Anders dan gepland

Een avondje thuis.
Nochtans had ik iedere intentie om te gaan dansen vanavond. Laatste keer Spiegeltent.
En omdat ik mijn ene keer Spiegeltent destijds leuk vond + de nieuwe locatie nog niet had gezien, vond ik dat een fijn excuus om eens niet thuis te blijven.

Ik had zelfs een slachtoffer gevonden.

Het kan soms toch gek verlopen....

Zondag kroop ik even op m'n spreekwoordelijk paard omdat me werd gezegd dat je mensen (lees: mannen) op stang jaagt als je iets belooft waar je je vervolgens niet aan houdt.
De opmerking was misschien zelfs niet onterecht, maar ik voelde me in m'n kruis gegrepen omdat onaffe afspraken (en/of afspraken waar men zich doodleuk niet aan houdt) een gegeven des levens zijn voor vele vrouwen... en wij hebben geleerd ons daarbij neer te leggen. "Mannen!", zeg maar... om maar eens grof te veralgemenen.
Het stuit me tegen de borst wanneer je het meteen op je bord krijgt als een vrouw het (in dit geval zelfs ongeweten en onopzettelijk) doet. "Je jaagt me op stang", zei hij "als je belooft zéker zéker zéker contact op te nemen na je vakantie en dat vervolgens niet doet. Ik vind dat niet leuk."

Hij heeft gelijk. Dat is niet leuk, hoewel ik de stelling "zeker zeker zeker" nog even wil checken...
Maar goed, laat ons ervan uitgaan dat Olijf in de fout is gegaan.
Dan vind ik dat spijtig en kan me voornemen om dat niet meer te doen.
Sterker nog, ik neem me dat zéker zéker zéker voor :)

Wat me stoort, is dat twee-maten-twee-gewichten-gedoe. Een man is gewoon vergeetachtig, een vrouw verwerpelijk... allez, dat maak ik er dan van. Misschien heb ik lange tenen.

Maar goed, alles was out in the open, we deden ieder onze zeg en we dansten gezwind verder afgelopen zondag. Fijn zo, no hard feelings...

Een dagje later: mail.
Een mail die ertoe leidt, op Olijf's initiatief, dat met stellige zekerheid beiden de dinsdagavond zullen vrijhouden om die Spiegeltent gepast uit te zwaaien.
Zand erover, over die loze belofte van me, we gaan gààn! Dinsdag! Zeker!

Dinsdagnamiddag. Olijf realiseert zich plots dat er geen uur is afgesproken en stuurt een mailtje. "zal nog smssen als ik geen antwoord krijg op mail"... tja, het IS mogelijk dat niet iedereen ieder half uur z'n mail nakijkt, niet?
Dinsdagavond, Acht uur. Geen mail.
Dus Olijf smst, met dezelfde vraag. "Ik neem aan dat je m'n mailvraag niet gezien hebt. Om hoe laat dacht je te gaan?". Ontvanger weet dat Olijf er nog steeds niet van houdt om alleen naar een danstent te trekken. No reply...

Olijf, nog steeds naiëf gelovig, bedenkt plots dat ontvanger misschien geen beltegoed meer heeft en dus niet kan antwoorden. Dus Olijf belt om kwart na acht. Voicemail. "Hey (naam). Ik heb je gemaild en gesmst maar je antwoordt niet. Nu krijg ik je voicemail. Ik hoop dat er nix ergs is gebeurd?"
Dat klinkt toch erg geduldig, niet?

Nog een kwartier later begint Olijf te vrezen dat sujet al op de dansvloer staat en daardoor zijn gsm niet hoorde/voelde. Dus een tweede telefoontje volgt. Nogmaals voicemail. Alwéér wat ingesproken en "hopend op gunstig gevolg, verblijf ik..."

Nu, Olijf heeft niet de gewoonte om achter mannen aan te zitten, ook niet achter afspraken.
Worden ze niet vervolledigd, dan is dat hun probleem, niet het mijne.

In dit specifiek geval
- had Olijf wat goed te maken: de loze zomerbelofte
- was de kans reëel dat danspartner écht geen beltegoed meer had (de reden is privé, dus die schrijf ik hier niet neer)

Om beide redenen stak ik per uitzondering dus eens een tandje bij.
Maar er zijn grenzen. Ik stuur nog één smsje waarin ik zeer beleefd met "spijt" concludeer dat dansen vanavond klaarblijkelijk niet zal lukken....
Eén mail, twee smsjes en evenveel voicemails later denk ik "foert, ik blijf thuis".

Ergens in m'n achterhoofd speelt nog wel de gedachte "stel dat er écht iets mis is".
Doe m'n best om niet te geloven dat me een hak werd gezet omdat ik niets had laten horen afgelopen zomer...
Op m'n ene schouder zit een engeltje dat me zegt dat dit ongelukkig toeval was. Op de andere schouder port het duiveltje dat me influistert "poets wederom poets".

Ik ga er niet van wakker liggen. De stemmetjes zullen seffens wel zwijgen.
Als ik eerlijk ben, verwacht ik wel een verdomd goede uitleg over deze gemiste afspraak.
Zou ik zeggen dat het "me op stang joeg"?

Naaaaahhhhh... die voldoening krijgt hij niet meer van me :)

sleep tight!