Olijf leert

en maakt waarschijnlijk gigantisch veel fouten onderweg.
Maar wie niet valt, kan niet leren opstaan.

Een "case".
Iemand die graag snel een afspraakje wil om eens wat te gaan drinken.
Snel wordt moeilijk wegens niet overeenkomende respectievelijke agenda's.
Hij heeft een vriendending op zondag maar denkt in de vroege avond thuis te zijn.
Voor dat drankje dus.
Olijf laat voor alle zekerheid weten waar haar grenzen liggen als het op tijdige verwittiging aankomt.
Hij vindt dat prima.

Persoon in kwestie gedraagt zich tot op dat punt hoffelijk.
En in wezen... verandert dat niet erg.
Met uitzondering van bericht dat de vriendenbijeenkomst later uitloopt en hij de drink niet zal halen.
Bon, kan gebeuren.
Verkeerde inschattingen van tijdsbesteding enzo... Kan gebeuren.
Olijf tilt daar niet te zwaar aan. Gezellig thuis rustig slempen is me ook goed.

En dan.
Geen mail, geen bericht, geen telefoon om de gemiste afspraak goed te maken.
Bon.... kan nog gebeuren. Een mens heeft dingen te doen. Places to go, people to see.
'k Probeer me daar niet te erg mee bezig te houden en dat lukt meer dan behoorlijk, zéér behoorlijk zelfs.

Et puis? (pardon, vriendin I is net terug uit Frankrijk en ik krijg er de luizen al van)
Et puis, donc?

Een laat smsje, met uitleg waarom bericht niet eerder kwam. Allemaal erg aannemelijk.
Ik twijfel geen seconde aan de verklaring. Waarom zou ik ook?
Er staat zelfs een voorstel tot nieuwe afspraak in. Voor morgen. Individu neemt initiatief. Goed zo.

MAAR... mensen mensen mensen.... de aanhef.
Dag Sabine.
Dag SABINE.

Kijk, dat ik lange tenen durf te hebben, geef ik grif toe.
Ik BEN maar doordeweeks net als de meesten.
Dit is waarschijnlijk het zoveelste voorbeeld hiervan.

Toch sta ik mezelf toe een verdedigingske op te werpen.
Een dikke week mailen, online praten tot stukken in de nacht, na drie dagen ontdekken dat meneer niet J maar J heet (sorry, beide namen begonnen inderdaad met J), dat gegeven professioneel onder de mat vegen ondanks barslechte ervaring uit het verleden met "leugentjes om bestwil.... en dan Sabine genoemd worden....
Neen. Hier klopt iets niet.

Heb óók ervaring met personage dat na anderhalf jaar nog stééds niet wist dat Olijf geen suiker in de koffie nam (maar me wél tientallen keren wist te zeggen welke bloemen Huppeldepup graag zag). Of verhalen steeds opnieuw vertelde, bijna letterlijk telkens, klaarblijkelijk zonder enig idee dat het verhaal al vijf keer eerder was verteld. Of het eigen verleden opsmukte zonder schrik dat ànderen vroeg of laat wel eens met de waarheid op de proppen zouden komen. Of Olijf herhaaldelijk per ongeluk R noemde... gewoon omdat het geheugen blijkbaar nog vervuld was van desbetreffend sujet.
Tekentjes van leugens in het slechtste geval, chronisch geheugenverlies in het beste.
Maar hoe dan ook géén tekentjes van minimaal respect.

Daar probeer je toch wat uit te leren? Of niet soms?
Scheer ik onschuldigen onverdiend over dezelfde kam?
Kan zijn.
Ik val vroeg of laat misschien plat voorover op m'n lelijke tronie om mijn vooringenomenheid.
Het antwoord (enkele uren later) was in ieder geval:

"Ik weet niet hoe Sabine's agenda er uitziet, maar de mijne is inmiddels behoorlijk gevuld geraakt."