Af en toe bekruipt me de gedachte...
als ik écht alles wil afsluiten
als totale genezing m'n vaste doel is
dan komt de dag
dat ik alles moet afsluiten met iedereen
die ik met hem, door hem en samen met hem leerde kennen.
Olijf wil dat niet.
Het is te zeggen... anderen hebben geen fout aan wat gebeurd is.
Maar volledig herstel,
soms,
vrààgt zoveel.
Scheiden doet lijden, zegt men.
Deed het hém maar zoveel lijden als Olijf...
Soms vind ik het gewoon niet eerlijk, hoe egocentrisch en kinderachtig dat ook moge klinken...mag dat?
Doen alsof je geen mensen meer wil kennen... terwijl je dat eigenlijk niet wil.
Maar MOET.
Omdat je anders eeuwig blijft hangen in andermans hel.
Vandaag beslis ik nog niet.
In de volle wetenschap dat niet beslissen óók een beslissing is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten