Buono Estente! - Cultuurmarkt Antwerpen

Er zijn zo van die uitdrukkingen die zich hardnekkig in m'n brein nestelen.
Dingen die ik las, hoorde of zag en die, wegens een (voor Olijf) hoog X-gehalte bleven hangen.

Comedy-shows, vooral die van het Britse soort, zijn hierin een belangrijke inspiratiebron.
Vraag me niet waaróm precies het ene woord blijft hangen en het andere niet.
Ik neem aan dat iedereen wel hersenkronkels heeft met scherpe haarspeldbochten waarin een woord of uitdrukking verstrikt geraakt. In mijn hoofd vliegt het woord daar uit de bocht en blijft het al dan niet lang op de rand van de afgrond bengelen...

Buono Estente is één van die uitdrukkingen.
Uit The Fast Show - The channel 9 neus.

Probeert u vooral niet te begrijpen welke taal erachter schuil gaat. Het is een schitterende non-taal.
Een mengeling van Engels en iets vaag Romaans-getint.
Waar "nodig" vang je een woord op en weet je weer waar het over gaat. Ik ga ervan uit dat de gemiddelde Brit er méér uit haalt dan wij maar dat maakt niets uit. Olijf vond (en vindt) het schitterend.

Volledigheidshalve... Toon Hermans deed ook ooit zoiets: De voorzitter opent. Geniaal wat mij betreft.
Je gaat je oren spitsen om er tóch wat van te maken.... nodeloos te zeggen dat je pogingen tevergeefs zijn :):):)
Nog eentje - om te onderstrepen dat Olijf niet persé in de Engelstalige sferen wil blijven hangen al bewijs ik vaak zélf het tegendeel - is Paul De Leeuw met Vlieg met me mee (naar de regenboog). Anderstalig gebrabbel zonder betekenis. J'aime bien :)

"Waar wil Olijf heen met dit betoog?" hoor ik u denken?
Patience :)

Zondag 29 augustus 2010: Cultuurmarkt met I en N.
Eeeeeeeuwen geleden dat we nog met z'n drietjes bij elkaar waren.
Vorig jaar zaten we daar ook, op de Groenplaats, zij het tóen zonovergoten én met meerdere glazen Cava in de hand (courtesy of Randal).
Dit jaar geen Randal of andere excentriekelingen te bespeuren, net zo min als de zon.
Het was een overtrokken dag, grijs dus... maar nét niet nat dus een afspraak buiten moest kunnen.

Eén jaar min één dag later zaten de drie musketeuses terug op hun bankje. Gisteren, net als vorig jaar, arriveerde Olijf grandioos te laat. Parkeerperikelen.
Het weer leende zich niet tot urenlang bankjezitten, waardoor we deze keer meteen in de cultuurkraampjes doken. Olijf wordt met de dag cultuurbarbaarder en grabbelde aanvankelijk weinig foldertjes mee. Het Phil (of Fil-?)harmonisch Orkest van Vlaanderen mag dan wel het hoogtepunt van cultuurbeleving zijn, Olijf snapt daar weinig van en slaagt er met stellige zekerheid niet in om twee uren stil op een bankje naar een zittend orkest te kijken.... Het zij zo...
Naarmate we richting kaaien gingen, veranderde het foldertjesverzamelen geleidelijk.

Aan de kaaien een kraampje met gesticulerende mensen. De ene gebaarde, de anderen keken toe en aapten na. Verder stilte. Grote stilte.
Het was een kraampje ter bevordering van de Vlaamse Gebarentaal.
... Nóg zoiets dat ik al jarenlang wil leren.
Ik had dat met diepzeeduiken en salsa dansen. Door één of ander toeval begon ik er ooit aan en heb ik er sindsdien geen dag spijt van gehad.
Misschien was het kraampje gisteren het nieuwe toeval dat ik nodig had om eindelijk een nieuwe taal te leren. Dat ik geen enkele dove of slechthorende ken om mee te converseren, is een detail.
Het zal wél de broodnodige oefening-baart-kunst in de weg staan.... maar iets zegt me dat gebarentaal m'n nieuwe cursus wordt.
Voor 125 € mag ik aan de cursus beginnen. Effe over denken maar we zien wel.
I en N vinden het alvast bij me passen. "Dat druk gesticuleren past wel bij je Mediterrane roots". Ze hebben een punt, vind ik :)

Twee passen verder een jongen met een groot bord. Woordjes en twee stokjes: eentje voor hem en eentje voor zijn leerlinge-van-het-moment.
Wie kent nog het spelletje met de twee kolommetjes uit pakweg de vroege jaren '70?
Aan de ene kant bievoorbeeld een lijst woordjes, aan de andere kant een reeks beeldjes. Onder ieder woord en ieder beeld een gaatje met een alumium achtergrond. Verder twee metalen stokjes en een set batterijtjes? Vraag me begot niet hoe het heet. Educatief-gaweg was het de bedoeling dat je het ene stokje onder een woord stak en met het andere stokje het overeenkomstig beeld koos. Zat je juist, dan ging er een rood lampje branden. Zat je fout, dan kreeg je nix.
De jongen op de Cultuurmarkt legde uit en stak z'n stokje in een gaatje. De leerlinge moest antwoorden met haar stokje. Juist of fout? Het lampje zou het aangeven.
Ze leerde Esperanto. De universele taal.
Intrigeerde me als kind óók wel maar ik ging me al snel afvragen of we dat wel nodig hadden, nóg een extra taal. Esperanto pretendeert snel begrijpbaar te zijn voor iedereen ter wereld, maar ik vraag het me af. Romaans en Germaans vind ik erin terug, met wat goede wil. Of Slavische volkeren, Aziatische en Afrikaanse daar hetzelfde van vinden durf ik te betwijfelen.
"Universeel" op ons continent en het Amerikaanse... zover wil ik nog volgen. Maar bezwaarlijk helemààl universeel te noemen, denk ik.
Afgevoerd dus, die boel.
Het heeft ook nooit echt aangeslagen, me dunkt. En ook hier vrees ik dat weinig Esperantanen voldoende andere kenners kennen om goed te oefenen. De kans dat ik een slechthorende tegen het lijf loop, is groter dan dat een Esperantaan m'n pad kruist. Niet?

U voelt het al. Hier wilde ik belanden met m'n Buono Estente. Esperanto. Non-taal eigenlijk.
Hier was ik snel mee weg: meervoudsvorm -j.
Uno kato plus uno hundo estas du bestoj.
Wablief?
Eén kat plus één hond zijn twee dieren.
Ah! Logisch. Dus twee katten zijn du katoj en twee honden.....Jewélllll :)
Geef mij maar Buono Estente. Hoef je niet te begrijpen en doet me lachen. Goed voor ochtend, middag en avond.
Ik wens je een goeie en jij wenst me (hopelijk) een goeie terug.

Zag hier en daar nog enkele dingetjes die me bekoorden.
Zoals daar is: de zon in de verte zien en met de geloofwaardigheid van een weerman beweren dat dra de zon verschijnt..... en een half uur later gelijk krijgen :)
Heel eventjes herbeleefden we hetzelfde moment van een jaar geleden.... en dan weer niet meer. Zomer 2010 schittert niet even hard als vorig jaar, maar vriendinnen doen dat des te meer.
Afronden met een sushi-sashimi-moment, de kletterende regen aanschouwen van achter glas en dan maar beslissen om tussen de druppels heen naar huis te gaan.

moderne "heksen?" die kindjes besprenkelen met een snufje zelfvertrouwen, een tikkeltje blijheid en massa's goede moed :)

herkent u m'n "vlieg"?

voorbode van een half uur zon

eindelijk iemand die snapt waar het om gaat!

4 foto's van ons drietjes, genomen door een vriendelijke voorbijganger. Eentje slechts met voeten bij.

En Olijf die hoegenaamd NIET in de zon kan kijken (hoe dóen m'n vriendinnen dat toch???) :)

die jas misstaat niet in dit interieur, vond ik zelf :)

bye bye, zon

Vorig jaar eindigde ik met : "Olijf wil nog afronden met een avondje salsa maar durft niet alleen richting danstent te trekken... spijtig..."
De enige twijfel die me dit jaar bekruipt, is of ik zin heb om Antwerpen-thuis-Antwerpen-thuis tweemaal in de kletterende regen te rijden. Alléén hoef ik niet meer toe te komen in danstent.
Ik besluit - vrij laat - om te gaan. De helft van de aanwezige salsero's zijn vrienden en kennissen geworden.
Er is veel veranderd op een jaar tijd. Heel veel.

I en N zijn gebleven door die hele periode.
Blij?
You bet!