Je houdt het niet voor mogelijk.
En tóch.
De commotie rond Vangheluwe's interview (dat ik zelf niet integraal zag wegens "betere" bezigheden) leidt ertoe dat Moeder-overste van Vangheluwe's "verbanningsoord" er genoeg van heeft.
Het verbanningsoord, tussen haakjes, dat rustig is gelegen in uitgestrekte bossen met hemels fluitende vogeltjes ergens in de Loire-streek....
Van het aangekondigde interview zag ik enkel het stukje dat in het laatavondjournaal op Eén werd getoond op donderdagavond. De rest zou vrijdag volgen.
Wat ik hoorde maar grotendeels ook wat ik zàg shockeerde me.
Niet alleen gaf hij toe dat hij nog een tweede neef had misbruikt "eigenlijk alle keren dat we samen alleen konden zijn",.... de vrome glimlach rond z'n lippen - het soort van glimlach dat je hebt wanneer je met heimwee en affectie terugdenkt aan zalige lang vervlogen herinneringen - greep me bij het hart. Hoe z'n slachtoffers zich moeten hebben gevoeld bij het zien van die beelden, kan ik me met de beste wil van de wereld niet voorstellen...
Vangheluwe heeft destijds alles opgebiecht bij z'n biechtvader en hij zegt zelf dat hij wel wist dat hij fout bezig was. Maar biechten in de Kerk betekent blijkbaar dat je vergeven bent voor je zonden.... en ze meteen opnieuw kan gaan doen.
Want dan biecht je dat toch snel terug eventjes op???? Niewaar????
Tien weesgegroetjes en een onzevader en je kan weer dartel verder.
God....
Vannacht bekeek ik nog de herhaling van een actualiteitsprogramma. Sla me dood... Terzake of wat anders... het doet er niet toe.
Een zeer redelijk en vroom uitziende Monseigneur (naam ontsnapt me) gaf tekst en uitleg bij de reactie van het Vaticaan. Ook z'n standpunt i.v.m. het opheffen van het biechtgeheim. Daar bleef hij tégen.
Biechtgeheim moet blijven bestaan. En tot op zekere hoogte begrijp ik dat.
Als je NIX meer in vertrouwen kan zeggen, ga je zwijgen en oppotten, wie weet met welke rampzalige gevolgen.
Maar het biechtgeheim heeft ook een zeer duistere keerzijde.
Het wekt de indruk - en het is geeneens een vàlse indruk - dat je je kan laten vergeven voor je zonden. Het maakt ook dat je het "zware gewicht" dat je meetorst op je schouders, van je àf kan praten, waardoor je je terug opgelucht voelt, herboren misschien... en met hernieuwde kracht rustig dezelfde fout opnieuw kan gaan maken...
Dit klinkt toch niet eens zo bizar als theorie... of vergis ik me?
"Schuldig verzuim" heet het in juridische termen, als je op de hoogte bent van misdaden en niets aanvangt met die informatie.
Om historische redenen - en die redenen zullen wel niet zonder reden ontstaan zijn... historisch gezien dan - staat de Kerk (àlle kerken wellicht) boven de wet.
En daarmee is de kous af. Neh. Leg je dààr maar bij neer.
In het filmpje hieronder krijgen we voor de goede maat nog een oproep tot begrip mee. Niet verwonderlijk opnieuw van een "geestelijke".
Geestelijk gestoord komt spontaan in me op.
Een zekere pater Thomas komt snel even z'n duit in het zakje doen.
Ik citeer:
"We hebben in de kranten gelezen waarover gaat. Maar... personnèl.. vind ik.. eh... hij is een heilig, OK? Hij heeft gedaan... maar dat is normaal in het leven. Iedereen is wàt. En vergelijken met de crimineel in de world ... eh... dat is niet zo erg... eigenlijk"
(richt daarbij de handen lichtjes ten hemel en trek je schouders even op om je woorden kracht bij te zetten)
Voilà, nu weten we het.
Een heilige. Niet gewoon een tot inkeer gekomen man (noteer dat ik het woord crimineel niet gebruik). Nee nee... een heilige!
Een geestelijke heeft gesproken. Zand erover, seg!
...Mogen wij, onnole leken, een beetje geshockeerd zijn ja?
Het Nieuwsblad - Zuster-overste heeft al genoeg van Vangheluwe
Noot:
Het Vaticaan had aanvankelijk geen intentie om te reageren.
Ze hebben het dezer dagen te druk met de voorbereidingen van Pasen. En de nakende heiligverklaring van Johannes Paulus II.
Ik zeg... terwijl je bezig bent... verklaar Vangheluwe misschien ineens méé heilig? Zeg dat pater Thomas het gezegd heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten