Met Olijf gaat het goed.
Héél goed zelfs de laatste tijd.
Dat uit zich op allerlei manieren en - zoals dat past in dit hoogtechnologisch tijdperk - ik laat het niet na om m'n contentement, m'n geluk online te verwoorden.
Dat op zich leidt er dan weer toe dat allerlei vrienden méér willen weten. Ze vragen wie het is die me gelukkig maakt.
Wel.... dàt is me voorlopig een stapje te ver.
Ik vind het op zich dik in orde dat het goed gaat met me.
Wie of wat daarvoor zorgt, is - wat mij betreft - even van nevengeschikt belang.
Ik voel er niets voor om meteen wereldkundig te maken wie me zo gelukkig maakt.
Omdat - en dat herhaalde ik, meen ik, de laatste tijd zo vaak - je je eigen geluk maakt.
Niemand buiten jezelf kan of màg daar zelfs verantwoordelijk voor gesteld worden.
Als er iets is wat ik de laatste jaren heb geleerd, dan is het dàt wel...
Dus ja, iemand draagt bij tot mijn gelukzaligheid. Draagt daartoe bij, mààkt het niet. Die tijd is voorbij.
Er is iemand die ik dolgraag zie. Maar wie dat precies is, hou ik lekker voor mezelf.
Voorlopig kijk ik de kat nog even uit de boom.
En als de tijd rijp is, zal alles duidelijk worden.
Geen dag eerder. Geen minuut eerder.
Dit kan dan belachelijk mysterieus klinken. Maar het is zoals het moet zijn.... voor Olijf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten