A man's mind

voor ik straks voor het eerst in weken nog es ga dansen, eet ik een licht avondmaal voor de TV.
Programma van keuze: Zo man, zo vrouw.

Nooit eerder gezien. Styling programma waarbij man en vrouw, vriend en vriendin, lief (M) en lief (V) opnieuw aangekleed worden.

Eerlijk: ik volg niet echt aandachtig maar zie het einde wel met volle aandacht.
Meneer en mevrouw (of jongeheer en uffra... ze zijn nog erg jong) zien elkaar voor het eerst in de nieuwe outfit, haarstijl enzoverder.
Beiden zien er beeldig uit, ik geef het met tegenzin toe (omdat ik niet zo gek veel hou van de styliste).
Geen van beiden kunnen echt fotomodellenmateriaal genoemd worden en toch zien ze er écht goed uit.

Iets pakt me. Iets wat in de lijn ligt van wat ik her en der lees.
Wanneer hij haar ziet, zegt hij:
"Amai, als je er zo uit had gezien toen ik je voor het eerst ontmoette.... dan had ik je nooit durven aanspreken want dan had ik gedacht... die kan ik tóch niet krijgen"

Zo redeneren mensen, naar ik lees (en vandaag hoor).
Je gaat voor iets of iemand waarvan je denkt dat je net goed genoeg bent om het te krijgen.
Moeilijk.

Onlangs las ik ergens iets in de aard van
Het maakt niet uit hoe goed, lief, fijn, intelligent, succesvol .... (vul aan) je bent...
als je té gemakkelijk te krijgen bent, denkt de ander al snel "ow, dat gaat hier gemakkelijk, misschien kan ik NOG beter krijgen"
En ik meende iets geleerd te hebben.
Correctie: Olijf heeft zéker wat geleerd.

Volgende stap:
Hoe is een mens zich bewust van z'n eigenwaarde
zonder onbereikbaar te lijken?

Evenwicht
Balans
daar draait het om.

En voor wie leren belangrijk is
gaat de tijd erg traag.

Waar VijfTV al niet goed voor is......




allez kom, ik smijt er nog es een fotootje in... (niet geschikt voor gevoelige kijkers)

kerstomaatjes + mozzarella (hier light, maar niet aan te raden): 10 minuten in de oven
voeg toe: basilicum, kruidenzout, Olijfolie en scheutje balsamico. Klaar
Eet!