zondag 20 september 2009

Onderscheid

"Ben je gelukkig?" vraag ik hem.

Het is een vraag die valt in het midden van een gesprek.
De vraag der vragen, realiseer ik me... voor mij toch.

Als je alles weglaat, alle dagdagelijkse beslommeringen en bekommeringen... Ben je dan gelukkig en heb je geluk om weg te geven?

"Wow... ik denk het niet", zegt hij.

Dat vind ik spijtig...

Olijf is maar een simpel dingetje. Heeft geen kinderen en geen gezin die het leven soms leuk soms minder leuk maken.
Geen kids die dringend naar de muziekschool/paardrijles moeten, geen huiswerk dat tussen de soep en de patatten moet worden nagekeken, geen man die 's avonds doodgemoedereerd van het werk terugkeert en naast z'n avondmaal aan niet veel anders denkt dan aan de wekelijkse meeting (lees drinkpartij) met "de maten", die belangrijke voetbalmatch op TV en de koppen in de krant.
Olijf hoeft zich niet vertwijfeld af te vragen waarom de partner alweer geen tijd of zin heeft in een beetje simpele "quality-time" (modewoord!), een knuffel of een gesprekje op het eind van de dag.

Olijf wéét verdomde goed dat haar leven maar heel eenvoudig in elkaar zit zonder al die zorgen en dat het daardoor bijzonder "gemakkelijk" is om wat te zitten mijmeren over gelukkig zijn.

Singledom heeft zo z'n voordelen, kan je zeggen en ik ga die stelling niet zonder meer weerleggen.
Ja, ik kan gaan en staan waar en wanneer ik wil, heb zelfs geen hond, kat of hamster die dringend aan één van de buren moet toevertrouwd worden als ik er een weekendje op uit wil.
De kinderen kunnen geen puberale identiteitscrisis doormaken want ze zijn er niet. Ik hoef me geen zorgen te maken over de "goede" school of "juiste" vrienden. Het eten 's avonds hoeft niet op tijd klaar te staan, want er is niemand die daarover kan zeuren.
Als de vuilzak niet tijdig buiten staat, dan is dat enkel míjn schuld en nooit die van een ander. Een ongeschoren haag kan ik enkel mezelf verwijten...

Ik heb dus geen zorgen, kan je zeggen.
En werkelijk? Ik heb écht geen zorgen, niet in de strikte zin van het woord.
M'n maandelijkse afbetaling van het huis gebeurt automatisch en ik heb nét voldoende verantwoordelijkheidszin om ervoor te zorgen dat de bankrekening nooit in het rood staat.
Ook de auto is afbetaald en als ik wil, kan ik altijd wel een goedkope vakantiebestemming zoeken voor de "broodnodige" ontspanning zonder te hoeven wikken en wegen of de andere helft dat ook leuk zou vinden.

En toch.... soms denk ik dat het "leuk" zou zijn om wat vaker bezig te zijn met die aardse beslommeringen, als daar balansgewijs ook wat gezinsliefde tegenover zou staan...

"Ben je gek????", hoor ik nu een handvol mensen roepen...
Tja, dat moet dan wel... misschien is Olijf gek.

Op een ruime bankrekening na, beschik ik over alle vrijheden waarvan een ander alleen maar kan dromen (of dat zelfs niet dúrft).

Het is misschien des mensen om altijd precies dàt te willen wat je niet hebt.
En dàt alléén al kan je ongelukkig maken.

Olijf is niet ongelukkig, maar heeft wél verdorie veel tijd gehad om erover na te denken. Genoeg tijd om een onderscheid te maken tussen blije tijden en gelukkige tijden. Ik ken het verschil intussen goed genoeg om te weten dat de reis nog lang is...

Ik prijs mezelf gelukkig (pardon the pun) dat ik blij kan zijn om de dingen die ik wel heb en genoeg geduld en vertrouwen heb in de toekomst om er tijdens de "reis" het bijltje niet bij neer te leggen (tenzij het lot daar anders over zou beslissen uiteraard) maar Geluk met de groote G... nee, dat heb ik gehad en ben ik al een poosje kwijt.

Wie kan of durft me te verwijten dat ik dat graag terug zou vinden?

"Je kan maar gelukkig zijn als je geluk hebt om weg te geven", wordt wel eens gezegd... en ik ben ervan overtuigd dat dat wààr is.
Waar het schoentje knelt - en dat is dus het punt waar Olijf nog aan moet werken - is de vaststelling dat ik die groote G enkel bewust en intens voelde toen ik iemand had om één en ander aan te geven. De theorie op z'n kop dus. Oorzaak en gevolg door elkaar gegooid.

Conclusie:
Olijf moet werken aan Blijheid omzetten in Gelukzaligheid en intussen... sit back and enjoy the ride.

Dus vraag aan mij "Ben je gelukkig?",
dan antwoord ik heel eerlijk "Ik ben er nog niet, maar ik werk eraan" :)

2 opmerkingen:

  1. Rien n'empêche le bonheur comme le souvenir du bonheur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zeer zeker, je hebt alweer 100% gelijk... voorwaar een wijs man.

    en dan is er nog: behoeften veranderen in de loop van je leven. Waar het ene moment één levenswijze volstond, kan dat op een ander ogenblik in je levensloop weer níet meer volstaan...

    oftewel, niets is onveranderlijk

    BeantwoordenVerwijderen