Komen eten

Dinsdagavond, 30 november.
Technisch gezien de laatste les Rueda. Door sneeuw en ijzel heeft Olijf biezónder weinig zin om nog de baan op te gaan. Rueda-les wordt afgevoerd.

Okee... plan B.
Écht eten klaarmaken, ipv iets uit het vuistje.

Het is nog maar dag 2 van m'n dieetexperiment, dus we moeten tenminste NU nog volhouden.
Sneller opgeven zou ... tja.... gewoon zwàk zijn.
Voor een boke met sla voelde ik sowieso al niet erg veel.
Kaas bij de boterham wordt ten sterkste afgeraden. Net als een (spiegel)eitje bij de boterham. Of vlees...
Veel rest dan niet meer.

Na een dag fruit en soep màg het nu een beetje hartiger zijn, vind ik.
Met een zee van tijd voor me, kies ik voor volkorenpasta met broccoli. Bwah.. en tomaatjes. Waarom niet?

Ondanks de liefde die ik erin leg, is het plà-tje niet veel "soeps". Eerlijk is eerlijk. Dit zou ik nooit aan gasten durven presenteren.
Voor het gemak steek ik het op de olijfolie. Die smaakt niet af en olijfolie, vind ik, móet afsmaken. Laat me nu maar doen alsof ik een olijfoliekenner ben..... :)

Terwijl ik eet - goh ja... ik bén een vrijgezel - kijk ik naar "Komen eten".
Culinair met een twist. Een komische twist.
De voice-over van Peter Van Asbroeck maakt dat er van de koks in spe geen spaander over blijft.

Vandaag kookt Wim uit Oostende. Een figuur!
Wim is van de homofiele variant. Olijf heeft daar geen probleem mee. Ik vertel u dit om de sfeer te schetsen...
Dan vertelt Wim dat hij eigenlijk niet kan koken maar dat hij wél kan entertainen.
Zo bestelt Wim bij de visboer Griet omdat hem dat aangheraden werd. Hij heeft echter geen idéé hoe de vis smaakt. Spannend!
Onghepèlde garnalen bestelt hij ook, terwijl hij net zo goed ghepèlde had kunnen kopen.... een bizarre keuze voor een man die een uurtje later bewijst dat hij een hele namiddag zal nodig hebben om z'n kilootje te pellen.
"Normaal doet m'n mama dat, maar vandaag kan ik het haar niet vraaaaghen".
"Ja, ek ben een eht mama's kindje" voegt hij er nog aan toe.

Strange denk ik. Maar we wahten af.
"Ek zou het gheel ergh vinden als ik laatste zou eindighen" zegt Wim nog. "Dat zou m'n dood zijn".... om maar eens een understatement te gebruiken.
Maar het weze gezegd: Wim komt supersympathiek over.
Welke zijn motivatie was om in te schrijven voor het programma (vermits hij naar eigen zeggen niet kan koken)... het is me een raadsel. Maar zo zie je maar weer... voor VT4 hoef je niet echt getalenteerd te zijn, als je maar kijkcijfers genereert.

Wonder boven wonder blijkt Wim zich te ontpoppen tot een heuse chef. De gasten zijn in de wolken.... tot na het voorgerecht. Culinair gezien gaat het daarna steil bergaf, maar dat zal Wim een worst wezen.
Voor de goede maat haalt hij er nog een zangeresje bij, hetgeen hem voor sfeer heel wat punten oplevert.
Wim eindigt sowieso al niet laatste. Danzij z'n showtalenten haalt hij net een puntje méér dan z'n rivale de dag voordien (die ik niet zag.... mocht u zich afvragan of ik dit programma dagelijks bekijk :)).
OEF, dóód zal hij dus niet zijn na deze serie.

Ach ja.... Komen Eten. Het heet niet Chefkok ofzo.
Ik neem aan dat het niet de bedoeling is dat de gasten zich allemaal profileren als would-be-chefs. Als het maar onderhoudend is.
En dat wàs het vandaag. Die kustelingen kénnen er wat van, van levensgenieten.
Ik zwéér het u. Het was één van de redenen waarom ik er zo graag zat, vroeger.

Wim heeft me danig gheamuséééérd. Ámbiance!

Enneuh.... ik gha me nooit inschrijjjjven voor Komen Eten. Ik kan niet koken, niet écht.
En enterainen doe ik ook maar matigjes.
Stel je voor.... als laatste eijndighen zou m'n dood betekenen :):):)