de Bollekesfeesten in Antwerpen?
Tuurlijk: ik vervoeg altijd graag.
Even later opnieuw telefoontje: één van de enkele anderen had afgebeld wegens ziek, of ik in plaats van Bollekesfeesten dan naar hen toe wou komen voor dineetje in de tuin en kampvuurtje nà?
Ook zeer leuk.
Zo gezegd zo gedaan.
De vrienden in kwestie speelden hier eerder al een gastrolletje op de blog.
Zoals gezegd betreur ik het enigszins dat ik hen niet vaker zie. Waarom? Geen idee.
'k Heb de indruk dat ze me erg graag mogen en tóch is er iets in mij dat me ervan weerhoudt om hen te "storen" voor een afspraakje af en toe...
De heren hebben altijd voortreffelijke wijnen in huis, dus Olijf vond het moeilijk om met een flesje wijn ten tonele te verschijnen. In de plaats daarvan maar zoeken naar m'n eigen brouwsel dat tot nu toe nog nooit z'n effect gemist heeft: Limoncello à la Olijf.
Helaas, driewerf helaas: het enige wat me restte was éénderde fles. "M'n voorraad moet dringend aangevuld worden" dacht ik, maar bij gebrek aan beter grabbelde ik het restje mee.
Als goedmakertje zou ik bij de volgende brouwbeurt alvast een hele fles reserveren voor de heren.
Eerst en vooral een uiterst warme ontvangst, zoals ik dat gewoon ben van K & J. Daarna meteen ingeschakeld als professionele ontwarder van partylichtjes, maar J werd het al snel beu en hing het knosseltje op tussen de overhangende druivelaar... zéér Wabi Sabi :)
K was intussen al de keuken ingeduikeld om snel even wat in elkaar te flansen. Hoe hij het doet, geen idéé, maar de man is in staat om in 10 minuten een feestmaal op tafel te toveren... geloof me vrij, dit alles zonder gebruik te maken van pottekesjunk! Respect mate, deep respect.
Het eten was zoals gewoonlijk héérlijk, het gezelschap nog beter.
Kampvuur
Na verloop van tijd verlangden de mannen naar een kampvuurtje. Olijf dacht aan wat hout in een vuurmand... euh... fout! Achteraan in hun formidabele tuin was K al gestart met een heus kampvuur! Alle snoeihout ging eraan, om te eindigen met een oude deur en wat versleten terrastegels. Glaasje limoncello erbij én Argentijnse sigaren. Of ik er ook eentje wilde roken?
Euh... nog nooit gehad, een sigaar... maar waarom ook niet? "We" zijn geëmancipeerd en "ginderachter" roken vrouwen ook alle dagen een sigaar.
Olijf heeft op haar dik 43ste dus een sigaar gerookt, letterlijk :). Het ding heeft me een vol uur beziggehouden, maar dat kon me niet schelen. Plenty of time om de dingen des levens te overlopen met de mannen en gevoeld dat het goed was :)
Eten met familie
Vanavond wilde m'n vader een bbq-tje doen. Jongste zus met gezin was net terug van vakantie, het weer zat goed en... ik denk dat papa nog even wil genieten van het leven. Morgen moet hij alweer naar de dokter om z'n gezondheidstoestand te overlopen. Hij verwacht er, volgens m'n zus, niet veel goeds van... De details bespaar ik u maar ik hoop dat papa en zus ongelijk hebben...
Olijf heeft geen grote familie: twee zussen, anderhalve schoonbroer (don't ask), vier nichtjes en neefjes en twee nog steeds in leven zijnde ouders. Doe daarbij nog de schoonouders van jongste zusje met wie we een bijzonder goed contact onderhouden et voilà, je hebt m'n familie.
We zijn luidruchtig met z'n allen, kibbelen bij tijd en wijlen maar we zijn hecht.
Ikzelf voelde me niet op en top, de maag wil niet meewerken de laatste dagen, maar ik hoop op beterschap.
Toch een fijn ontspannen avond gehad, mét lichtjes in de vijgenboom.
Door het fijne samenzijn miste ik de enige lichtjes waarvan ik me had voorgenomen ze te zien: vuurwerk in m'n gemeente. Buurvrouw had eerder al gezegd dat het vuurwerk van de avond ervoor "gene vette" was geweest, dus ik maak me er niet druk om dat ik ook dit jaar Temse in de Wolken aan me heb laten voorbijgaan.
Er zijn nog enkele vuurwerkmogelijkheden deze week. Zal me erover buigen om te beslissen of ik erheen ga of niet...
Hieronder de lichtje die me dit weekend wél wisten te bekoren.
Tuurlijk: ik vervoeg altijd graag.
Even later opnieuw telefoontje: één van de enkele anderen had afgebeld wegens ziek, of ik in plaats van Bollekesfeesten dan naar hen toe wou komen voor dineetje in de tuin en kampvuurtje nà?
Ook zeer leuk.
Zo gezegd zo gedaan.
De vrienden in kwestie speelden hier eerder al een gastrolletje op de blog.
Zoals gezegd betreur ik het enigszins dat ik hen niet vaker zie. Waarom? Geen idee.
'k Heb de indruk dat ze me erg graag mogen en tóch is er iets in mij dat me ervan weerhoudt om hen te "storen" voor een afspraakje af en toe...
De heren hebben altijd voortreffelijke wijnen in huis, dus Olijf vond het moeilijk om met een flesje wijn ten tonele te verschijnen. In de plaats daarvan maar zoeken naar m'n eigen brouwsel dat tot nu toe nog nooit z'n effect gemist heeft: Limoncello à la Olijf.
Helaas, driewerf helaas: het enige wat me restte was éénderde fles. "M'n voorraad moet dringend aangevuld worden" dacht ik, maar bij gebrek aan beter grabbelde ik het restje mee.
Als goedmakertje zou ik bij de volgende brouwbeurt alvast een hele fles reserveren voor de heren.
Eerst en vooral een uiterst warme ontvangst, zoals ik dat gewoon ben van K & J. Daarna meteen ingeschakeld als professionele ontwarder van partylichtjes, maar J werd het al snel beu en hing het knosseltje op tussen de overhangende druivelaar... zéér Wabi Sabi :)
K was intussen al de keuken ingeduikeld om snel even wat in elkaar te flansen. Hoe hij het doet, geen idéé, maar de man is in staat om in 10 minuten een feestmaal op tafel te toveren... geloof me vrij, dit alles zonder gebruik te maken van pottekesjunk! Respect mate, deep respect.
Het eten was zoals gewoonlijk héérlijk, het gezelschap nog beter.
Kampvuur
Na verloop van tijd verlangden de mannen naar een kampvuurtje. Olijf dacht aan wat hout in een vuurmand... euh... fout! Achteraan in hun formidabele tuin was K al gestart met een heus kampvuur! Alle snoeihout ging eraan, om te eindigen met een oude deur en wat versleten terrastegels. Glaasje limoncello erbij én Argentijnse sigaren. Of ik er ook eentje wilde roken?
Euh... nog nooit gehad, een sigaar... maar waarom ook niet? "We" zijn geëmancipeerd en "ginderachter" roken vrouwen ook alle dagen een sigaar.
Olijf heeft op haar dik 43ste dus een sigaar gerookt, letterlijk :). Het ding heeft me een vol uur beziggehouden, maar dat kon me niet schelen. Plenty of time om de dingen des levens te overlopen met de mannen en gevoeld dat het goed was :)
Eten met familie
Vanavond wilde m'n vader een bbq-tje doen. Jongste zus met gezin was net terug van vakantie, het weer zat goed en... ik denk dat papa nog even wil genieten van het leven. Morgen moet hij alweer naar de dokter om z'n gezondheidstoestand te overlopen. Hij verwacht er, volgens m'n zus, niet veel goeds van... De details bespaar ik u maar ik hoop dat papa en zus ongelijk hebben...
Olijf heeft geen grote familie: twee zussen, anderhalve schoonbroer (don't ask), vier nichtjes en neefjes en twee nog steeds in leven zijnde ouders. Doe daarbij nog de schoonouders van jongste zusje met wie we een bijzonder goed contact onderhouden et voilà, je hebt m'n familie.
We zijn luidruchtig met z'n allen, kibbelen bij tijd en wijlen maar we zijn hecht.
Ikzelf voelde me niet op en top, de maag wil niet meewerken de laatste dagen, maar ik hoop op beterschap.
Toch een fijn ontspannen avond gehad, mét lichtjes in de vijgenboom.
Door het fijne samenzijn miste ik de enige lichtjes waarvan ik me had voorgenomen ze te zien: vuurwerk in m'n gemeente. Buurvrouw had eerder al gezegd dat het vuurwerk van de avond ervoor "gene vette" was geweest, dus ik maak me er niet druk om dat ik ook dit jaar Temse in de Wolken aan me heb laten voorbijgaan.
Er zijn nog enkele vuurwerkmogelijkheden deze week. Zal me erover buigen om te beslissen of ik erheen ga of niet...
Hieronder de lichtje die me dit weekend wél wisten te bekoren.
zaterdag 22 augustus 2009
Puzzola
[poetsola], met nadruk op de oe.
Wanneer ik aan Nitola denk, denk ik altijd en onveranderd aan puzzola, Stinkdier.
Niet dat Nitola onwelriekend is, verre van zelfs...
Olijf leerde het woord puzzola van de toen net geen 3-jarige Nitola.
Ik zie ons nog zitten.
Oktober 2008: Olijf was kort na haar groot verlof nog een week teruggekeerd naar Italië. Deels om vader te helpen bij een verbouwingkje (alwaar ik, zoals naderhand bleek, helemaal niets mocht doen), deels om nog even weg te lopen van wat me tergde in België.
Lekker buiten seizoen terug naar zee, 2000 km verder. Verlaten kustdorp, eindeloze stilte en .... Nitola, absoluut alleenheerser over Lido Conchiglie... van zodra hij 's namiddags terugkeerde uit de crèche ;)
Nitola en Olijf maakten vaak puzzels. 10 tot 20-stukken-puzzels, Walt Disney-figuren meestal.
En zo was daar een Bambi-tafereeltje, waarbij Olijf stiekem haar italiaans nog even oefende.
Il cervo, il lupo, il coniglio, il passerotto, ... e quello, come si chiama?
(het hert, de wolf, het konijn, de mus,.... en die, hoe heet die?) ... wijzend op een zwart met wit dier...
La pÚzzola, roept Nitola bijna verontwaardigd uit!
Alleeeeeeeeeeeeez Olijf!!!!!!!!!!!!! Hoe kan je dat nu NIET weten?????
Geloof me vrij... nooit vanzjeleven zal ik vergeten hoe een stinkdier in het Italiaans heet.
Bijzonder handig, overigens... het hoort óverduidelijk tot de meest dagelijkse gespreksonderwerpen :)
(snel even bronvermelden: "Flower Skunk" van Walt Disney)
Wanneer ik aan Nitola denk, denk ik altijd en onveranderd aan puzzola, Stinkdier.
Niet dat Nitola onwelriekend is, verre van zelfs...
Olijf leerde het woord puzzola van de toen net geen 3-jarige Nitola.
Ik zie ons nog zitten.
Oktober 2008: Olijf was kort na haar groot verlof nog een week teruggekeerd naar Italië. Deels om vader te helpen bij een verbouwingkje (alwaar ik, zoals naderhand bleek, helemaal niets mocht doen), deels om nog even weg te lopen van wat me tergde in België.
Lekker buiten seizoen terug naar zee, 2000 km verder. Verlaten kustdorp, eindeloze stilte en .... Nitola, absoluut alleenheerser over Lido Conchiglie... van zodra hij 's namiddags terugkeerde uit de crèche ;)
Nitola en Olijf maakten vaak puzzels. 10 tot 20-stukken-puzzels, Walt Disney-figuren meestal.
En zo was daar een Bambi-tafereeltje, waarbij Olijf stiekem haar italiaans nog even oefende.
Il cervo, il lupo, il coniglio, il passerotto, ... e quello, come si chiama?
(het hert, de wolf, het konijn, de mus,.... en die, hoe heet die?) ... wijzend op een zwart met wit dier...
La pÚzzola, roept Nitola bijna verontwaardigd uit!
Alleeeeeeeeeeeeez Olijf!!!!!!!!!!!!! Hoe kan je dat nu NIET weten?????
Geloof me vrij... nooit vanzjeleven zal ik vergeten hoe een stinkdier in het Italiaans heet.
Bijzonder handig, overigens... het hoort óverduidelijk tot de meest dagelijkse gespreksonderwerpen :)
(snel even bronvermelden: "Flower Skunk" van Walt Disney)
Nitola & A'betto
'k Heb familie in Italië. Niet zo'n grote.
Sinds gisteravond een beetje groter dan voorheen.
Er is er eentje geboren.
Zoontje van één van de nichtjes.
Alberto heet hij, is enkele weekjes te vroeg gekomen maar nichtje zal er niet om treuren, met de hitte van dit jaar...
Alberto heet Alberto omdat zijn ouder broertje dat zo beslist heeft.
Ouders konden maar geen naam beslissen en lieten het over aan de zoon.
...
De zoon is 4... :)
De zoon heet Nicola, maar op zijn pril jonge leeftijd kampt hij (nog) met een "licht" doch sympathiek spraakprobleem.
Zichzelf noemt hij Nitola. De c (spreek uit K) kan hij nog niet aan.
Nitola mist de fonetische K zoals mijn laptop soms hapert op de G, weet-u-nog-wel?
Vermoed ten andere dat Nitola ook zal struikelen over de combinatie "lb" en "rt".
Alberto is nog erg moeilijk.
Ik voorspel een A'betto
Zolang ieder maar weet wanneer hij en zij geroepen wordt, denk ik maar :)
Ze verstaan me niet in het NL, maar nichtje, huisband én Nitola krijgen m'n dikke felicitaties.
De clan is weer wat groter (terwijl ander nichtje nu al volop aan't broeden is op haar januari-kindje....!!!!)
(voor één keer maak ik een uitzondering op de anonimiteit... Nitola woont zó ver weg dat toevallige gelijkenis met bestaande personen of gebeurtenissen vrijwel uitgesloten is. Dit, L&G, is Nitola, de bedenker van A'betto :) )
Sinds gisteravond een beetje groter dan voorheen.
Er is er eentje geboren.
Zoontje van één van de nichtjes.
Alberto heet hij, is enkele weekjes te vroeg gekomen maar nichtje zal er niet om treuren, met de hitte van dit jaar...
Alberto heet Alberto omdat zijn ouder broertje dat zo beslist heeft.
Ouders konden maar geen naam beslissen en lieten het over aan de zoon.
...
De zoon is 4... :)
De zoon heet Nicola, maar op zijn pril jonge leeftijd kampt hij (nog) met een "licht" doch sympathiek spraakprobleem.
Zichzelf noemt hij Nitola. De c (spreek uit K) kan hij nog niet aan.
Nitola mist de fonetische K zoals mijn laptop soms hapert op de G, weet-u-nog-wel?
Vermoed ten andere dat Nitola ook zal struikelen over de combinatie "lb" en "rt".
Alberto is nog erg moeilijk.
Ik voorspel een A'betto
Zolang ieder maar weet wanneer hij en zij geroepen wordt, denk ik maar :)
Ze verstaan me niet in het NL, maar nichtje, huisband én Nitola krijgen m'n dikke felicitaties.
De clan is weer wat groter (terwijl ander nichtje nu al volop aan't broeden is op haar januari-kindje....!!!!)
(voor één keer maak ik een uitzondering op de anonimiteit... Nitola woont zó ver weg dat toevallige gelijkenis met bestaande personen of gebeurtenissen vrijwel uitgesloten is. Dit, L&G, is Nitola, de bedenker van A'betto :) )
donderdag 20 augustus 2009
Huidgevoel
"Het is een huidgevoel," zei hij, toen hij probeerde te achterhalen wat hij in anderen wél zag dat hij in haar niet vond.
"Ik weet het niet, een huidgevoel, kan het niet uitleggen". Hij keek haar zacht aan en glimlachte een beetje ongemakkelijk.
Zij keek en begreep het niet helemaal. Anderen hadden hem gebruikt, misbruikt, opgekauwd en uitgespuwd. Maar er was het huidgevoel...
Zij ging naar huis, streelde even over haar eigen huid en vroeg zich af wat er mis mee was.
De volgende ochtend ging ze haar huid te lijf met extra veel lotionnetjes...
"Ik weet het niet, een huidgevoel, kan het niet uitleggen". Hij keek haar zacht aan en glimlachte een beetje ongemakkelijk.
Zij keek en begreep het niet helemaal. Anderen hadden hem gebruikt, misbruikt, opgekauwd en uitgespuwd. Maar er was het huidgevoel...
Zij ging naar huis, streelde even over haar eigen huid en vroeg zich af wat er mis mee was.
De volgende ochtend ging ze haar huid te lijf met extra veel lotionnetjes...
ik zie het aan je...
wanneer je gelukkig bent.
Dat kreeg Olijf gisteren te horen.
Wanneer ik gelukkig ben, blog ik minder.
Hmmm... klopt.
Maar heeft weinig te maken met het feit dat ik liever mijn miserie dan mijn geluk etaleer.
Ik bekijk het zó.
1. Olijf is extreem lui in haar vrije tijd. Als de blogtijd wordt ingenomen door andere activiteiten, blijft er minder tijd over om te bloggen.
2. Wanneer Olijf gelukkig is, is ze uithuizig. Uithuizig = minder blogtijd = minder blogs.
Heel soms ben ik zó enthousiast dat bloggen toch nog lukt, in het midden van de nacht desnoods.... maar dat zijn uitzonderingen....
Of een andere manier om het te verklaren (you choose what fits you best):
wanneer je minder content rondloopt, ben je veel thuis, slaap je weinig, schrijf je op alle uren van de dag en nacht.
Als je bovendien, zoals ik, dit ding gebruikt om relatief ongevaarlijk te ventileren.... krijg je méér blogs in minder fijne perioden.
Maar ik ga proberen om er iets aan te doen.
Er zitten nog wat oude blogs in de pijplijn.
En de tijd is onbeperkt.
Voorbijgestreefd, misschien.... voor mij. Voor u hopelijk ontspannend leesmateriaal voor lege momenten.
Whatever :)
See ya's
(en btw.... als minder leuke blogs je niet bekoren, lees er gewoon óver. Ik ben hier niet om anderen te behagen.... tja... assertief zijn eh)
Dat kreeg Olijf gisteren te horen.
Wanneer ik gelukkig ben, blog ik minder.
Hmmm... klopt.
Maar heeft weinig te maken met het feit dat ik liever mijn miserie dan mijn geluk etaleer.
Ik bekijk het zó.
1. Olijf is extreem lui in haar vrije tijd. Als de blogtijd wordt ingenomen door andere activiteiten, blijft er minder tijd over om te bloggen.
2. Wanneer Olijf gelukkig is, is ze uithuizig. Uithuizig = minder blogtijd = minder blogs.
Heel soms ben ik zó enthousiast dat bloggen toch nog lukt, in het midden van de nacht desnoods.... maar dat zijn uitzonderingen....
Of een andere manier om het te verklaren (you choose what fits you best):
wanneer je minder content rondloopt, ben je veel thuis, slaap je weinig, schrijf je op alle uren van de dag en nacht.
Als je bovendien, zoals ik, dit ding gebruikt om relatief ongevaarlijk te ventileren.... krijg je méér blogs in minder fijne perioden.
Maar ik ga proberen om er iets aan te doen.
Er zitten nog wat oude blogs in de pijplijn.
En de tijd is onbeperkt.
Voorbijgestreefd, misschien.... voor mij. Voor u hopelijk ontspannend leesmateriaal voor lege momenten.
Whatever :)
See ya's
(en btw.... als minder leuke blogs je niet bekoren, lees er gewoon óver. Ik ben hier niet om anderen te behagen.... tja... assertief zijn eh)
Astene... nog nooit van gehoord :)
Daar moest ik zijn vanavond (gisteravond... het is al na middernacht).
Astene bij Deinze. (Weet zelfs niet hoe je het uitspreekt.... Asteeeeeene of Ástene met doffe e's?)
Er werd me een dineetje aangeboden bij het water door X.
Attent vond ik dat, bij het water. Dat komt van iemand met oog voor detail.
"Ken je deze brasserie?" vroeg ik.
"Helemaal niet, nog nooit geweest".... :)
X. had gewoon gezocht naar een plekje halfweg tussen Temse en Westkust, en het moest aan het water liggen.
Opdracht méér dan geslaagd, wat mij betreft!
Het werd een leuk en lang gesprek over ditjes en datjes, werk en hobbies, levenservaringen en bedenkingen. Leerrijk ook bij momenten... Enkele uurtjes niet echt denken aan wat me door het hoofd maalt.
Dat laatste realiseer je je pas wanneer je terug op weg naar huis bent. "Heeeej, even (hoe kort ook) de gedachten verzet.... juuuuuiiiiiijjjj"
Dat zijn fijne mensen, die erin slagen om je tijd en plaats even te laten vergeten en dus alleen al daarom, X., afschuwelijk hard bedankt! Én voor de moeite bij het zoeken van een leuke locatie én voor de aandachtige blik bij het aanhoren van mijn oeverloos gepraat... sjappoo mesjeu :)
Olijf heeft alwéééééééééééééér teveel getetterd, dat wel. Moet daar ab-so-luut iets aan doen! (die mental notes zijn niet echt efficiënt)
(Onderweg, bijna daar, wijdse Asteense zichten links en rechts, niet in beeld)
(van aan het tafeltje, slechte belichting helaas)
Minpuntje (maar onvermijdelijk wegens naburige waterpartijen): Olijf is waarschijnlijk weer opgevreten door de muggen. Morgenochtend ontdek ik precies hoeveel beestjes zich tegoed hebben gedaan aan mijn levenssappen. Olé.
Astene bij Deinze. (Weet zelfs niet hoe je het uitspreekt.... Asteeeeeene of Ástene met doffe e's?)
Er werd me een dineetje aangeboden bij het water door X.
Attent vond ik dat, bij het water. Dat komt van iemand met oog voor detail.
"Ken je deze brasserie?" vroeg ik.
"Helemaal niet, nog nooit geweest".... :)
X. had gewoon gezocht naar een plekje halfweg tussen Temse en Westkust, en het moest aan het water liggen.
Opdracht méér dan geslaagd, wat mij betreft!
Het werd een leuk en lang gesprek over ditjes en datjes, werk en hobbies, levenservaringen en bedenkingen. Leerrijk ook bij momenten... Enkele uurtjes niet echt denken aan wat me door het hoofd maalt.
Dat laatste realiseer je je pas wanneer je terug op weg naar huis bent. "Heeeej, even (hoe kort ook) de gedachten verzet.... juuuuuiiiiiijjjj"
Dat zijn fijne mensen, die erin slagen om je tijd en plaats even te laten vergeten en dus alleen al daarom, X., afschuwelijk hard bedankt! Én voor de moeite bij het zoeken van een leuke locatie én voor de aandachtige blik bij het aanhoren van mijn oeverloos gepraat... sjappoo mesjeu :)
Olijf heeft alwéééééééééééééér teveel getetterd, dat wel. Moet daar ab-so-luut iets aan doen! (die mental notes zijn niet echt efficiënt)
(Onderweg, bijna daar, wijdse Asteense zichten links en rechts, niet in beeld)
(van aan het tafeltje, slechte belichting helaas)Minpuntje (maar onvermijdelijk wegens naburige waterpartijen): Olijf is waarschijnlijk weer opgevreten door de muggen. Morgenochtend ontdek ik precies hoeveel beestjes zich tegoed hebben gedaan aan mijn levenssappen. Olé.
dinsdag 18 augustus 2009
Wijdse zichten
(Schelde, Steendorp)
(Aeronautica - privé luchtmacht-strand - Lido Conchiglie, Gallipoli, juli 2009 vroeg in de ochtend)
(Mesciu Peppe, oudste bar van L.C, met zicht op zee, juli 2009 - ontbijtplaats)
(veldzicht uit een raam)
(Vliegtuig, ergens tussen Brussel en Milaan)Geven me rust :)
Stilzitten
Een geplande Salsa-avond viel in het water...
Mogelijke danspartners lieten zich afschrikken door de warmte en Olijf kon geen chinese vrijwilligers vinden, al had ik ze betààld...
Er alleen op uit trekken was nog niet aan me besteed, volgende keer durf ik misschien wél. Niets forceren, denk ik maar.
Een poos na wat etenstijd had moeten zijn dacht ik aan de Schelde. Op een boogscheut hier vandaan en voldoende rustig om even stil te gaan zitten...
Olijf vond een desolaat uitziende aanlegsteiger en plantte zichzelf neer. Stilte, klotsend water, af en toe een vaartuig en een kinderstem in de verte. Verder een perzikken hemel, stille getuige van de zon die al onder de horizon was verdwenen.
Een tiental minuten had ik voor mezelf tot een andere stille ziel dezelfde steiger opwandelde, misschien bij zichzelf dacht "die ziet er óók eenzaam uit" en een metertje van me af kwam zitten.
Wat dacht u? Gedaan met de stilte.
Op een twintigtal minuutjes kende ik 's mans beknopte levensloop. 18 jaar gehuwd geweest, 12-jarig tennissend zoontje, allerlei schippersstielen achter de rug, speedboot- en waterskiliefhebber, swing-fanaat (schwing sprak hij het uit en hij doelde wel degelijk op een dansstijl).
Hij wilde graag hetzelfde van mij weten. Gehuwd? Kids? Waar ben je vandaan? Wat voor job doe je? enz... enz....
Het liefst werd ik met rust gelaten, maar ik ben beleefd en hij was au fond een beleefde man, dus je antwoordt zonder al te veel details te lossen.
Het was pas toen hij nog een drinkje voorstelde en meteen z'n huisnummer gaf, dat ik het voor bekeken hield. Nog een sterrenbeeldvraagje (voelt u het komen?) en een beleefde handshake later kon ik ontsnappen...
Frankie heette hij (de enige rechtstreekse vraag die ik 'em stelde) en mijn naam vond hij raar... dezelfde als die van z'n ex-vrouw.... stom toeval :)
(Olijf zat achter het rechterbootje... en tóch gevonden worden eh....)
(zo doet Olijf dat, mijmeren. Blote voeten aan het water)
Mogelijke danspartners lieten zich afschrikken door de warmte en Olijf kon geen chinese vrijwilligers vinden, al had ik ze betààld...
Er alleen op uit trekken was nog niet aan me besteed, volgende keer durf ik misschien wél. Niets forceren, denk ik maar.
Een poos na wat etenstijd had moeten zijn dacht ik aan de Schelde. Op een boogscheut hier vandaan en voldoende rustig om even stil te gaan zitten...
Olijf vond een desolaat uitziende aanlegsteiger en plantte zichzelf neer. Stilte, klotsend water, af en toe een vaartuig en een kinderstem in de verte. Verder een perzikken hemel, stille getuige van de zon die al onder de horizon was verdwenen.
Een tiental minuten had ik voor mezelf tot een andere stille ziel dezelfde steiger opwandelde, misschien bij zichzelf dacht "die ziet er óók eenzaam uit" en een metertje van me af kwam zitten.
Wat dacht u? Gedaan met de stilte.
Op een twintigtal minuutjes kende ik 's mans beknopte levensloop. 18 jaar gehuwd geweest, 12-jarig tennissend zoontje, allerlei schippersstielen achter de rug, speedboot- en waterskiliefhebber, swing-fanaat (schwing sprak hij het uit en hij doelde wel degelijk op een dansstijl).
Hij wilde graag hetzelfde van mij weten. Gehuwd? Kids? Waar ben je vandaan? Wat voor job doe je? enz... enz....
Het liefst werd ik met rust gelaten, maar ik ben beleefd en hij was au fond een beleefde man, dus je antwoordt zonder al te veel details te lossen.
Het was pas toen hij nog een drinkje voorstelde en meteen z'n huisnummer gaf, dat ik het voor bekeken hield. Nog een sterrenbeeldvraagje (voelt u het komen?) en een beleefde handshake later kon ik ontsnappen...
Frankie heette hij (de enige rechtstreekse vraag die ik 'em stelde) en mijn naam vond hij raar... dezelfde als die van z'n ex-vrouw.... stom toeval :)
(Olijf zat achter het rechterbootje... en tóch gevonden worden eh....)
(zo doet Olijf dat, mijmeren. Blote voeten aan het water)
A Te - Jovanotti
OK, ik geef het toe, 't is even een beeeeeetje terug naar af. In de zin van: Olijf gaat weer op en neer.
Het zij zo, het komt wel weer goed.
Op de "nere" momenten luister ik naar mijn favorietje, dat eigenlijk een mooi lied is, maar soms ook een beetje droefheid oproept.
U weet hoe ik hou van liedjes die "de ander" bejubelen. Stomme teksten soms, maar simpel en eerlijk (waarschijnlijk precies wat de auteur/componist bij de luisteraar teweeg wou brengen... en Olijf trapt daar in :))
Jovanotti... potverdorie, ik wou dat hij nog eens kwam concerten in België, maar dat doet hij voorlopig zo te zien niet.
Tekst in bijlage is de archi-slechte vertaling van zijn "A Te".
Olijf wééééét heel goed dat het op niet veel lijkt. Probeert U maar eens de vloeiend Italiaanse taal om te zetten in even vloeiend Nederlands. Het is minder eenvoudig dan het lijkt.
A te = aan jou, voor jou.... ik maak daar dan aan JIJ van, omdat anders de rest van de tekst niet vloeit.
I know, I know, .... het wringt.
Toch, voor wie es wil weten hoe hij zijn madammeke bejubelt: ziehier zijn teksten, van word omgezet naar pdf, omgetoverd naar jpeg, hetgeen blogspot kan kauwen...
(u begint natuurlijk bij pag1 en eindigt bij pag 2)
u krijgt de link naar het muziekje er nog eens bij... ik hou van de zanger, kan er nie aan doen.
En dan weet u meteen nog eens hoe stom sentimenteel Olijf wel is :)
(((tussen haakjes: wie me ooit een fatsoenlijke "slow" op deze muziek aanbiedt, heeft al minstens de helft van m'n hart gewonnen)))
Het zij zo, het komt wel weer goed.
Op de "nere" momenten luister ik naar mijn favorietje, dat eigenlijk een mooi lied is, maar soms ook een beetje droefheid oproept.
U weet hoe ik hou van liedjes die "de ander" bejubelen. Stomme teksten soms, maar simpel en eerlijk (waarschijnlijk precies wat de auteur/componist bij de luisteraar teweeg wou brengen... en Olijf trapt daar in :))
Jovanotti... potverdorie, ik wou dat hij nog eens kwam concerten in België, maar dat doet hij voorlopig zo te zien niet.
Tekst in bijlage is de archi-slechte vertaling van zijn "A Te".
Olijf wééééét heel goed dat het op niet veel lijkt. Probeert U maar eens de vloeiend Italiaanse taal om te zetten in even vloeiend Nederlands. Het is minder eenvoudig dan het lijkt.
A te = aan jou, voor jou.... ik maak daar dan aan JIJ van, omdat anders de rest van de tekst niet vloeit.
I know, I know, .... het wringt.
Toch, voor wie es wil weten hoe hij zijn madammeke bejubelt: ziehier zijn teksten, van word omgezet naar pdf, omgetoverd naar jpeg, hetgeen blogspot kan kauwen...
(u begint natuurlijk bij pag1 en eindigt bij pag 2)
u krijgt de link naar het muziekje er nog eens bij... ik hou van de zanger, kan er nie aan doen.
En dan weet u meteen nog eens hoe stom sentimenteel Olijf wel is :)
(((tussen haakjes: wie me ooit een fatsoenlijke "slow" op deze muziek aanbiedt, heeft al minstens de helft van m'n hart gewonnen)))
Petit
Johan Petit noemde hij zichzelf. De man die gisteren vertellingen kwam doen op het theaterplein aan de Stadsschouwburg in Antwerpen. I. had me gevraagd, bij wijze van welkome afleiding, om mee te komen genieten.
Johan Petit dus.
M'n frank viel pas zonet... Hij had het in zijn betoog enkele keren over z'n gestalte. 1m64 en een half. Dat halfje is belangrijk...
Hij noemde zichzelf klein, niet àbnormaal klein, maar desalniettemin klein.
En dat trage brein van me is nú pas mee... potverdorie nog es aan toe zeg.
Hij heeft me aan het lachen gebracht, meneer Petit. Toen hij een scène deed waarbij hij als 18-jarige een slotsolo deed in een schooltheater en zijn stifttand met enige regelmaat z'n mond verliet.
Tràààààààààànen met tuiten heb ik gelachen.
En toen ik stopte met lachen, bleven de tranen nog even komen... maar ik hoop dat het niemand opviel. Die waren voor een Grooter iets.
Ze zeggen dat het maar een kleine stap is van een lach naar een traan. Bon, dat onvervond Olijf gisteren dus.
Ik heb even gelachen gisteravond, en da's wat ik daarvan wil onthouden.
Dank u, meneer Petit.
Don't worry, Be happy
't Is weer even minder gemakkelijk en da's niet leuk wanneer de zon buiten schijnt en je naar buiten roept om te komen genieten van het leven.
Maar... om bezorgde zielen gerust te stellen: Olijf komt wel terug op haar pootjes terecht :)
'k Mag dan in vele opzichten een hond zijn, als het op vallen aankomt, komt de kat in me boven!
Afstand nemen en geven om jezelf en anderen rust te gunnen, ik heb het geleerd. Deed het eerder al en doe het vandaag opnieuw.
Zo werkt dat :)
Dus: "don't worry, be happy" is mijn leuze voor de dag.
I'll get happy or die trying ;)
Maar... om bezorgde zielen gerust te stellen: Olijf komt wel terug op haar pootjes terecht :)
'k Mag dan in vele opzichten een hond zijn, als het op vallen aankomt, komt de kat in me boven!
Afstand nemen en geven om jezelf en anderen rust te gunnen, ik heb het geleerd. Deed het eerder al en doe het vandaag opnieuw.
Zo werkt dat :)
Dus: "don't worry, be happy" is mijn leuze voor de dag.
I'll get happy or die trying ;)
maandag 17 augustus 2009
maandag 17 augustus 2009
Iemand wil het licht in m'n ogen niet zien schijnen.
Een hoger zijn of een aardser wezen, ik weet het niet.
Evenmin weet ik waarom dit gebeurt.
Het lijkt niet de bedoeling dat m'n leven de wending krijgt die ieder ooit hoopt te mogen meemaken.
Olijf moet iets vreselijks gedaan hebben in een vorig leven...
Dacht dat "gelukkig zijn", al was het maar bescheiden, vroeg of laat voor iederéén wel weggelegd is.
But fear not, Olijf. Je weet nu dat er ook een leven bestaat nà...
Diep ademhalen, opstaan, stof afkloppen en weer verder wandelen. One shaky step at a time...
Een hoger zijn of een aardser wezen, ik weet het niet.
Evenmin weet ik waarom dit gebeurt.
Het lijkt niet de bedoeling dat m'n leven de wending krijgt die ieder ooit hoopt te mogen meemaken.
Olijf moet iets vreselijks gedaan hebben in een vorig leven...
Dacht dat "gelukkig zijn", al was het maar bescheiden, vroeg of laat voor iederéén wel weggelegd is.
But fear not, Olijf. Je weet nu dat er ook een leven bestaat nà...
Diep ademhalen, opstaan, stof afkloppen en weer verder wandelen. One shaky step at a time...
Cold feet
hij kwam thuis met koude knietjes
ik warmde ze op
ik kwam thuis met koude knietjes
ik warmde ze op
ik warmde ze op
ik kwam thuis met koude knietjes
ik warmde ze op
Doeget goe!
Het zou wel eens een belangrijke dag kunnen worden voor een vriend van me.
Als alles goed gaat, is vandaag de eerste dag van de rest van zijn leven.
Hoe dat leven er gaat uitzien, weet hij nog niet precies, hoewel hij wel al enkele ideetjes heeft.
Misschien moet hij er na vandaag een tijdje tussenuit, om de rest van z'n leven es onder de loep te nemen. Misschien... is dat geen slecht idee...
Olijf duimt vandaag voor vriend.
Wij duimen, de Engelstaligen houden hun Fingers Crossed.
Wij wensen gewoon veel Bonne Chance of gaan te leen bij de Noorderburen en zeggen Toi Toi Toi (maar ik leen niet graag bij het hollands nederlands, sorrrrryyyyyyyyyyyy)
Spreek je Engels, dan moet je iemand een gebroken been wensen en de Italionders zeggen dat je maar in de muil van een wolf moet kruipen (???....), waarna de ontvanger van de wensen antwoordt dat de wolf moge creperen....(???????????????????...........)
Dus maatje:
Break a leg.
In bocca al lupo. (Crepi)
Of (Olijf, doe toch gewoon...): Doeget goe!
Als alles goed gaat, is vandaag de eerste dag van de rest van zijn leven.
Hoe dat leven er gaat uitzien, weet hij nog niet precies, hoewel hij wel al enkele ideetjes heeft.
Misschien moet hij er na vandaag een tijdje tussenuit, om de rest van z'n leven es onder de loep te nemen. Misschien... is dat geen slecht idee...
Olijf duimt vandaag voor vriend.
Wij duimen, de Engelstaligen houden hun Fingers Crossed.
Wij wensen gewoon veel Bonne Chance of gaan te leen bij de Noorderburen en zeggen Toi Toi Toi (maar ik leen niet graag bij het hollands nederlands, sorrrrryyyyyyyyyyyy)
Spreek je Engels, dan moet je iemand een gebroken been wensen en de Italionders zeggen dat je maar in de muil van een wolf moet kruipen (???....), waarna de ontvanger van de wensen antwoordt dat de wolf moge creperen....(???????????????????...........)
Dus maatje:
Break a leg.
In bocca al lupo. (Crepi)
Of (Olijf, doe toch gewoon...): Doeget goe!
Linkerwoofer Ladies' Pic
Gewoon even gaan plukken bij I.
Ben er bijna zeker van dat het mag van haar....
Én voor één keertje eens niet gephotoshopped: de dames staan ook op hun eigen blog herkenbaar (vlnr: S, N, I)
Dus Olijf gààt ervoor: de drie meiskes, gefotografeerd door zoenend meiske waarvan sprake in vorige blog.
Straks kennen we mekaar een jaartje. En wàt voor een jaar... voor alledrie
Girls, Olive loves you ;)
x
zondag 16 augustus 2009
Kissing in the back row
Ken je het?
Kissing in the back row of the movies on a saturday night with you-hou....
Gisteravond werd er ook duchtig gekissed. Niet op de laatste rij maar vlak voor onze neuzen, op zo'n halve meter vóór ons :)
I. en N. waren al in de namiddag afgezakt naar Linkerwoofer (voor wie het niet kent: gratis concertfestival op Antwerpen LO ......... móói uitzicht op de lichtjes van de Schelde). Olijf had eerst een etentje met ouders en zwierde zichzelf nadien op de moto om tegen tienen te arriveren op de plaats des onheils.
(het leuke aan een moto, tussen haakjes, is dat je het ding gewoon op een voetpad neersmijt vlak bij de ingang :))
Lekker "stoer" met motorvest (aanvankelijk vééééél te warm maar later op de avond blij dat ik 'em bijhad) op zoek naar beide dames, die aan het water bleken te zitten in leuk gezelschap.
Olijf ploft zich neer.
Constateert na 5 minuten dat ze vlak achter een superverliefd jong koppeltje is gaan zitten. Hij en zij zaten onophoudelijk te zoenen :)
Leuk zicht eigenlijk, dacht ik. Het hield niet op. Bijna volle twee uren bleven ze "bij de zaak"...
en da's enkel de tijd dat IK erbij was (wie weet hoeveel eerder ze er al aan begonnen waren...)
Ik denk even terug aan de tijd dat ik nog lekker en plein public zo'n lebbermarathon had ingezet en stel vast dat het moet geleden zijn van m'n late teens/vroege twenties :)
Bij "anderen" in ons gezelschap bleek het niet zo lang geleden. TOF, denk ik... dat je dat "nog" doet op "onze" leeftijd. En ik stel mezelf de vraag wanneer ik me te oud ben gaan voelen om nog te zoenen in het openbaar....
Antwoord: zelf hield ik er niet mee op, ik zette het gewoon niet in... een beetje ingegeven door verlegenheid.
Een overzicht
Een jongen in m'n ver verleden hield er zelfs niet van om m'n handje vast te houden "want de mensen hoefden niet te weten dat we een koppel waren"... En Olijf ging daar, uit respect voor zijn mening, niet tegenin.... Triest, wat een mens zich zoal laat "welgevallen".
Enkele andere kerels waren van het eerder kortstondige klandestiene type, waardoor openbare uitingen van affectie niet eens werden overwogen.
En dan kan je stellen dat ik misschien ook wel heren heb gekend die al even verlegen waren als ikzelf in het publiek zoenen. Althans, dat maak ik mezelf wijs, omdat ik niet wens te denken dat er nóg mannen waren die beschaamd zouden geweest zijn om met mij gezien te worden.
Dus neen, Olijf heeft niet veel openbaar kuswerk op haar kerfstok, meestal all for the wrong reasons :)
Het koppel gisteren vond ik vertederend lief. Het kon hen gene ene bal schelen dat er vijf mensen pal achter hen zaten met een zichtje op de eerste rij.
En súperlief vond ik dat het meisje even ophield met zoenen om een foto te nemen van I, N en mezelf... waarna ze de werken terstond hervatte :):):)
De foto (van ons drie dames) vindt u later wellicht hier of binnen héél kort op de blog van I.
Dit was een ode aan openbare uitingen van affectie. Santé :)
Kissing in the back row
of the movies on a saturday night with you
holding hands together you and I
holding hands together (yeah)
smooching in the back row
of the movies on a saturday night with you
we could stay forever you and I
we could stay forever you and I
hugging and a kissing in the back row of the movies
Kissing in the back row of the movies on a saturday night with you-hou....
Gisteravond werd er ook duchtig gekissed. Niet op de laatste rij maar vlak voor onze neuzen, op zo'n halve meter vóór ons :)
I. en N. waren al in de namiddag afgezakt naar Linkerwoofer (voor wie het niet kent: gratis concertfestival op Antwerpen LO ......... móói uitzicht op de lichtjes van de Schelde). Olijf had eerst een etentje met ouders en zwierde zichzelf nadien op de moto om tegen tienen te arriveren op de plaats des onheils.
(het leuke aan een moto, tussen haakjes, is dat je het ding gewoon op een voetpad neersmijt vlak bij de ingang :))
Lekker "stoer" met motorvest (aanvankelijk vééééél te warm maar later op de avond blij dat ik 'em bijhad) op zoek naar beide dames, die aan het water bleken te zitten in leuk gezelschap.
Olijf ploft zich neer.
Constateert na 5 minuten dat ze vlak achter een superverliefd jong koppeltje is gaan zitten. Hij en zij zaten onophoudelijk te zoenen :)
Leuk zicht eigenlijk, dacht ik. Het hield niet op. Bijna volle twee uren bleven ze "bij de zaak"...
en da's enkel de tijd dat IK erbij was (wie weet hoeveel eerder ze er al aan begonnen waren...)
Ik denk even terug aan de tijd dat ik nog lekker en plein public zo'n lebbermarathon had ingezet en stel vast dat het moet geleden zijn van m'n late teens/vroege twenties :)
Bij "anderen" in ons gezelschap bleek het niet zo lang geleden. TOF, denk ik... dat je dat "nog" doet op "onze" leeftijd. En ik stel mezelf de vraag wanneer ik me te oud ben gaan voelen om nog te zoenen in het openbaar....
Antwoord: zelf hield ik er niet mee op, ik zette het gewoon niet in... een beetje ingegeven door verlegenheid.
Een overzicht
Een jongen in m'n ver verleden hield er zelfs niet van om m'n handje vast te houden "want de mensen hoefden niet te weten dat we een koppel waren"... En Olijf ging daar, uit respect voor zijn mening, niet tegenin.... Triest, wat een mens zich zoal laat "welgevallen".
Enkele andere kerels waren van het eerder kortstondige klandestiene type, waardoor openbare uitingen van affectie niet eens werden overwogen.
En dan kan je stellen dat ik misschien ook wel heren heb gekend die al even verlegen waren als ikzelf in het publiek zoenen. Althans, dat maak ik mezelf wijs, omdat ik niet wens te denken dat er nóg mannen waren die beschaamd zouden geweest zijn om met mij gezien te worden.
Dus neen, Olijf heeft niet veel openbaar kuswerk op haar kerfstok, meestal all for the wrong reasons :)
Het koppel gisteren vond ik vertederend lief. Het kon hen gene ene bal schelen dat er vijf mensen pal achter hen zaten met een zichtje op de eerste rij.
En súperlief vond ik dat het meisje even ophield met zoenen om een foto te nemen van I, N en mezelf... waarna ze de werken terstond hervatte :):):)
De foto (van ons drie dames) vindt u later wellicht hier of binnen héél kort op de blog van I.
Dit was een ode aan openbare uitingen van affectie. Santé :)
Kissing in the back row
of the movies on a saturday night with you
holding hands together you and I
holding hands together (yeah)
smooching in the back row
of the movies on a saturday night with you
we could stay forever you and I
we could stay forever you and I
hugging and a kissing in the back row of the movies
vrijdag 14 augustus 2009
dingen die niet mogen
- bloggen tijdens werkuren
- foto's nemen van uit de wagen.... terwijl je zelf achter het stuur zit
Olijf deed/doet vandaag beide, zij het kort :)
Vanochtend tijdens de rit naar het werk zag ik in de achteruitkijkspiegel een vreemdsoortig voertuig op de baan.
Er stond wat óp.
Een paal.
Gek, denk je... wat doet een paal op het dak van een personenwagen?
(Interludium)
Hersenen.... zijn óók iets geks, in de zin van fenomenaal.
Met alle info die je in de loop van je dag en/of leven te verwerken krijgt, slagen ze er toch steeds maar in om de gepaste info op het gepaste ogenblik boven te halen.
Ik vind dat fenomenaal omdat je niet echt een bewust klassement maakt van de binnenkomende gegevens. Denk dat m'n hersenen een beetje zijn als een (mijn?) bureau... een stapel papieren en papiertjes, kriskras door elkaar gegooid. Vantussen díe hoop kribbels moet je op het juiste moment dat éne correcte post-itje vinden waarop de nota staat die je nodig had.
(Terug naar de studio...)
Maar goed... mijn fenomenaal brein registreerde de binnengekomen beelden van de bizarre auto en haalde een herinnering aan één of andere reportage/nieuwsitem boven.
De Google Earth Street View car.
Bon, eerlijk is eerlijk, ik herinnerde me alleen "Google Earth Car".
U weet intussen dat ik een fervent Googelaarster ben en vond de rest van de naam ... juist ja :)...
De mannen (in dit geval geslachtloos bedoeld) van Google Earth vonden het een goed idee om naast de luchtfoto's (soms érg gedetailleerd hoor!) hun gebruikers ook straatzichten te schenken. Hun auto's rijden dus her en der rond met een camera op het dak die foto's in 360° maakt.
Volgens een Google-blog van 29 mei '07 bestond de StreetView feature enkel voor "Denver, Las Vegas, Miami, New York City, and the San Francisco Bay Area".
Maar dat was 2007....
Op twee jaar tijd kan er veel veranderen :)
IK vind dat hij er erg op lijkt, de auto op m'n foto.
(slechte belichting te wijten aan m'n precaire positie in de eigen wagen)voor een demo van StreetView, begeef u naar
http://googlesystem.blogspot.com/2007/05/earth-is-closer-street-views-in-google.html
15u (post-publicatis ;))
neeeeeeeeeee, zoek het maar niet op, bovenstaand woord bestaat (waarschijnlijk) niet. Liet me per ongeluk even gaan...
zonet ontving ik van een "verlegen" ziel via andere weg dan een rechtstreekse reactie op deze blog een link naar andermans blog die óók een close encounter had met bovenstaande wagen. (herlees deze zin gerust nóg eens als hij wat te lang is...)
En waddayaknow? Vermoedelijk niet alleen dezelfde auto, maar nog eens eentje met Italiaanse nummerplaat....
Je zal het altijd zien: als er jobs te versieren zijn waarbij je wat kan verdienen met zo weinig mogelijk inspanning... dan kan je er donder op zeggen dat er een Italootje mee gemoeid is.
In de kantlijn: categoriseer dit gerust onder "gezonde dosis zelfspot" :)
de link naar de Google-car: http://meetje.blogspot.com/2009/05/google-maps-car.html
Wat denkt u? Is het of is het niet dezelfde?
woensdag 12 augustus 2009
It's a thin line..........
between love and hate...
zo gaat "het" liedje toch.
Ik zoek het op (wegens vergeten): The Pretenders.
Dat ter info en verder van generlei belang.
Ik had enkel nodig: "It's a thin line" and here's why.
Wie deze blog min of meer gevolgd heeft, weet dat Olijf een lange weg heeft afgelegd.
Geen nood, ik ga hier niet zielig zitten doen. Wat verteld is, is verteld. Wat gebeurd is, is gebeurd.
Reeds enige tijd geleden was ik ver genoeg gevorderd in m'n (ahem) rijpingsproces om te beseffen dat alles met een reden plaatsvindt.
"Holaaaaa, dà's een heel ander liedje" hoor ik u denken...
"'t Is dààrom dat het rijping heet", antwoord ik u zonder valse bescheidenheid terug.
Vroeg of laat maakt iedereen wel iets mee dat minder fraai is dan fluitende vogeltjes, fladderende vlindertjes en uitbundig stralende zonnetjes.
Zo niet anders voor Olijf.
Zoals zo vaak gezegd, gaat iedereen daar op eigen manier mee om.
Schijnbaar eindeloos treuren, explosief uitgaan om de wereld te vergeten, desnoods wraak nemen op onschuldige zielen... you name it, ieder kiest zijn/haar manier.
U weet welke weg ik koos en u volgde het al dan niet regelmatig op deze blog.
Ik heb het geluk gehad oude en nieuwe vrienden te hebben die er waren indien nodig (en ik hoop van harte daar geen misbruik van te hebben gemaakt). Vaak gebruikte ik deze blog als alternatieve uitlaatklep, om dat vrienden-misbruik te vermijden.
Indien ik ook daar in overdreef, mijn excuses.... zou ik zeggen... maar niemand werd verplícht dit te lezen...
De dunne lijn, waarvan sprake.
De grens tussen bezorgdheid en bemoeizucht... dat is het punt van vandaag.
Heb vaak in het voorbije jaar goed(e) (bedoelde) raad gekregen van wie me aanhoorde en vandaag kan ik niet anders zeggen dan "dank u".
Dat gezegd zijnde, heb ik ook vaak "dank u maar neen dank u" gezegd. Stomweg oprecht verklaard dat Olijf - alle goede raad ten spijt - uiteindelijk toch haar eigen weg zou zoeken, naar beste vermogen en inzicht, met inachtneming van mogelijke risico's op nieuwe valkuilen.
Nogmaals dank u aan wie dit respecteerde.
Hier wordt het moeilijk...
Aan wie meer moeite had om die vrijheid te respecteren in het nemen van eigen beslissingen... graag een virtuele oproep om dit met ingang van vandaag te doen.
Bezorgdheid is mooi, zolang je jezelf niet vereenzelvigt met andermans problemen.
Bezorgdheid kan ook - het spijt me dit te constateren - ongemerkt (?) omslaan in bemoeizucht... een soort van controledrang om de eigen mening op te leggen aan een ander.
Zèlf heb ik - deels door de aard van m'n werk - geleerd om te proberen helpen zonder eigen en andermans grenzen uit het oog te verliezen.
Hoe gewéldig je je eigen raad en inzichten ook vindt... als je gesprekspartner de waarde ervan niet kan of wil inzien.... houdt het daarbij op.
Het is verder zinloos om je daarom ongewaardeerd te voelen. Ieder heeft z'n eigen set normen en handelt daarnaar.
"Het beste voorhebben met iemand" is wat mij betreft geen geldig excuus.
"Het beste" is niet méér of niet minder dan "het beste volgens je eigen overtuigingen"... die niet noodzakelijk die van de ander zijn.
Ziezo, dit was mijn dunne lijn.
Via de blog nog maar eens geuitlaatklepperd en hopelijk duidelijk genoeg uiteengezet.
Indien het niet diende als herkenningspunt, dan was het misschien nog goed voor toevallige passanten die googelden op "thin line" en tot hun stomme verbazing op deze plaats terechtkwamen.
Moraal:
Olijf verlegt graag grenzen maar heeft er enkele die ze net zo graag behoudt...
En ik trek de ___________________ hier.
No need to pretend :)
zo gaat "het" liedje toch.
Ik zoek het op (wegens vergeten): The Pretenders.
Dat ter info en verder van generlei belang.
Ik had enkel nodig: "It's a thin line" and here's why.
Wie deze blog min of meer gevolgd heeft, weet dat Olijf een lange weg heeft afgelegd.
Geen nood, ik ga hier niet zielig zitten doen. Wat verteld is, is verteld. Wat gebeurd is, is gebeurd.
Reeds enige tijd geleden was ik ver genoeg gevorderd in m'n (ahem) rijpingsproces om te beseffen dat alles met een reden plaatsvindt.
"Holaaaaa, dà's een heel ander liedje" hoor ik u denken...
"'t Is dààrom dat het rijping heet", antwoord ik u zonder valse bescheidenheid terug.
Vroeg of laat maakt iedereen wel iets mee dat minder fraai is dan fluitende vogeltjes, fladderende vlindertjes en uitbundig stralende zonnetjes.
Zo niet anders voor Olijf.
Zoals zo vaak gezegd, gaat iedereen daar op eigen manier mee om.
Schijnbaar eindeloos treuren, explosief uitgaan om de wereld te vergeten, desnoods wraak nemen op onschuldige zielen... you name it, ieder kiest zijn/haar manier.
U weet welke weg ik koos en u volgde het al dan niet regelmatig op deze blog.
Ik heb het geluk gehad oude en nieuwe vrienden te hebben die er waren indien nodig (en ik hoop van harte daar geen misbruik van te hebben gemaakt). Vaak gebruikte ik deze blog als alternatieve uitlaatklep, om dat vrienden-misbruik te vermijden.
Indien ik ook daar in overdreef, mijn excuses.... zou ik zeggen... maar niemand werd verplícht dit te lezen...
De dunne lijn, waarvan sprake.
De grens tussen bezorgdheid en bemoeizucht... dat is het punt van vandaag.
Heb vaak in het voorbije jaar goed(e) (bedoelde) raad gekregen van wie me aanhoorde en vandaag kan ik niet anders zeggen dan "dank u".
Dat gezegd zijnde, heb ik ook vaak "dank u maar neen dank u" gezegd. Stomweg oprecht verklaard dat Olijf - alle goede raad ten spijt - uiteindelijk toch haar eigen weg zou zoeken, naar beste vermogen en inzicht, met inachtneming van mogelijke risico's op nieuwe valkuilen.
Nogmaals dank u aan wie dit respecteerde.
Hier wordt het moeilijk...
Aan wie meer moeite had om die vrijheid te respecteren in het nemen van eigen beslissingen... graag een virtuele oproep om dit met ingang van vandaag te doen.
Bezorgdheid is mooi, zolang je jezelf niet vereenzelvigt met andermans problemen.
Bezorgdheid kan ook - het spijt me dit te constateren - ongemerkt (?) omslaan in bemoeizucht... een soort van controledrang om de eigen mening op te leggen aan een ander.
Zèlf heb ik - deels door de aard van m'n werk - geleerd om te proberen helpen zonder eigen en andermans grenzen uit het oog te verliezen.
Hoe gewéldig je je eigen raad en inzichten ook vindt... als je gesprekspartner de waarde ervan niet kan of wil inzien.... houdt het daarbij op.
Het is verder zinloos om je daarom ongewaardeerd te voelen. Ieder heeft z'n eigen set normen en handelt daarnaar.
"Het beste voorhebben met iemand" is wat mij betreft geen geldig excuus.
"Het beste" is niet méér of niet minder dan "het beste volgens je eigen overtuigingen"... die niet noodzakelijk die van de ander zijn.
Ziezo, dit was mijn dunne lijn.
Via de blog nog maar eens geuitlaatklepperd en hopelijk duidelijk genoeg uiteengezet.
Indien het niet diende als herkenningspunt, dan was het misschien nog goed voor toevallige passanten die googelden op "thin line" en tot hun stomme verbazing op deze plaats terechtkwamen.
Moraal:
Olijf verlegt graag grenzen maar heeft er enkele die ze net zo graag behoudt...
En ik trek de ___________________ hier.
No need to pretend :)
maandag 10 augustus 2009
Camping Try-out
Zaterdagochtend. Ik check met m'n zus of het nog kàn: kamperen met haar dochtertje voor de avond.
Het was eerdere deze zomer al eens geopperd. Het kind zou zo graag eens met een Mobilhome op vakantie gaan, maar dat zat er niet zo direct in. Even in de tent met tante zou al een fijn alternatief zijn.
Maar tante was lui en zocht niet grondig uit welke campings kindvriendelijk zijn, niet te ver van huis (mocht ze mama missen) én tegelijk niet te ver van leuke plaatsjes om een zevenjarig meisje gepast te entertainen.
Omdat de mood van een kind van die leeftijd ook niet altijd voorspelbaar is, leek het veiliger om een Try-out te doen in de grote achtertuin van "andere" zus, die momenteel op vakantie is. Er zit wat bos aan de tuin en dankzij een reservesleutel konden we het huis als sanitaire voorziening gebruiken.
Goed, zegt zus, dochter heeft er bijzonder veel zin in!
Tante Olijf begint dus met de voorbereidselen. Tent, kampeerstoeltjes, slaapzakken,(herbruikbaar!) plastic eetgerei tot en met plastic teiltje om gepast de afwas te doen in de "wilde natuur"...
Rond een uur of acht komt nichtje opgewonden aan. Zus gebaart achter haar rug dat ze "cold feet" heeft gekregen. Mama moet mee. Mama komt dus mee, hetgeen me sowieso bevalt.
Aan de koffer van m'n auto te oordelen, zou je denken dat we vertrekken voor een tweewekelijkse poolreis, maar ik wil dat het zo écht mogelijk lijkt voor nichtje, en daar dóe je dan al wat voor :)
Eens aangekomen (na een reis van wel 10 minuten!) begint het uitladen. Het is intussen al tegen negenen aan en in "het bos" wordt het donker. Nichtje wil graag meehelpen met het opzetten van de tent en omdat ik van mening ben dat je als vrouw maar beter je mannetje kan staan, laat ik haar duchtig meedoen. Ze steekt de paaltjes in de iglo-tent, en slaat de piquetten in dat het een lieve lust is. Ze doet het goed dat kleine meisje :)
Tante is stil fier.
We plannen een frietje voor (laat) avondmaal. Intussen is het alweer tien uur en nichtje dreigt in slaap te vallen. De frietjes worden dan maar ter plaatse in de frituur geconsumeerd (om te vermijden dat we met porties friet en één hongerig doch slapend meisje terugkeren aan de tent).
Bij terugkeer horen we allerlei geluidjes....
Zus, iets minder avontuurlijk aangelegd dan Olijf, houdt niet van onbekende geluidjes en dochter volgt daarin..... gelukkig wint de slaap het van haar en maakt ze zich niet lang zorgen om krakende takjes en aanverwanten.
Zus en ik nemen nog een kopje deca voor het slapengaan, lezen nog even in een boek en knippen dan de zaklamp uit. Het is halftwaalf.
"Goodnight, Johnny Boy :)"
Ochtend Zondag 9 augustus.
Fluitende vogeltjes, zonlicht dat door het tentcanvas doorschijnt, verder algemene stilte.
Olijf heeft niet echt een zachte nacht achter de rug. De comfortabele opblaasmatras stond ik af aan moeder en dochter. Én ik wou wel eens voelen hoe zo'n kampeermatrasje aanvoelt.... dat weet ik nu dus :)
Rond halfacht vind ik het tijd om uit de veren te springen.
Tentje open, ochtendlucht opsnuiven en denken aan ontbijt.
Koffietje zetten en melkje opwarmen (jaaaa, in keuken van huis.... heb nog geen kampeervuurtje), koffiekoekjes halen en tafeltje zetten in de frisse buitenlucht.
Het lijkt allemaal redelijk écht hoor.... als je het huis op de achtergrond wegdenkt.
Na de afwas, NIET in keuken maar in onze eigen meegebrachte teil, begint het opruimen.
Uren werk voor opbouw en afbreek, maar nichtje zegt blij te zijn. Ze heeft er een avontuurtje bij.
En ze weet nu hoe je een tent opzet :)
Tante is blij dat nichtje blij is.
Eenvoud, ik blijf het schoon vinden.
(kampeerplaats vrijmaken met mama)
(stokjes insteken met tante)
(piquetjes inslaan)
(eerste ingebruikname)
(Beerie, gekregen van tante bij geboorte, gaat overal mee)
(tentje open, ochtendkijken)
(first in, first out)
(Tanteeeeuuuuh, kuis mijn voeten eens af???....)
(afwassen in the wild)
(èèèèèn OPruimen.... schluss)
Het was eerdere deze zomer al eens geopperd. Het kind zou zo graag eens met een Mobilhome op vakantie gaan, maar dat zat er niet zo direct in. Even in de tent met tante zou al een fijn alternatief zijn.
Maar tante was lui en zocht niet grondig uit welke campings kindvriendelijk zijn, niet te ver van huis (mocht ze mama missen) én tegelijk niet te ver van leuke plaatsjes om een zevenjarig meisje gepast te entertainen.
Omdat de mood van een kind van die leeftijd ook niet altijd voorspelbaar is, leek het veiliger om een Try-out te doen in de grote achtertuin van "andere" zus, die momenteel op vakantie is. Er zit wat bos aan de tuin en dankzij een reservesleutel konden we het huis als sanitaire voorziening gebruiken.
Goed, zegt zus, dochter heeft er bijzonder veel zin in!
Tante Olijf begint dus met de voorbereidselen. Tent, kampeerstoeltjes, slaapzakken,(herbruikbaar!) plastic eetgerei tot en met plastic teiltje om gepast de afwas te doen in de "wilde natuur"...
Rond een uur of acht komt nichtje opgewonden aan. Zus gebaart achter haar rug dat ze "cold feet" heeft gekregen. Mama moet mee. Mama komt dus mee, hetgeen me sowieso bevalt.
Aan de koffer van m'n auto te oordelen, zou je denken dat we vertrekken voor een tweewekelijkse poolreis, maar ik wil dat het zo écht mogelijk lijkt voor nichtje, en daar dóe je dan al wat voor :)
Eens aangekomen (na een reis van wel 10 minuten!) begint het uitladen. Het is intussen al tegen negenen aan en in "het bos" wordt het donker. Nichtje wil graag meehelpen met het opzetten van de tent en omdat ik van mening ben dat je als vrouw maar beter je mannetje kan staan, laat ik haar duchtig meedoen. Ze steekt de paaltjes in de iglo-tent, en slaat de piquetten in dat het een lieve lust is. Ze doet het goed dat kleine meisje :)
Tante is stil fier.
We plannen een frietje voor (laat) avondmaal. Intussen is het alweer tien uur en nichtje dreigt in slaap te vallen. De frietjes worden dan maar ter plaatse in de frituur geconsumeerd (om te vermijden dat we met porties friet en één hongerig doch slapend meisje terugkeren aan de tent).
Bij terugkeer horen we allerlei geluidjes....
Zus, iets minder avontuurlijk aangelegd dan Olijf, houdt niet van onbekende geluidjes en dochter volgt daarin..... gelukkig wint de slaap het van haar en maakt ze zich niet lang zorgen om krakende takjes en aanverwanten.
Zus en ik nemen nog een kopje deca voor het slapengaan, lezen nog even in een boek en knippen dan de zaklamp uit. Het is halftwaalf.
"Goodnight, Johnny Boy :)"
Ochtend Zondag 9 augustus.
Fluitende vogeltjes, zonlicht dat door het tentcanvas doorschijnt, verder algemene stilte.
Olijf heeft niet echt een zachte nacht achter de rug. De comfortabele opblaasmatras stond ik af aan moeder en dochter. Én ik wou wel eens voelen hoe zo'n kampeermatrasje aanvoelt.... dat weet ik nu dus :)
Rond halfacht vind ik het tijd om uit de veren te springen.
Tentje open, ochtendlucht opsnuiven en denken aan ontbijt.
Koffietje zetten en melkje opwarmen (jaaaa, in keuken van huis.... heb nog geen kampeervuurtje), koffiekoekjes halen en tafeltje zetten in de frisse buitenlucht.
Het lijkt allemaal redelijk écht hoor.... als je het huis op de achtergrond wegdenkt.
Na de afwas, NIET in keuken maar in onze eigen meegebrachte teil, begint het opruimen.
Uren werk voor opbouw en afbreek, maar nichtje zegt blij te zijn. Ze heeft er een avontuurtje bij.
En ze weet nu hoe je een tent opzet :)
Tante is blij dat nichtje blij is.
Eenvoud, ik blijf het schoon vinden.
(kampeerplaats vrijmaken met mama)
(stokjes insteken met tante)
(piquetjes inslaan)
(eerste ingebruikname)
(Beerie, gekregen van tante bij geboorte, gaat overal mee)
(tentje open, ochtendkijken)
(first in, first out)
(Tanteeeeuuuuh, kuis mijn voeten eens af???....)
(afwassen in the wild)
(èèèèèn OPruimen.... schluss)
zondag 9 augustus 2009
Walk softly but carry a big stick
... krijg ik te horen.
Ik zie daar een boeddhistisch geïnspireerde wijsheid in.
De zin wordt me aangereikt na een gesprek over meditatie, yoga en het "misbruik" ervan om te vluchten uit de werkelijkheid.
En inderdaad, ik ga akkoord met m'n gesprekspartner.
Die dingen dienen daar niet voor, niet om te vluchten. De wereld is hard, keihard soms, maar eender welke meditatietechniek is niet ontstaan om die wereld te ontvluchten. Het kan je helpen om los te komen van één en ander, enkel om daarna (hopelijk) des te vaster terug in het leven te staan, hoe het ook op je afkomt.
En dus borrelt de zin op.
Walk softly but carry a big stick.
"Mag ik 'em gebruiken in een blog?", vraag ik.
"No problem, doe maar."
Ik maak daar in m'n onschuld iets van als: sta zacht in het leven, maar vergeet niet je eigen leven te verdedigen.
Toch voor alle zekerheid de zin even googelen.
Blijkt dat het een misquote is.
Roosevelt zou gezegd hebben: "Speak softly and carry a big stick, you'll go far". Bescheiden als hij was (...) beweerde hij de zin te hebben ontleend aan een Westafrikaans gezegde, maar dat schijnt nooit te zijn bewezen.
Speak softly werd Talk softly werd Walk softly.... et voilà.
In de kantlijn: U moet het maar eens nalezen op Wikipedia, maar de hele zin heeft zoiets ontketend als de Big Stick Policy...
Wat er ook van zij, ik vond de quote van m'n gesprekspartner best wel iets hebben, méér dan zomaar iets zelfs.
Sta zacht in het leven, maar laat je niet kapotsodemieteren... nah :)
(wat denkt u? Zou ik met één van deze sticks vér komen???)
Ik zie daar een boeddhistisch geïnspireerde wijsheid in.
De zin wordt me aangereikt na een gesprek over meditatie, yoga en het "misbruik" ervan om te vluchten uit de werkelijkheid.
En inderdaad, ik ga akkoord met m'n gesprekspartner.
Die dingen dienen daar niet voor, niet om te vluchten. De wereld is hard, keihard soms, maar eender welke meditatietechniek is niet ontstaan om die wereld te ontvluchten. Het kan je helpen om los te komen van één en ander, enkel om daarna (hopelijk) des te vaster terug in het leven te staan, hoe het ook op je afkomt.
En dus borrelt de zin op.
Walk softly but carry a big stick.
"Mag ik 'em gebruiken in een blog?", vraag ik.
"No problem, doe maar."
Ik maak daar in m'n onschuld iets van als: sta zacht in het leven, maar vergeet niet je eigen leven te verdedigen.
Toch voor alle zekerheid de zin even googelen.
Blijkt dat het een misquote is.
Roosevelt zou gezegd hebben: "Speak softly and carry a big stick, you'll go far". Bescheiden als hij was (...) beweerde hij de zin te hebben ontleend aan een Westafrikaans gezegde, maar dat schijnt nooit te zijn bewezen.
Speak softly werd Talk softly werd Walk softly.... et voilà.
In de kantlijn: U moet het maar eens nalezen op Wikipedia, maar de hele zin heeft zoiets ontketend als de Big Stick Policy...
Wat er ook van zij, ik vond de quote van m'n gesprekspartner best wel iets hebben, méér dan zomaar iets zelfs.
Sta zacht in het leven, maar laat je niet kapotsodemieteren... nah :)
(wat denkt u? Zou ik met één van deze sticks vér komen???)
vrijdag 7 augustus 2009
Fijn bezoek
vandaag eindelijk eens een wat actiever dag gehad.
Haagje scheren bij ouders... geen dag te vroeg, zo bleek, omdat ik enkele uren later vernam dat ze vervroegd terugkeren uit Italië. Maandag zien ze bij terugkeer dus een vers bijgeknipte haag... hoop dat het hen blij maakt.
Van daaruit boodschapjes en daarna hup de tuin in. Lang uitgesteld wieden aangevat.
Wat een puinhoop was m'n tuin!
Wat een puinhoop is m'n tuin nog steeds! Ondanks uren wieden, ben ik nog maar halfweg en het is sowieso een wildernis, zelfs wanneer ik het wieden bijhoud....
'k hoop morgen wat vroeger op te staan om de onderhoudswerken verder te zetten...
Vanavond leuke verrassing gehad.
Mistsluier vroeg of ik wat om handen had vanavond. Neen dus... behalve wieden (maar wie doet dat nu graag non-stop... hoewel er wat te zeggen valt voor de therapeutische waarde van wieden).
Een korte brainstorm later beslissen we dat ze naar mij thuis komt voor een laat tuinterrasje.
Zo gezegd zo gedaan. Een Duveltje voor beide dames, een schaaltje verse tuintomaatjes, wat kaas erbij en we zijn weer content.
Olijf praat teveel en te lang, heb heel wat te vertellen en Mistsluier is een aandachtig luisterend oor. Toch... Olijf praatte teveel en te lang (make mental note: volgende keer mondje krik krak dicht en es wat meer luisteren...)
Was blij Mistsluier nog eens gezien te hebben. Het was veel te lang geleden.
Was blij dat Mistsluier haar afkeer van auto's opzij had gezet om naar mij toe te komen :)
't leven kan toch simpel mooi zijn soms :)
(m'n tomaatjes zag u al)
Santé, Mistsluiertje! Blij dat er nog een wuf van Duvelkes houdt :)
Haagje scheren bij ouders... geen dag te vroeg, zo bleek, omdat ik enkele uren later vernam dat ze vervroegd terugkeren uit Italië. Maandag zien ze bij terugkeer dus een vers bijgeknipte haag... hoop dat het hen blij maakt.
Van daaruit boodschapjes en daarna hup de tuin in. Lang uitgesteld wieden aangevat.
Wat een puinhoop was m'n tuin!
Wat een puinhoop is m'n tuin nog steeds! Ondanks uren wieden, ben ik nog maar halfweg en het is sowieso een wildernis, zelfs wanneer ik het wieden bijhoud....
'k hoop morgen wat vroeger op te staan om de onderhoudswerken verder te zetten...
Vanavond leuke verrassing gehad.
Mistsluier vroeg of ik wat om handen had vanavond. Neen dus... behalve wieden (maar wie doet dat nu graag non-stop... hoewel er wat te zeggen valt voor de therapeutische waarde van wieden).
Een korte brainstorm later beslissen we dat ze naar mij thuis komt voor een laat tuinterrasje.
Zo gezegd zo gedaan. Een Duveltje voor beide dames, een schaaltje verse tuintomaatjes, wat kaas erbij en we zijn weer content.
Olijf praat teveel en te lang, heb heel wat te vertellen en Mistsluier is een aandachtig luisterend oor. Toch... Olijf praatte teveel en te lang (make mental note: volgende keer mondje krik krak dicht en es wat meer luisteren...)
Was blij Mistsluier nog eens gezien te hebben. Het was veel te lang geleden.
Was blij dat Mistsluier haar afkeer van auto's opzij had gezet om naar mij toe te komen :)
't leven kan toch simpel mooi zijn soms :)
(m'n tomaatjes zag u al)Santé, Mistsluiertje! Blij dat er nog een wuf van Duvelkes houdt :)
donderdag 6 augustus 2009
geduld
te warm overdag
te druk 's avonds
om te bloggen :)
zodra het frisser wordt (lees, Olijf nie buitenkomt), schiet ik terug in actie. Beloofd.
Er zitten een paar schrijfsels in de pijplijn :)
see yaz
zondag 2 augustus 2009
Wabi Sabi
Ik heb een wabi sabi haag sinds gisteravond.
Neen, dat is geen nieuwe plantensoort, de haag in kwestie is van het banale ligustersoort Zo'n 5 à 6 meter lang en aan de straatkant een goede 2 meter hoog.
De aanvankelijke "wens" om het ding met de elektrische heggeschaar te lijf te gaan, liet ik varen. Het was te mooi weer om te gaan puffen en zweten in de zon.
Tegen de avond aan kreeg ik wél erg veel zin om de tuinkant onder handen te nemen. Met een stom klein schaartje.
Takje voor takje knipte ik af. Vond het gaandeweg wel iets hebben. Zelf voelde ik me erg Zen worden en de haag zag er na afloop Wabi Sabi uit.
Voor wie de term niet kent: het is een Japanse term die duidt op onvolmaakte schoonheid. Imperfect, impermanent and incomplete.
Het beschrijft m'n haag ten voeten uit :)
Dat snoeien met een klein schaartje had een therapeutische waarde. Je neemt ieder takje individueel vast en knipt het "liefdevol" af (voor zover het amputeren van levende delen liefdevol kan genoemd worden :)). De haag is niet kaarsrecht gesneden nu, maar dat maakt me niet uit.
Ze heeft iets sympathieks.
Wanneer je een haag elektrisch aanpakt, heb je na afloop niet alleen pijnlijk gespierde schouders en rug, de haag krijgt ook een agressief geschoren uiterlijk. Half afgesneden blaadjes, afgeknabbelde takjes... triest.
Nu ziet mijn wabi sabi-tje er gelukkig uit.
En Olijf was Zen... tot de telefoons waarvan eerder sprake.
Strikt genomen is dit dus wabi sabi. En Olijf heeft nóg dingetjes van die strekking... een paar teveel misschien. Trop kan ook teveel zijn ;)
... Learning as I go....
Neen, dat is geen nieuwe plantensoort, de haag in kwestie is van het banale ligustersoort Zo'n 5 à 6 meter lang en aan de straatkant een goede 2 meter hoog.
De aanvankelijke "wens" om het ding met de elektrische heggeschaar te lijf te gaan, liet ik varen. Het was te mooi weer om te gaan puffen en zweten in de zon.
Tegen de avond aan kreeg ik wél erg veel zin om de tuinkant onder handen te nemen. Met een stom klein schaartje.
Takje voor takje knipte ik af. Vond het gaandeweg wel iets hebben. Zelf voelde ik me erg Zen worden en de haag zag er na afloop Wabi Sabi uit.
Voor wie de term niet kent: het is een Japanse term die duidt op onvolmaakte schoonheid. Imperfect, impermanent and incomplete.
Het beschrijft m'n haag ten voeten uit :)
Dat snoeien met een klein schaartje had een therapeutische waarde. Je neemt ieder takje individueel vast en knipt het "liefdevol" af (voor zover het amputeren van levende delen liefdevol kan genoemd worden :)). De haag is niet kaarsrecht gesneden nu, maar dat maakt me niet uit.
Ze heeft iets sympathieks.
Wanneer je een haag elektrisch aanpakt, heb je na afloop niet alleen pijnlijk gespierde schouders en rug, de haag krijgt ook een agressief geschoren uiterlijk. Half afgesneden blaadjes, afgeknabbelde takjes... triest.
Nu ziet mijn wabi sabi-tje er gelukkig uit.
En Olijf was Zen... tot de telefoons waarvan eerder sprake.
Strikt genomen is dit dus wabi sabi. En Olijf heeft nóg dingetjes van die strekking... een paar teveel misschien. Trop kan ook teveel zijn ;)... Learning as I go....
Precipitevolmente
een woord dat me zonet te binnen schoot.
Ik begaf me "precipitevolmente" naar de plaats des onheils....
vliegensvlug, als de bliksemende weerlicht
het is een woord dat zelfs de échten maar met moeite kunnen uitspreken.
Ikzelf struikelde er deze zomer verschillende keren over, maar tóch blijf ik het een leuk woord vinden :)
spreek uit: prètsjiepietèvolmèntè (geen enkele doffe e)
doe die oefening maar eens met een pint of 10 achter de kiezen. Santé :)
Ik begaf me "precipitevolmente" naar de plaats des onheils....
vliegensvlug, als de bliksemende weerlicht
het is een woord dat zelfs de échten maar met moeite kunnen uitspreken.
Ikzelf struikelde er deze zomer verschillende keren over, maar tóch blijf ik het een leuk woord vinden :)
spreek uit: prètsjiepietèvolmèntè (geen enkele doffe e)
doe die oefening maar eens met een pint of 10 achter de kiezen. Santé :)
lange avond
De maat, van wie enkele weken geleden sprake, de zelfmoordpoger... hij deed het weer.
Deze keer met tijdige verwittiging aan Olijf's adres.
De zelfmoordveteranen onder u weten vermoedelijk dat een aangekondigde poging een non-poging is. Olijf dacht dat ook maar wilde deze keer het zekere voor het onzekere nemen.
Wegens niet in het bezit van verblijfsadressen en andere nuttige info over 's mans privéleven gecombineerd met het feit dat hij smsgewijs zielig bleef doen maar z'n telefoon niet wilde opnemen, belde Olijf dan maar naar de politie.
Ze waren het eens met mij. Vermoedelijk niet méér dan een noodkreet maar je kan zoiets niet onbeantwoord laten. Zij zochten hem op voor mij.
Enkele uren later nog maar eens een aankondiging, nauwelijks leesbaar. Hij zou onder een lading slaappillen zitten met een glas wijn in de hand en of ie even naar mij thuis moest komen.
Ja zég! Niet met díe hoeveelheid slaappillen in je lijf, vriend! Dus Olijf peutert (eindelijk) zijn verblijfsadres los en begeeft zich sito presto naar de plaats des onheils.
Tot mijn verbazing is vriend in kwestie niet alleen thuis maar komt zijn broer openen.
Lang verhaal kort: met z'n tweeën rijden we hem naar de dichtstbijzijnde spoed (broer in kwestie blij dat Olijf er was wegens zelf niet in het bezit van rijbewijs).
In de tijd die nodig was om de maag leeg te pompen, verneem ik enkele verhalen. O.a. dat dit niet tweede maar minstens vierde mislukte poging was. Dat familie en vrienden daar allang niet meer zo heftig op reageerden...
Olijf weet nu met nog stelliger zekerheid dan bij het begin van deze "reddingsactie" dat het heertje eens duidelijk moet horen dat dit soort aandachtzoekerij niet aan haar besteed is.
Ik hou niet van mensen die met negatieve aandacht in het centrum van de belangstelling willen komen. Schuldgevoelens opwekken wanneer je niet meteen op een berichtje antwoordt of niet dadelijk in het midden van de nacht ter hulp snelt omdat "alleen slapen hem te zwaar valt"..... Nope, geen goed idee om Olijf's aandacht te krijgen.
Morgen of overmorgen wordt er een hartig woordje gepraat.
U mag me harteloos vinden... maar andermans leven is niet mijn verantwoordelijkheid. We vechten allemaal vroeg of laat voor ons zelfbehoud. Kan je het niet aan? Ga dan treuren zolang dat nodig is, zoek hulp of pik de draad weer op.
Wil je er een eind aan maken? Liever niet, maar ALS je't doet, doe het dan goed en zonder een halve gemeente in rep en roer te zetten.
Zadel vooral niemand op met schuldgevoelens... maar ga in schoonheid.
Ik heb een quote-je klaar voor vriend, alvast in gedachten.
Neen, zal niet zo harteloos zijn om het hem te geven, maar dít is wat ik vandaag/vannacht denk over het eind van mijn eerste augustus...
If you wish to drown, do not torture yourself with shallow water
Het schijnt een Bulgaars spreekwoord te zijn....
Deze keer met tijdige verwittiging aan Olijf's adres.
De zelfmoordveteranen onder u weten vermoedelijk dat een aangekondigde poging een non-poging is. Olijf dacht dat ook maar wilde deze keer het zekere voor het onzekere nemen.
Wegens niet in het bezit van verblijfsadressen en andere nuttige info over 's mans privéleven gecombineerd met het feit dat hij smsgewijs zielig bleef doen maar z'n telefoon niet wilde opnemen, belde Olijf dan maar naar de politie.
Ze waren het eens met mij. Vermoedelijk niet méér dan een noodkreet maar je kan zoiets niet onbeantwoord laten. Zij zochten hem op voor mij.
Enkele uren later nog maar eens een aankondiging, nauwelijks leesbaar. Hij zou onder een lading slaappillen zitten met een glas wijn in de hand en of ie even naar mij thuis moest komen.
Ja zég! Niet met díe hoeveelheid slaappillen in je lijf, vriend! Dus Olijf peutert (eindelijk) zijn verblijfsadres los en begeeft zich sito presto naar de plaats des onheils.
Tot mijn verbazing is vriend in kwestie niet alleen thuis maar komt zijn broer openen.
Lang verhaal kort: met z'n tweeën rijden we hem naar de dichtstbijzijnde spoed (broer in kwestie blij dat Olijf er was wegens zelf niet in het bezit van rijbewijs).
In de tijd die nodig was om de maag leeg te pompen, verneem ik enkele verhalen. O.a. dat dit niet tweede maar minstens vierde mislukte poging was. Dat familie en vrienden daar allang niet meer zo heftig op reageerden...
Olijf weet nu met nog stelliger zekerheid dan bij het begin van deze "reddingsactie" dat het heertje eens duidelijk moet horen dat dit soort aandachtzoekerij niet aan haar besteed is.
Ik hou niet van mensen die met negatieve aandacht in het centrum van de belangstelling willen komen. Schuldgevoelens opwekken wanneer je niet meteen op een berichtje antwoordt of niet dadelijk in het midden van de nacht ter hulp snelt omdat "alleen slapen hem te zwaar valt"..... Nope, geen goed idee om Olijf's aandacht te krijgen.
Morgen of overmorgen wordt er een hartig woordje gepraat.
U mag me harteloos vinden... maar andermans leven is niet mijn verantwoordelijkheid. We vechten allemaal vroeg of laat voor ons zelfbehoud. Kan je het niet aan? Ga dan treuren zolang dat nodig is, zoek hulp of pik de draad weer op.
Wil je er een eind aan maken? Liever niet, maar ALS je't doet, doe het dan goed en zonder een halve gemeente in rep en roer te zetten.
Zadel vooral niemand op met schuldgevoelens... maar ga in schoonheid.
Ik heb een quote-je klaar voor vriend, alvast in gedachten.
Neen, zal niet zo harteloos zijn om het hem te geven, maar dít is wat ik vandaag/vannacht denk over het eind van mijn eerste augustus...
If you wish to drown, do not torture yourself with shallow water
Het schijnt een Bulgaars spreekwoord te zijn....
Abonneren op:
Posts (Atom)