Diggi Loo Diggi Ley

Ik maak me klaar om ter plaatse neergekogeld te worden.

Herinnert u zich dééjze nog???
Diggi Loo Diggi Ley van The Herrey's

Eurosongfestival in de jaren stillekes. Uit de tijd dat ik nog halsreikend uitkeek naar het jaarlijkse liedjesgebeuren.
M'n herinnering wordt wat vaag maar ik méén dat destijds alles afgehaspeld werd in één avond.
Tegenwoordig krijg je nationale preselectie- en selectierondes, dan hetzelfde ding nog eens internationaal met een meestemmend publiek thuis... het is ingewikkeld geworden.
Vroeger kon je je hoogstens druk maken om het feit dat buurlanden elkaar heel voorspelbaar het maximum van de punten gaven maar je had geen andere keuze dan je erbij neer te leggen.
Nu heb je't fenomeen dat digitaal stemmen vanuit je luie stoel ertoe leidt dat grote landen ... veel stemmen kunnen verzamelen.... en nog van die onzin.
Bon, ik volg het al jaren niet meer en treur daar geen seconde om.
De kwaliteit is er in al die jaren nog niet op verbeterd en dat zegt veel...

Maar goed. Dinsdagavond.
M'n eerste werkdag na 10 dagen thuis zit erop en ik stap in m'n wagen, zet de radio op en rij richting supermarkt voor wat avondeten.
Plots
Diggi Loo Diggi Ley
Life is going my waaaay
When I'm walking in my golden shoes
Everything I ever dreamed of
Has suddenly come true

Ay ay ay..... wat een kitsch
...
Zàààlig toch?

Ik had geen tijd om het hele nummer uit te horen maar nam me voor om het later op te zoeken, hetgeen ik vandaag deed (dank u YouTube).
Man man man.
De zeemzoeterigheid, de blonde koppen, de choreografie, het decor..... pùùùùre jeanetterij... maar zooo leuk! Een streepje jeugdsentiment uit de tijd dat ook groepen als Spandau Ballet en Duran Duran schaamteloos hun lange "blessen" over de ogen lieten groeien, met de juiste belichting erin slaagden semi-zwoel over te komen en glitterden dat het een lieve lust was.
Het weze de Herrey's dus vergeven :)

Omdat ik me de laatste tijd bezig hou met het "beseffen" dat je je eigen werkelijkheid creëert en dat dromen in dat plaatje niet misstaat (in tegenstelling tot zeuren, kankeren en treuren.... u herinnert zich toch óók andere tijden op deze blog?), vond ik het nummer fantastisch toepasselijk.
Heel even dacht ik "ze hebben dat voor mij gedraaid".... maar we weten wel beter :)

Hoe dan ook: IK vond het op een goed moment komen.
Het is niet voor niets dat As a man thinketh éérst op de blog ging.
Soms, heel soms, doe ik nog eens iets met voorbedachte rade :)

Later voeg ik nog wel foto's toe om m'n meest recente realiteiten te illustreren.
Maar nu is het tijd voor een 180° ommekeer.

Oftewel... hoe heb je de eigen realiteit gecreëerd waarbij op een korte tijdsspanne ingebroken wordt in je huis en enkele maanden later je auto vóór je huis in lichterlaaie wordt gezet?
Ik heb er een deels antwoord op, maar omdat het niet volledig is, onthou ik me van commentaar.
Ik vind het erg, het is zelfs wraakroepend.
De toevalligheden bij desbetreffend persoon zijn té veelvuldig en dit verdienen doe je niet, niemand verdient dit.

Ingewijden denken meteen aan één schuldige maar bewijzen zijn er niet, dus de "arm der wet" staat machteloos, althans voorlopig.
Na het zoeken van een schuldige volgt de tweede gedachte. "Houdt het hierbij op of moeten we ons aan erger verwachten? Moeten hier doden vallen?"
U weet niet precies waarover het gaat en dat hoeft ook niet.
Inbraak, dames en heren, is één ding. Vuur een ander.
Vandaag is het de wagen.... morgen het huis?
Criminaliteit komt net iets te dichtbij.
Wraak om onbeantwoorde verlangens neemt morbide proporties aan...
Ik hoop dat de arm der wet z'n ogen en oren gebruikt, met de vuist op tafel slaat en niet de benen neemt bij het aanschouwen van dergelijk probleem.
Het lijkt MIJ dat doortastend ingrijpen hier niet ongepast is, ... zo stilaan...

Diggi Loo Diggi Ley
Life is Not always going your way...
maar ik hoop voor slachtoffer dat het dat binnenkort wél doet.
Goeie keuzes maken in de toekomst kan misschien helpen.
Maar voor de goede orde: DIT verdient NIEMAND!!!!!!