De werken bij m'n zus zijn nog niet helemaal af, maar voor één keer heeft Olijf de maandag voor zichzelf gereserveerd.
De zon gaat de hele dag schijnen, een oude nummerplaat van papa's auto in Italië moet geschrapt en een lang uitgesteld bezoek aan het gemeentehuis moet vandaag maar eens gebeuren.
Terwijl ik me klaarmaak om naar het postkantoor te trekken, gebeurt iets bijzonders.
Ik had me voorgenomen om vandaag éérst bij de postmensen te informeren naar een "achtergebleven" postpakket... u weet wel... de Jovanotti-cd's.
Het begon me stilaan te stresseren, die toestand. Betalen maar niets ontvangen is nooit leuk.
Ik zou vragen en op basis van het antwoord/resultaat de stoute schoenen aantrekken om één of andere onbekende in Italië telefonisch om uitleg te vragen.
En dan gebeurt dat bijzondere.... deurbel, postpak zien, enthousiast reageren, handtekening zetten, pakketje openscheuren... YEP! Ik héb ze. Zes cd's!
Gek toch... net wanneer je denkt "NU is de maat vol"...
Gemeentehuis:
Nieuwe pincode aanvragen voor de ID-kaart. Dit jaar wil Olijf een elektronische belastingsaangifte doen. Mee met de tijd and all that.
Aan hetzelfde loket kan je met volgende vraag terecht. "Wat moet ik doen voor orgaandonatie?"
...
Ik vind het een beetje raar, zo'n vraag, maar ik moet ze stellen.
Het betekent dat je heel even met je eigen dood bezig bent, maar ook met het leven van anderen.
In mijn familie zitten transplantpatiënten. Was m'n vader jong genoeg geweest, dan had hij trouwens ook stamceltransplantatie mogen proberen. Maar hij was te oud... niet meer echt de moeite waard met andere woorden...
Op den duur kan je er niet meer omheen... je dode lichaam is niets méér dan een dood lichaam. Wat maakt het mij uit hoe ik de eeuwigheid in ga? Als er nog wat bruikbare onderdelen in zitten, mogen "ze" ze hebben.
M'n longen.. tja... daar zullen ze mooi nix mee kunnen aanvangen. Andere organen... hangt er nog vanaf hoe lang Olijf haar verblijf op dees aard denkt te trekken.
Ergens hoorde/las/zag ik eens wat over ons grootste orgaan (en néén, heren, .... uweetwel :)).. de huid.
Tientallen, honderden brandwondpatiënten hebben er baat bij.
Dus gaan we daar maar voor.
Ik tekende twee papieren. Eentje voor de gemeente en eentje voor mij.
Zal m'n zussen nog maar eens op de hoogte brengen van m'n beslissing, toch altijd handig.
Eén extra wens hoop ik te mogen behouden. Vuurkestook en dan maar uitstrooien over zee.
Hopelijk sluit de ene beslissing de andere niet uit.
Maar goed... we zijn zover nog niet, niewaar?
Tussen haakjes.... Jovanotti's laatste nieuwe staat me érg aan. Some things are worth the wait :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten