De merel op de haag kijkt verbaasd.
Zij (ja, zij) bestudeert vanop een metertje afstand de druivelaar en begrijpt er nix van.
En wel hierom.
Voor het eerst in jaren liet ik m'n druifjes es NIET verpieteren aan de plant.
Druivengelei is het geworden... en die mag er best zijn.
Zoals ik vanochtend vaststelde op m'n boterham.
Méér voedsel voor Olijf en de haren.. minder voor de merels en de hunnen... helaas.
Maar ik heb een plan. Twee grote dozen vol plannen zelfs.
Vorig jaar gekocht en te laat opgehangen. Mezenbollen. OK, ja, voor mezen dus. Maar laat de merels maar wat meepikken als ze willen.
Ieder z'n ding. Olijf haar druiven, de vogels hun zaden.
Ziet er sùper uit, meid! heb ik zelf nog nooooooit gedaan, zélf confituur gemaakt. Respect! (ook voor je hart voor de mereltjes, hoor!)
BeantwoordenVerwijderenxxx
Nog nooit gegeten, druivengelei. Is het even lekker als het eruit ziet? Ik krijg er al direct goesting in!
BeantwoordenVerwijderenIls, tis ook maar de tweede keer in mn leven hoor, iets confituurachtigs maken. Werk viel heel goed mee, behalve al die druifjes van de trossen halen (en de goei van de slechte scheiden....)
BeantwoordenVerwijderenNadia, hij is lekker, maar offie echt naar DRUIVEN smaakt.... de pectine geeft het altijd een appelsmaakje. Waar het om ging, was de druifjes niet helemààl aan de natuur overlaten (zoals alle andere jaren).
De merels, beste dames, hadden al de halve struik opgegeten, dus die moeten het nu met de overschotjes doen :)