Terwijl de meeste Vlamingen zich dagelijks voor de buis zetten om het wel en wee van de doorsnee-Vlaming te volgen, weet Olijf meestal nergens van.
Gisteravond was dat anders.
Kwam thuis van een bezoekje aan m'n zus en zocht na een kort online gesprek met vriendinnen het bed op.
Te wakker om meteen in te slapen, dus TV-tje op, dacht ik.
Redelijk ongeïnteresseerd in een specifiek programma belandde ik bij Man Bijt Hond.
In een reportage over de E40, waarin o.a. een sympathiek bejaard koppeltje uit Vlierzele trots vertelde over hun dagelijkse interesse in het verkeer dat halfweg hun erf passeert, kwamen ook twee "heren" aan het woord.
De reportageploeg had hen aangetroffen op de laatste Franse parking vóór België: de Aire de Tetteghem. Ze draaiden een beetje rond een geparkeerde wagen.
"Voor wie filmen jullie?" vroeg de oudst ogende heer.
"Wij filmen voor Man Bijt Hond. Bent u hier gestopt?"
"Ja, een radiatorlek, al de tweede keer in korte tijd"... brede glimlach.
Het bleek al snel dat het radiatorlek een voorwendsel was.
De heren stopten daar regelmatig.
"Waarom?".... ietwat samenzweerderige lach.... "Moeten jullie alles weten?"
De heer vertelde onomwonden dat de Aire de Tetteghem een ontmoetingsplaats is. "Je komt hierheen en als je een beetje sjans hebt, gebeurt er wat méér eh, meneer"... veelbetekenende grijns.
Hij was "op weg naar huis" maar hij liet heel duidelijk verstaan dat zijn stop niet echt toevallig was.
"Er zijn geen bomen of struiken die ze hier kunnen snoeien", zei hij, maar dat bleek geen obstakel voor heren van allerlei allooi om hier te "ontmoeten".
Zijn compaan bleek van het timidere type... en ook het Franssprekende, waardoor de sukkel wellicht niet een eerlijke kans kreeg om te vluchten voor het zoekend oog van de camera.
Welja, dacht ik... aan eenieder op tijd en stond een plaats in de spotlight.
Waaróm je precies in die spotlight komt, doet er allang niet meer toe. Hoe vettiger hoe prettiger... en wat is prettiger dan het filmen van twee heren die elkaar "strakjes" even langs achter pakken om dan weer ieder huns weegs te gaan?
Onze kwaliteitszender Eén schuwt dergelijke verhaaltjes al lang niet meer. Onder het mom van "reality TV", "het leven zoals het is" of zelfs "Man Bijt Hond" kan tegenwoordig àlles.
Begrijpt u me niet verkeerd: wie of wat de heren pakken, om welke reden, waar en wanneer is volkomen hun zaak (zolang ze daar geen onschuldige zielen - zoals daar zijn... nietsvermoedende echtgenotes die plots hun ega op de buis zien verschijnen - mee kwetsen).
Ik vind het enkel bizar dat je met de camera onder je neus niets interessanters te vertellen hebt dan je - toch ietwat trieste of dubieuze - seksleven...
Een hele poos geleden herinner ik me een koppel, ook in Man Bijt Hond, dat het "nut" van hun zwartleren salon uiteenzette in termen van "standjes die je in bed maar moeilijk kan verwezenlijken". Beiden met een trots brede glimlach op het gezicht...
Ik vraag me af. Zouden die mensen, het koppel en de twee andersgezinde heren, nadien niet denken...."F*****ck... wat heb ik daar allemaal voor onzin uitgekraamd voor TV-kijkend Vlaanderen"?
Of hebben ze eerder iets van: "ik werd gefilmd, ik werd gefilmd, ik werd gefiiiiiiiiiiiiiiiiiilmd!"
Nog een vraag die ik me stel, eerder van praktisch-juridische inslag. Zijn de reportagemakers al dan niet verplicht om aan hun "onderwerpen" te vragen of zij herkenbaar op TV te komen (veeleer als lijdend voorwerp dus)?
En zo ja... wat bezielt die mensen om te zeggen.... "boh ja, doe maar" ???
Het is raar gesteld met deze wereld.
Maar wie zonder fout is, werpe de eerste steen. Ik vermoed dat ik best ook wel enkele exhibitionistische trekjes heb. Ik hoop alleen dat ik er tot nu toe in geslaagd ben om die redelijk fatsoenlijk te kanaliseren...
een korte Google-actie op Aire de Tetteghem leverde me dit op. Naam website mocht "flou" vond ik... in schril contrast met de lijst aan "lieux de drague" en de expliciete oproep om mee te werken aan de vervollediging van de lijst. Olijf loooooves the icons :)
"Dogging" heet hun hobby.
BeantwoordenVerwijderenIk stelde me gisterenavond ver dezelfde vragen. Wat bezielt die kerel om zo publiekelijk zijn ziel bloot te geven ? Niet dat ik elk diertje zijn pleziertje niet gun. Maar ik kan me best voorstellen dat mama, papa, broer,zus, vriend of verre neef en nicht zijn gezicht liever in een andere context op tv hadden gezien. Aan de ene kant had man bijt hond het verstand moeten hebben om die kerel te beschermen tegen zijn eigen domheid. Maar aan de andere kant mag hij van mij gerust de consequenties van zijn moment of fame dragen. Wie weet zijn we gisteren getuige geweest van het eerste optreden van de nieuwe Kimberly, die zich een weg in bekendheid loog door te claimen dat ze sterretjes op haar gezicht feitelijk niet wou. Time will tell.
Ik hoop voor mezelf dat het bij dit ene optreden blijft en dat de rim-likking tuinman niet Kimberly-gewijs de komende weken in elk tijdschrift zijn verhaal komt doen.