Zoveel heb ik al gemerkt als het op Kommil Foo aankomt.
Olijf is fan, absoluut.
M'n ene zus ook, de andere is tegen.
N is ze ook liever kwijt dan rijk.
Het moet iets zijn met die twee broers, dat ze zo'n tegengestelde reacties losweken.
Gisteren Kommil Foo voor Olijf in OLT.
De gebroeders Walschaers (als ik het juist spel) hadden een diepe indruk bij me nagelaten enkele jaren geleden intussen. In een stadium van m'n leven dat àlles me nog aan het lachen bracht.
Vandaag sta ik weer daar: alles kan me weer doen lachen, van het meest onnozele tot het meest gewaagde, politiek oncorrecte...
Het was Kommil Foo De Luxe, met een achtkoppig orkest om de broers muzikaal te ondersteunen.
Deel één was een herhaling van wat ik jaren eerder had gezien. Deel twee herkende ik minder.
Helaas, het nummer waarop ik had zitten wachten - een tragisch relaas van een man wiens vrouw een ander had ontmoet... en de voor de gebroeders Walschaers zo typisch escalerende komische dramatiek - kwam niet.
Ik herinner me dat ik met tranen over de wangen letterlijk dubbel plooide van het lachen, terwijl het verhaal op zich erg tragisch was.
Ze brachten het niet.
In plaats daarvan, zoals zo vaak bij hen, een aantal nummers waarin alleen zijn en eenzaamheid een prominente plaats innemen.
Een beetje te veel van dat, deze keer.... naar mijn smaak.
Maar desalniettemin mooi. Het zijn geen kladders, toch niet in mijn ogen.
De regen had de goedheid uit te blijven. Enkel tijdens de pauze en enkele minuutjes in het tweede deel werd het even nat.
D en ik zaten goed. Beschermd onder het (nu nog) dichte bladerdak van een boom. Onze paraplu kwam er amper aan te pas. Anderen hadden iets minder geluk. Weliswaar dichter bij het podium maar wél blootgesteld aan de natuurelementen :)
En zo heeft alles z'n voor- en nadelen...
De weg per fiets terug naar D's huis was natter. Vééééél natter. Maar het viel op: het weer had het fatsoen gehad droog te blijven doorheen zowat het hele optreden, tot en met het bisnummer.
Hoe verwonderlijk is dat niet???
Later dan voorzien arriveerde ik terug thuis. De kleren NIET (zoals door mij voorspeld) gedroogd in de warme aircolucht van m'n auto. Verkleumd en half doorweekt maakte ik nog een omweggetje langs een salsading in m'n gemeente.
Enkele van m'n vriendjes zouden daar zijn.
Helaas, Olijf was te laat. Het ding was al afgelopen.
Maar héé, hier was een heus straatfeest aan de gang... weliswaar op z'n eind, maar Olijf wist weer van niets...
Vuurwerk gemist ook. M'n eerste (en laatste) kans op vuurwerk dit jaar... dat spijt me.
U weet hoeveel ik van vuurwerk hou. Dit jaar noppes, driemaal noppes...
Dat spijt me écht.
Toch, al bij al: blij met m'n avond. D nog eens gezien. Was alweer veel te lang geleden.
't was goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten