Hetgeen me bij de topic van de laatste tijd brengt: nog kwart miljoen Vlaamse Brievenbussen niet in orde.
Olijf's bus was één van die kwart miljoen.
Ik woon in een rijtjeshuis, maar mijn woning staat wel op de hoek van de straat.
Het gekke aan ons rijtje, is dat er een voortuintje aan zit (het woord "tuin" nauwelijks waard wegens geen voorschot groot) MAAR dat voortuintje is technisch gezien eigendom van de gemeente.
Wij "mogen" dat onderhouden naar eigen goeddunken en de meesten onder ons doen dat ook.
M'n buurvrouw is een uitzondering. Ze is er na jaren gemist onderhoud in geslaagd om het te laten volgroeien met wild gras dat ze nu af en toe maait... méér doet ze er niet aan... maar het is haar goed recht. Geen kwaad woord daarover.
Goed, voortuintjes dus.
Door die lapjes grond staat ons rijtje huizen een kleine twee meter naar achteren, weg van het voetpad dus.
De arme postbode wiens leven - we moeten dat toegeven - er de laatste jaren niet gemakkelijker op geworden is, moet dus steevast afstappen om de brievenbussen aan onze respectievelijke voorgevels te bedienen. Tijdverlies dus.
Afgelopen zomer werden we bijgevolg tijdig verwittigd van het feit dat onze brievenbussen binnenkort alle naar de straatkant moeten verhuizen. Het is dàt òf zelf de post gaan afhalen op het postkantoor....
Jamaar jamaar!
Onze brievenbussen stààn aan de straatkant.
Wij, arme bewoners mogen toch niet zonder meer een bus op openbaar grondgebied zetten (lees onze voortuintjes die niet van ons zijn)?
Het werd een dilemma.
Alle buren protesteerden hevig aan de voordeur, maar ik begon afvalligen te zien... Sommigen hadden hun brievenbus alvast OP het voetpad gezet. Ziezo, lekker "in orde" en de post blijft komen.
Olijf hield nog even vast aan haar principes.
Enerzijds moeten we publieke grond onderhouden waarvan de gemeente morgen kan beslissen ze ons af te nemen. Anderzijds mogen we geen brievenbus op diezelfde publieke grond neerplanten. Hoe moet dat dan???
Enige onrust maakte zich van mij meester. Ik zat als het ware te wachten op mijn aangetekende brief waarin zou staan dat ik mocht kiezen tussen buigen of breken.
Vanmiddag had ik geluk.
M'n postdame kwam nét langs op het ogenblik dat ik een gemoedelijk praatje sloeg met Mauries.
Vroeg haar wat ze van m'n brievenbus vond: bereikbaar genoeg of niet?
Voor haar dik in orde, zei ze. Hij hangt op de hoek, ze kan er netjes bij. Ik zou géén aangetekende brief ontvangen om het boeltje te verhuizen.
Olijf is vanaf heden dus gerust.
Uit pure dankbaarheid heb ik de brievenbus zonet even gewassen. Ze hing er wat sjofel bij na enkele jaren zure regen.
Ze hangt nog steeds waar ze hing, alleen blinkt ze wat meer.
En het baasje ligt niet meer wakker van naderend onheil.
Olé :)
hoogst interessante foto, zodat u zich de situatie iets aanschouwelijker kan voorstellen :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten