Online perikelen herbezocht...

U hebt geluk.
Olijf heeft zich weer online gesmeten.
Tja, een mens alleen moet IETS doen, de oude vrienden geraken van 't straat en hebben (zeer begrijpelijkerwijs, begrijpt u me niet verkeerd) andere dingen te doen dan hun single vriendin te entertainen.

U hebt geluk, want vóór u staat wellicht een periode waarin Olijf zich met enige regelmaat (al dan niet) grof gaat uitlaten over het andere geslacht.

Ik zou fél overdrijven, mocht ik beweren al heel wat watertjes te hebben doorzwommen als het op het manvolk aankomt.
Sad but true... in de herenwereld ben ik nét geen groentje, maar het scheelt niet veel :)

In de hoop niet meer dezelfde fouten te maken als in het verleden heb ik me zowaar bijgeschoold in het mannelijk brein, althans dat hoop ik toch. Kwestie van teleurstellingen te vermijden, ze niet als zodanig te aanzien of er gewoon vierkant mee te leren lachen.

Zonder de "concurrentie" echt te hebben bekeken, doet een Olijf toch haar best om er (hopelijk) uit te springen.
Dooddoeners als "ik ben niet hopeloos op zoek", "Ik ben een dame die weet wat ze wil en ook wat ze niet wil" en "In de eerste plaats op zoek naar een vriendschap en wie weet wordt het nèt dat beetje meer"... mijd ik als de pest.
Lees 10 profielen en je kan er donder op zeggen dat 9 ervan minstens één van deze zinnen hebben genoteerd.
De meesten onder u kennen me intussen waarschijnlijk goed genoeg om te weten dat 13 in een dozijn me koude rillingen bezorgen...
Waarmee u me nóóit zal horen beweren dat Olijf een speciàle is... verre van.

Hoewel...
Tijdens één van m'n gedachtenspurts (toevallig vanochtend in de auto) overliep ik even de klachten van enkele (ahum) heren uit m'n verleden. Vermits moeilijk doen, alles per definitie fout opvatten en dus ononderbroken vitten en boos worden als meneer geen gedachten kan lezen tegenwoordig als "vrouwelijk normaal" wordt beschouwd.... zou ik mezelf bijna als speciaal gaan omschrijven :)
Wat een nek, hoor ik u denken.
Doe gerust.... ik zit maar wat met mezelf te lachen :)

Olijf heeft dus opnieuw een profiel. Triest misschien maar een mens (lees: een Olijf) doet wat ze kan.
Ikzelf ben intussen al gewoon blij als ik zulke dingen luidop durf toe te geven.

Het profiel is nog maar enkele dagen oud en het verschaft me alweer blogmateriaal.
Ooit plaatste ik hier foto's van dames en heren die.... (ik wil me mild uitdrukken)... niet echt aan m'n standaard voldeden. Deze keer doe ik het foto-loos.

De wereld mag gerust weten dat Olijf - weliswaar op zo vriendelijk mogelijke manier - duidelijk maakt niet te antwoorden op fotoloze profielen. En zie... ruim de helft van de schrijvers leest daar vlotjes over.
Eéntje kreeg me zover om op enkele korte mails te antwoorden. Dat had alles te maken met de hint van intelligentie en doordachtheid van genoemd personage. Toen ik echter aandrong op een foto, ontving ik een link die me deed huiveren.
Niet dat heerschap zodanig mottig was. Nee... meneer vond het blijkbaar een uiting van humor om een filmpje te tonen waarop z'n originele foto in luttele seconden een verouderingsproces onderging tot aan het moment van z'n aardse ondergang.
Ronduit griezelig.
Voor een Olijf die niet eens naar bepaalde muzieknummers luistert omdat ze een deprimerende ondertoon hebben, was het filmpje nét iets te "doordacht".
Einde conversatie.

Het aantal mensen die "het" meent te kunnen klaren met een halvezinmail blijft me ook verbazen.
No reply, sorry.

Sommigen komen meteen straight to the point. Ze pikken één woordje uit m'n profiel, gebruiken dat als kapstok en plakken er in de tweede (en tevens laatste) zin meteen een voorstel tot ontmoeting aan vast.
Voor de eenvoud (en omdat ik mezelf heb wijsgemaakt dat ik nix persoonlijk mag nemen) ga ik er even van uit dat het niet specifiek Olijf is die er "gemakkelijk" uit ziet. Ik neem simpelweg aan dat deze heren al succes hebben geboekt met een tesimpelvoorwoorden openingszin en alevenlamme sluitzin. Voortbordurend op eerder succes is het normààl, neem ik aan, dat ze dit keer op keer "doen".
Olijf is niet onder de indruk en gaat niet in op de kant-en-klare invitatie.

Voorlopig heb ik mezelf de luxe veroorloofd om een leeftijdscategorie kenbaar te maken binnen dewelke ik wens te circuleren. Hovaardig misschien, maar pas afgestudeerden of lang gepensioneerden wil ik zomogelijk én voorlopig nog even links laten liggen.
Met de "jongskes" krijgt Olijf al snel een moedergevoel waarbij ik niet kan weerstaan aan de drang om duurzame levenslessen mee te delen. Van de "oudjes" verwacht ik dat ze hetzelfde zullen doen met mij.
Vandaar een grove begrenzing kwa leeftijd.
Alwéér een detail dat in het bijzonder de pensioengerechtigden niet schijnt te deren.
Ik stel me "grof" op en antwoord niet.

Tenslotte de ontrouwen.
Gehuwd, samenwonend of in een relatie publiceren ze een substantieel profiel waarin ze vragen om passie in discrete omstandigheden. Sommigen hinten zelfs naar SM-toestanden.
Arme ventjes, denk ik dan... zooooooo moeten afzien met je vrouwtje. Tuuuuuurlijk zal Olijf even stoeipoesgewijs op uw mail reageren.... NOT!

Oh! Bijna vergeet ik de knipoogjes.
Scenario: man leest profiel (ik neem aan dat ze lezen en niet enkel prentjes kijken...), man stuurt knipoog. Man verwacht... wat precies?
Een mail om te bedanken voor het knipoogje?
Een knipoogje terug?
En wat zou man dan doen? Wéér terug knipogen?
I don't get it.

Het heeft overigens enige dagen geduurd (rust roest, zeggen ze niet onterecht) vooraleer ik doorhad dat geen énkele mail tot hiertoe een vraag bevatte (naast de rechttoe rechtane invitatie tot een no nonsense meet & greet).
Hieruit besluit ik dat
OF de omschrijving van mezelf zódanig volledig is dat "men" me meteen denkt te kennen
OF het bijzonder weinig uitmaakt wie of wat je bent, als je er maar half goed uitziet...
Holbewoners.... een gedachte die me al enkele keren door het hoofd schoot... :)

Ach... ik moet niet klagen. Vandaag herinner ik me zeer duidelijk het profiel dat destijds m'n aandacht trok. Vrijgezel, zonder kinderen, universitair geschoold, 2 jaar jonger + 5 cm hoger dan in werkelijkheid én gesteld op eerlijkheid en openheid.  De realiteit, zo ontdekte ik veel te laat toen m'n hart verkocht was, bleek heel anders. "Vrijgezel" bleek het enige woord van waarheid te zijn in het hele profiel. De mantel der liefde heeft jaren overuren gedraaid....

Het meest voorkomend leugentje om bestwil bij mannen, heb ik ergens gelezen, heeft te maken met hun gestalte. Minimum 3 cm worden erbij gefantaseerd. Op verdienstelijke tweede plaats komt de jobomschrijving. Een bediende met part-time secretaresse noemt zichzelf al gauw manager. Klinkt stukken beter.
Vrouwen doen niet onder voor hun mannelijke collega's. Leeftijd en gewicht schijnen steevast te worden "onderschat".
Een mens mag niet achterdochtig worden bij deze wetenswaardigheden...

Hoe het ook zij....De strijd is weer begonnen, dames en heren.
Ik hoop tot uw aller hilariteit :)