uitgesteld nieuws van 17 november :)

Enkele dagen geleden: wakker worden en de eerste (semi-)bewuste gedachte gewaar worden.
"Misschien moet ik maar eens aan de andere kant van het bed beginnen slapen"
...
Waar haal ik zulks vandaan bij het ontwaken?
Al jaren slaap ik rechts (of links, afhankelijk van je "standpunt"). Plots zegt m'n slaapkop dat de andere kant "misschien" wat aandacht verdient...??? Ik vrààààg je... er móeten toch productiever gedachten te bedenken zijn?
Ach wat..... :)

Nieuws. Op Eén.
België is wat Unesco Werelderfgoeddingetjes rijker.
Aalst Carnaval. De Geraardsbergse Krakelingen en de Sint-Lievens-Houtemse Veemarkt.
Geen van de drie heb ik ooit bezocht.
De eerste twee pik ik ooit misschien wel es mee. De veemarkt.... bwah.... geen echte nood aan.
Ik heb daar verder bijzonder weinig over te zeggen, behalve nog deze gedachte...
We mogen dan met z'n allen zagen en zeuren over de maandenlange stuurloosheid van ons land. Ik geef, samen met u, toe dat het lichtjes belachelijk begint te worden.
Anderzijds.... zonder deze pruimentijd zou het Werelderfgoednieuws misschien nooit het journaal gehaald hebben. Nu dus wèl.
En omdat het een "gewoon" pooojsjietief nieuwtje is, ben ik daar alleen maar blij om.

Ochtendnieuws. Op BBC.
Eén van de prinsen van 's werelds bekendste koningshuis is aan het woord, samen met z'n bloedmooie madam.
Olijf komt tot die conclusie vanwege de joekel van een ring die in close-up m'n TV-scherm vult.
't Is een schoon madam. Een heel schoon zelfs.
"Et voilà" denk ik (of toepasselijker: there you have it). Vanaf vandaag heeft de wereld weer een VIP- koppel om zich aan te spiegelen, zich aan te ergeren of (helaas helaas) met smaak te beschimpen. De roddelpers zal zich ongetwijfeld in de handen wrijven.
Nog even uitzoeken wie van de twee prinsen het is.... ik schaam me diep... kan die jongens niet uit elkaar houden.
Hup, daar hebben we't (m'n TV staat op terwijl ik blog): Prins William is het, die Kate Middleton (gegoede burgerijmeiske) de verlovingsring van wijlen zijn moeder aan haar vinger schoof.
Acht jaar (ACHT) kennen ze elkaar, volledig met onderbrekingen (wegens overdreven media-aandacht?) maar nu werd de knoop doorgehakt.
Dat weten we dan ook weer. Interessant, vind u ook niet?

Acht, ik herinner u er even aan... is een geluksgetal.
Ik ken de tortelduifjes niet persoonlijk (mocht u daaraan twijfelen), maar ik wens hen een gelukkig en voorspoedig leven toe. Het liefst tezamen... het mag, wat mij betreft, een nieuw "sprookje" worden.