Berlusconi strikes again.
En maakt mij meteen diepbeschaamd om (tenminste deels) tot het Italiaanse ras te behoren.
Niet alleen voelt de Italiaanse premier zich geroepen om het over zijn sexuele veroveringsdrang te hebben, hij haalt het ook in z'n zwartgeverfde hoofd om met een bleach-glimlach de bescheiden opmerking te maken de beste premier te zijn die Italië ooit gehad heeft.
Wanneer houdt die onzin op?
Hoe in godsnaam is het mogelijk dat een staatshoofd - of wat daarvoor moet doorgaan - niet alleen ronduit ridicule uitspraken doet... maar dat dat ook door alle media verslagen wordt?
Goed, akkoord... voor de media is dit een snoepje.
Zelfs Man Bijt Hond zet vandaag "Il Cavaliere" als eerste item op de agenda. Ik realiseer me plots dat de twee heren op de Aire de Tetteghem twee dagen geleden zich waardiger gedroegen dan de man die een natie bestuurt...
Olijf is dus half-Italiaans. Niet iedereen vindt dat een voordeel en ik ben me daar terdege van bewust.
Zelf ben ik altijd dankbaar geweest voor m'n gemengde afkomst.
Zomaar eventjes spelenderwijs een tweede taal meegekregen en niet zo'n klein beetje trots op het culturele erfgoed van m'n ene helft (daarmee de Belgische cultuur ab-so-luut niet minderwaardig noemende!).
De Italianen hebben een stukje geschiedenis waar ze tenminste deels erg prat op kunnen gaan. Afstammelingen van de Romeinen die de halve wereld veroverden, kunstenaars en monumenten om van te zwijmelen, mooi weer, een geweldige zee, zacht snorrende vespa's, (doorgaans) esthetisch mooi ogende mensen ... en een lekkere keuken. (Deze zin lijkt nergens op, maar het kan me niet schelen, en u ontdekt zometeen waarom)
Ze gaan anderzijds ook gebukt onder een verregaand "menefreghismo" (je m'en foutisme), hetgeen zich uit in een uitgesproken gebrek aan organisatie (en het kan hen niet schelen), een milieu-ONbewustzijn waar u en ik rotbeschaamd om zouden zijn (en het kan hen niet schelen), en een chauvinisme dat hen ervan weerhoudt om één van de wereldtalen te leren (en het kan hen geen ene reet schelen).
De Italianen zijn een volk van tegenstellingen en dat maakt hen niet altijd even geliefd in het buitenland.
Maar Berlusconi slaat werkelijk alles.
En zeggen dat hij na een korte afwezigheid (en reeds "bewezen" corruptie en onbekwaamheid) .... herkozen werd.
"Een volk krijgt de leiders die het verdient" hoorde ik ooit iemand zeggen... en ik geloof stilaan dat het waar is.
Blij dat ik destijds niet besloten heb om daar te blijven wonen.
Belgenland is zo slecht nog niet (vooral met een zomer als die van 2009).
Vandaag, op Nine Eleven of all days, is Olijf nog eens diep diep diep beschaamd geweest om het volk waarmee ze wat genen deelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten