Had me voorgenomen dat het een geluksdag zou worden.
Al was het een klein gelukje.
Het werd geen ongeluksdag, ik klaag niet.
Maar een doefke links en rechts werd er wel gegeven.
En ik kan (en wil) er eigenlijk niet over praten.
Waarom dan deze post?
Geen idee.
Omdat het borrelt, omdat "het" bij niemand kan uitgestort worden én omdat de muren in m'n huis geen oren hebben, laat staan dat ze luisteren.
Morgen beter, hupla.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten