Dat te klein is.
In de eerste plaats het mijne
maar ook - naar ik hoop aan te tonen - dat van sommige anderen.
Door een combinatie van zappen en toeval kwam ik terecht op een "reportage" (om maar eens een groot woord te gebruiken) over Missverkiezingen voor kindjes, meisjes vooral.
Beauty Pageants heet dat in the United States of America (soms, vergeeft u me asjeblief, wil ik United States of Morons schrijven, maar dat mag niet zeker?)
Ik heb sowieso een bloedhekel aan schoonheidswedstrijden, vooral gezien het algemene IQ dat daarmee gepaard gaat, of je't nu hebt over gemiddelde, individuele of totale scores. IQ = 0 lijkt een vereiste te zijn.
Maar dat dààr gelaten.
Child Beauty Pageants slaan werkelijk àlles.
Mijn verstand is daar te klein voor.
Op mijn zapprogramma van keuze verschijnen kinderen van alle leeftijden. En als ik zeg "alle" dan bedoel ik leeftijdscategorieën van 0-18 maanden (MAANDEN), 2 tot 3 jaar oud... tot en met de 7-jarigen.
We krijgen, zoals dat pleegt te gebeuren in de "betere" reportages, beelden achter de schermen te zien, commentaren van trotse moeders, vaders en grootouders.
Uiteraard verschijnt ook de ster van dienst, het kind.
Eéntje slaat me met verstomming. Kaleigha is zo'n 4 à 5 jaar oud en heeft een karakter om op te slaan.
Ze scheldt moeder en vader uit alsof het niets is (geen van beiden geven een respons die ook maar IETS wegheeft van ouderlijke tucht), rolt met haar ogen als een filmster die al jààààren in de branche zit en heeft no talent whatsoever ... in Olijf's ogen dan.
Een ander meisje heeft, naar haar moeder's zeggen, een meer "natuurlijke" look. Dat natuurlijke vertaalt zich énkel in het feit dat de outfits gemaakt werden door mevrouw de grootmoeder. Ze zien er minder duur uit maar blinken voor de rest éven hard uit in wansmaak als alle (duurdere) gekochte kleren van de concurrentie.
oef.... ik vraag me af of het zin heeft om de hele zaak te verwoorden. Je moet het gezien hebben.
Het gaat om (groot)ouders die - voor wat ik ervan begrijp - hun drang naar bekendheid projecteren op hun (klein)kind, daarbij alle zin voor proportie uit het oog verliezend.
Kinderen worden uitgedost als straathoertjes, volwassen vrouwen en studeren danspasjes in die - behalve archi-lelijk - niets te maken hebben met kinderlijke spontaneïteit.
In één woord? Walgelijk....
Kaleigha, het verwend ettertje van 4-5 wint, niet eens tot mijn verbazing, de Grand Supreme prijs. De prijs der prijzen, zeg maar.
"De jury heeft haar persoonlijkheid gezien" zegt de trotse moeder.
Oh werkelijk?
Als de jury Kaleigha's persoonlijkheid had gezien, dan had het rotnest niet eens mogen méédoen wat Olijf betreft... maar Olijf wordt niet uitgenodigd om in zo'n jury te zitten (godzijdank).
Intussen mag mom niet eens haar zin afmaken want dochterlief staat ongeduldig aan haar arm te rukken om wat aandacht...
Andere (groot)ouders wiens (klein)kind NIET de prijs der prijzen heeft gewonnen, verkondigen in totale onpartijdigheid dat HUN kind had moeten winnen omdat het zóveel beter was.
Anderen hebben de culot - met kind op schoot - om te verklaren dat het kind béter had kunnen scoren maar dat ze "toch" blij zijn met het behaalde resultaat.
Je zal het kind op schoot maar wezen dat een urendurende autorit doorstond, zich in onmogelijke outfits heiste en een onnozel danspasje on stage forceerde om ma en pa fier te maken, jezelf daarbij wijsmakend dat je dit zélf gewild hebt....
Eikes
Bleikes
Wérkelijk.
Olijf's verstand is weerom te klein.
Blijkbaar denken sommige anderen daar ook zo over...
Is there anything creepier than little girls dolled up for beauty pageants. They don't look like girls and certainly not like grown ups. More like underage hookers. I don't get it.
Om m'n woorden kracht bij te zetten, hieronder enkele internetpluks...
Oordeelt u zelf maar.
Vindt u óók niet dat ze allemaal stràlen van gelukzaligheid????
.....
Wanneer u volgende keer USM ziet verschijnen op deze blog... dan weet u alvast waarover ik het heb.
Met excuses van mijn elitair ego.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten